Xmas...
/ga
Monday, December 22, 2008
Saturday, December 20, 2008
Social Media in my Life....
Living with New Media and being part of Social Media I can only say that I am so impressed by the way that influences my life; our lives. As I have read somewhere we are in times where internet is like TV in our day and twitter and other Social Media are the internet. What a change, there is internet where we can find everything and of course watch things and there are social media and new media make us feel again wired, connected and plugged to very raw sources of information.
/ga
/ga
Thursday, December 18, 2008
living with social Media...
The last days I get and I read more and more articles about how Social Media get in our lives, agencies want to know more about them, people get more and more fascinated to know, to read, to understand what Social Media are. Everyone wants to find out how to make things work for him, how to make money, how to turn streams to right direction.
At the same time most of brands try to get on Social Media train, to find out why they do need them, why they have to use them, what they are going to get, to gain. Brands come face to face with tools like Twitter, meanings like microblogging; they hear success stories and they try to jump on right ship just on the right moment!
As Rohit Bhargava writes on his article about "5 stages of Twitter Acceptance" brands go through a 5 stages to accept that Twitter is here to use it, to accept it, to find out how they can make it work in right direction.
Yet many of the people who declare themselves "converted" and have opened Twitter accounts aren't getting the best benefit. Until recently, I was one of them. I started thinking about this after getting some feedback to my recent blog survey that people were not finding my Twitter feed (@rohitbhargava) very useful or interesting. Until that point, I had been using it as a place to write all the things that I didn't consider important enough to blog about. I hadn't yet accepted it's true influence. So now I'm trying to revise the way that I use the tool. I retweet other's posts more often. I share links to things that I didn't write, but found interesting. I have been experimenting with playful posts like a "word of the day" feature. All this is to try and find a better rhythm so that I am approaching what I would call a Level 5 stage of acceptance with Twitter. Here's a graphic I created to describe how I see those stages:
So after the steps above New Media and Social Media seems to be more than necessary to everyone of us!
/ga
At the same time most of brands try to get on Social Media train, to find out why they do need them, why they have to use them, what they are going to get, to gain. Brands come face to face with tools like Twitter, meanings like microblogging; they hear success stories and they try to jump on right ship just on the right moment!
As Rohit Bhargava writes on his article about "5 stages of Twitter Acceptance" brands go through a 5 stages to accept that Twitter is here to use it, to accept it, to find out how they can make it work in right direction.
Yet many of the people who declare themselves "converted" and have opened Twitter accounts aren't getting the best benefit. Until recently, I was one of them. I started thinking about this after getting some feedback to my recent blog survey that people were not finding my Twitter feed (@rohitbhargava) very useful or interesting. Until that point, I had been using it as a place to write all the things that I didn't consider important enough to blog about. I hadn't yet accepted it's true influence. So now I'm trying to revise the way that I use the tool. I retweet other's posts more often. I share links to things that I didn't write, but found interesting. I have been experimenting with playful posts like a "word of the day" feature. All this is to try and find a better rhythm so that I am approaching what I would call a Level 5 stage of acceptance with Twitter. Here's a graphic I created to describe how I see those stages:
So after the steps above New Media and Social Media seems to be more than necessary to everyone of us!
/ga
The Future of the Internet
Will it be more like reality TV? Or will it be like a patch? [deployed over several days by The Global Internet Engineering Security and Operations communities: Red are vulnerable domains, green are protected]
Your ability to forecast is important for shaping the future. In fact, the ultimate criterion for a successful forecast is whether is helps people make better decisions. I used to forecast products we imported. Trust me, you learn to know your numbers - no product, no sales, no profit and no growth. Not good.
When we think about the future, what we are doing to some degree or another is infer what is to come from what is now. Going back to my sales forecast, I would make sure many variables were taken into account - especially that no one on my sales team was sandbagging (a technical term for lowering the forecast).
Your ability to forecast is important for shaping the future. In fact, the ultimate criterion for a successful forecast is whether is helps people make better decisions. I used to forecast products we imported. Trust me, you learn to know your numbers - no product, no sales, no profit and no growth. Not good.
When we think about the future, what we are doing to some degree or another is infer what is to come from what is now. Going back to my sales forecast, I would make sure many variables were taken into account - especially that no one on my sales team was sandbagging (a technical term for lowering the forecast).
Tuesday, December 16, 2008
Facebook, my personal point of view
I have to admit that Facebook for me was almost an addiction. I was many ours per day in, trying applications, adding old friends, getting in touch with new ones and feel like I had discovered again America.
Now, after almost a year being around and after having almost 1000 contacts I feel that the rush is behind me. No time for playing with applications, to add contacts isn't the most important thing, it's still interesting to find people you have centuries to meet them but I start feeling that the magic is no longer around.
Of course I am still impressed by the fact that we make public and we "share" with anyone things which before we kept them for us. People love publicity and Facebook provides tons of them. It's easy to make people feel jealous or to admire you if you travel all the time around, or if you are a party animal and you upload all the time photos from the clubs and parties you have joined. We love to make others feel good be close to us, to share their life with us. Facebook gives us the chance to be someone among strangers. And, we love that!
Facebook gives me a false sense of contact. The vast majority on my Facebook friends I really want to hear from. I love seeing their pics and their updates and learning what they are getting on with in life. It’s just that I don’t really talk to them. it's just we are in different places, different lives, way of life, different phases. So, being around in Fb, is like being around in real life.
At the end of day, Fb isn't what it was for me in the beginning, just a huge playground full of people I didn't or I did know... Let's say that now is a common point for me and people living in different glances.
/ga
Now, after almost a year being around and after having almost 1000 contacts I feel that the rush is behind me. No time for playing with applications, to add contacts isn't the most important thing, it's still interesting to find people you have centuries to meet them but I start feeling that the magic is no longer around.
Of course I am still impressed by the fact that we make public and we "share" with anyone things which before we kept them for us. People love publicity and Facebook provides tons of them. It's easy to make people feel jealous or to admire you if you travel all the time around, or if you are a party animal and you upload all the time photos from the clubs and parties you have joined. We love to make others feel good be close to us, to share their life with us. Facebook gives us the chance to be someone among strangers. And, we love that!
Facebook gives me a false sense of contact. The vast majority on my Facebook friends I really want to hear from. I love seeing their pics and their updates and learning what they are getting on with in life. It’s just that I don’t really talk to them. it's just we are in different places, different lives, way of life, different phases. So, being around in Fb, is like being around in real life.
At the end of day, Fb isn't what it was for me in the beginning, just a huge playground full of people I didn't or I did know... Let's say that now is a common point for me and people living in different glances.
/ga
Monday, December 15, 2008
Athens, Greek Riots
Athens, Greece
what has happened in Athens the last week... A complete hard and terrible story! when there is no sense, no logic, when people get angry because life means nothing for some other ones. Boston Newspaper has gathered the best and full of heat photographs and made that amazing full of passion, violence, anger tribute! Athens will be never the same again... it's a painful story, but everyone believes and hopes that as a birth is full of pain but brings something new, the same will happen with us in Athens!
/ga
what has happened in Athens the last week... A complete hard and terrible story! when there is no sense, no logic, when people get angry because life means nothing for some other ones. Boston Newspaper has gathered the best and full of heat photographs and made that amazing full of passion, violence, anger tribute! Athens will be never the same again... it's a painful story, but everyone believes and hopes that as a birth is full of pain but brings something new, the same will happen with us in Athens!
/ga
Social Media Predictions For 2009
Community and collaboration are wonderful things.
Fourteen great minds on social media have shared thoughts on what 2009 may have in store for us. Here's some of what they're thinking:
* "Although it is now cheaper to launch an initiative leveraging Web 2.0 technology - it requires qualified and passionate people to make them successful." - David Armano
* "You may not always start the year as a leader, but you can certainly finish it that way." - Rohit Bhargava
* "Intimacy touches emotion; emotion powers conversation." - Pete Blackshaw
* "Doors are going to close all over the social web. Why? Because the money didn't come the way people thought it would." - Chris Brogan
* "The tipping point has not only *not* been reached, but could still tilt *away* from Social Media." - Todd Defren
* "There's a lot of fixing that needs to be done." - Jason Falls
* "Dwindling budgets suddenly make low-cost social media look like the pretty girl at the ball." - Ann Handley
* "We're going to develop a set of better metrics to help guide, direct and validate 'commitment'." - Joseph Jaffe
* "The movement is rooted in a desire to have quality, not quantity, as people cocoon in the face of the economic crisis." - Charlene Li
* "After a pre-qualifying wrestling match..." - Ben McConnell
* "These will be cumulative events and interactions that will build brand loyalty for the companies that pay attention to them." - Scott Monty
* "The recession will force revenue results out of social technologies." - Jeremiah Owyang
* "Companies that focus on earning love will thrive during hard times, and kick ass when good times return." - Andy Sernovitz
* "Suddenly, being Facebook friends with your mom will seem less ridiculous than following 4,000 strangers on Twitter." - Greg Verdino
Everyone's thoughts have been assembled in this PDF. You can also read the document in-line below.
Fourteen great minds on social media have shared thoughts on what 2009 may have in store for us. Here's some of what they're thinking:
* "Although it is now cheaper to launch an initiative leveraging Web 2.0 technology - it requires qualified and passionate people to make them successful." - David Armano
* "You may not always start the year as a leader, but you can certainly finish it that way." - Rohit Bhargava
* "Intimacy touches emotion; emotion powers conversation." - Pete Blackshaw
* "Doors are going to close all over the social web. Why? Because the money didn't come the way people thought it would." - Chris Brogan
* "The tipping point has not only *not* been reached, but could still tilt *away* from Social Media." - Todd Defren
* "There's a lot of fixing that needs to be done." - Jason Falls
* "Dwindling budgets suddenly make low-cost social media look like the pretty girl at the ball." - Ann Handley
* "We're going to develop a set of better metrics to help guide, direct and validate 'commitment'." - Joseph Jaffe
* "The movement is rooted in a desire to have quality, not quantity, as people cocoon in the face of the economic crisis." - Charlene Li
* "After a pre-qualifying wrestling match..." - Ben McConnell
* "These will be cumulative events and interactions that will build brand loyalty for the companies that pay attention to them." - Scott Monty
* "The recession will force revenue results out of social technologies." - Jeremiah Owyang
* "Companies that focus on earning love will thrive during hard times, and kick ass when good times return." - Andy Sernovitz
* "Suddenly, being Facebook friends with your mom will seem less ridiculous than following 4,000 strangers on Twitter." - Greg Verdino
Everyone's thoughts have been assembled in this PDF. You can also read the document in-line below.
how eveyrthing gets wired...
World of mouth, talks, rumors, socializing, networking, communities, on the go, on demand, spreading news, get connected, wired, feeding with news, information, new media, social media....
/ga
Brands have to change the way the get Advertised through Social Media
Social Network Advertising is a Waste of Time…” from left the box.
I was impressed by reading that. The last months the only thing you can read around and about is how impressive is to use Social Networks for Advertising Brands.
The old model of int eruptive advertising will not work well on a platform based on communication.
Not only that it becomes from many examples more and more obvious that we can't use new things inspired by old models and approaches.
But it's not the ad network inside Facebook that is at fault but how it is being used... Randall Stross takes his own look at brands on Facebook in the NY Times. He questions the meager examples offered up by P&G and the somewhat empty experience of becoming a "fan" or "friend" of many brands. The Crest Whitestrips fan page dwindled from 14,000 back down to 10,000 following the wake of a promotion.
Randall wonders if the effort of endless promotions to keep that number up may be prohibitive. Actually, it looks like Whitestrips has a weekly drawing or free product. While not the most inventive promotion, I can actually imagine that being useful to people. He questions the promise of "social advertising" and the latest shiny object from the Facebook ad sales team, "engagement ads." A micro targeting test revealed a single person who perfectly fit that profile. Brands are struggling (when experimentation gets "hard" it feels like a struggle) with how to make use of Facebook and other social networks. Some go the advertising route. Some create fan or group pages without much strategy beyond acquisition of fans or friends. Even Victoria's Secret which has "acquired" some 790K fans on it's Pink Facebook pages, has not demonstrated the ability to do anything with that list yet. Why not create a contest around my brand idea? Because it is not something people care about. This is also one of those cases where the real action was happening on the brand domain contest site.
Facebook was merely an "acquisition window" for contestants. At least Victoria's Secret is delivering content right into their Facebook page.
Wrong Conclusion
Brands can spend a fortune creating "genuinely entertaining commercials." Wrong.
Brands have a third path. They can shift gears from being the entertainment between the real entertainment to being of-use to people. To truly earn their attention and engagement, brands must provide customers something of value via their marketing efforts. An application that helps them save money or be more productive. Content that helps them do something more than just buy more product. An experience with the product. Or an invitation for customers to contribute what is important to them - content, product ideas, feedback, communications, messages make things and approaches better, more interesting.
There is so much more that brands can do to deliver value beyond the next generation of hyped-up advertising. Brands have to use their imagination in order to get the best out of Social Media and not use old tricks to new areas. What is necessary is complete new approach about how brands can use New Media and Social Media in order to get advertised. Social Media isn't the trend you have to use it, you are obligated to use it. Social Media is a brand new world where only new tricks, ways, approaches will make it interesting to people, to audience to final consumers. At the end they are the most important
/ga
I was impressed by reading that. The last months the only thing you can read around and about is how impressive is to use Social Networks for Advertising Brands.
The old model of int eruptive advertising will not work well on a platform based on communication.
Not only that it becomes from many examples more and more obvious that we can't use new things inspired by old models and approaches.
But it's not the ad network inside Facebook that is at fault but how it is being used... Randall Stross takes his own look at brands on Facebook in the NY Times. He questions the meager examples offered up by P&G and the somewhat empty experience of becoming a "fan" or "friend" of many brands. The Crest Whitestrips fan page dwindled from 14,000 back down to 10,000 following the wake of a promotion.
Randall wonders if the effort of endless promotions to keep that number up may be prohibitive. Actually, it looks like Whitestrips has a weekly drawing or free product. While not the most inventive promotion, I can actually imagine that being useful to people. He questions the promise of "social advertising" and the latest shiny object from the Facebook ad sales team, "engagement ads." A micro targeting test revealed a single person who perfectly fit that profile. Brands are struggling (when experimentation gets "hard" it feels like a struggle) with how to make use of Facebook and other social networks. Some go the advertising route. Some create fan or group pages without much strategy beyond acquisition of fans or friends. Even Victoria's Secret which has "acquired" some 790K fans on it's Pink Facebook pages, has not demonstrated the ability to do anything with that list yet. Why not create a contest around my brand idea? Because it is not something people care about. This is also one of those cases where the real action was happening on the brand domain contest site.
Facebook was merely an "acquisition window" for contestants. At least Victoria's Secret is delivering content right into their Facebook page.
Wrong Conclusion
Brands can spend a fortune creating "genuinely entertaining commercials." Wrong.
Brands have a third path. They can shift gears from being the entertainment between the real entertainment to being of-use to people. To truly earn their attention and engagement, brands must provide customers something of value via their marketing efforts. An application that helps them save money or be more productive. Content that helps them do something more than just buy more product. An experience with the product. Or an invitation for customers to contribute what is important to them - content, product ideas, feedback, communications, messages make things and approaches better, more interesting.
There is so much more that brands can do to deliver value beyond the next generation of hyped-up advertising. Brands have to use their imagination in order to get the best out of Social Media and not use old tricks to new areas. What is necessary is complete new approach about how brands can use New Media and Social Media in order to get advertised. Social Media isn't the trend you have to use it, you are obligated to use it. Social Media is a brand new world where only new tricks, ways, approaches will make it interesting to people, to audience to final consumers. At the end they are the most important
/ga
feed my day with news...
The last days through meetings, talks and of course some brainstorming moments with people I really respect and I give base on their opinion I have realized that the most important in modern news industry is the way you handle on real time news.
The most important isn't to get the news anymore, but how you give people access to it. Everyone can provide raw information to audience but sometimes not everyone can have access to that raw information.
So it is really important not only to have the information but also to spread it, in any kind of format, file, channel anyone can possible get it!
/ga
The most important isn't to get the news anymore, but how you give people access to it. Everyone can provide raw information to audience but sometimes not everyone can have access to that raw information.
So it is really important not only to have the information but also to spread it, in any kind of format, file, channel anyone can possible get it!
/ga
Sunday, December 14, 2008
Saturday, December 13, 2008
amazing 12 days by Straight No Chaser
make your Xmas an amazing experience....
just found them, can't have enough so far...
love it...
is one more thing I like about Xmas
/ga
just found them, can't have enough so far...
love it...
is one more thing I like about Xmas
/ga
Thursday, December 11, 2008
working with "old" and new media
Reading Sophia's article about new and old media I can only say that for sure we get into new times. Times where everyone has to find the best way to take advantage of what new media can offer to old media and of course new media to learn from years of experience and avoid, the users of them, the same mistakes.
New media can't replace what we have in our mind as a traditional information of source but for sure they can walk ahead together. As society, we need both, we have to use both, we have to advise both. Besides the more sources we have about what is going out there the better it is. The most amazing fact is that we can choose the source anymore, we can choose from where we get the information, the comments, the analysis!
We become from passive receivers, active participants.
We can share what we think, what we see, what we know in seconds with other people, with audience around the world but even we want or we like we can't be valuable commenter, analyst.
We don't have to wait old media to bring us close to what is happening but we can read or get the latest information almost in real time and then waiting old media having the professionals to explain them to analyze them.
The last years is true that old media were confused about what they have to do first; to send the information, to share the facts or to analyze them. It seems that nowadays things get clear. New Media become the fast media, the real time media, the interactive information source and Old Media keep the professional role to analyze, comment in more professional way. Of course both sides and areas can be mixed but both sides turn to know where they have to focus!
More and more Things drive us to moment that we choose from where we get the information, we share the information, we spread news and we exchange knowledge without the old media filtering!
/ga
New media can't replace what we have in our mind as a traditional information of source but for sure they can walk ahead together. As society, we need both, we have to use both, we have to advise both. Besides the more sources we have about what is going out there the better it is. The most amazing fact is that we can choose the source anymore, we can choose from where we get the information, the comments, the analysis!
We become from passive receivers, active participants.
We can share what we think, what we see, what we know in seconds with other people, with audience around the world but even we want or we like we can't be valuable commenter, analyst.
We don't have to wait old media to bring us close to what is happening but we can read or get the latest information almost in real time and then waiting old media having the professionals to explain them to analyze them.
The last years is true that old media were confused about what they have to do first; to send the information, to share the facts or to analyze them. It seems that nowadays things get clear. New Media become the fast media, the real time media, the interactive information source and Old Media keep the professional role to analyze, comment in more professional way. Of course both sides and areas can be mixed but both sides turn to know where they have to focus!
More and more Things drive us to moment that we choose from where we get the information, we share the information, we spread news and we exchange knowledge without the old media filtering!
/ga
Univer-city Φοιτητές και επανάσταση: Κάτι συγκροτημένο ή κάτι συγκεχυμένο;
από την συγγραφέα Νόρα Ράλλη...
«Δεν θέλουμε νέα επανάσταση, αλλά μεταρρυθμίσεις-λέει χαρακτηριστικά ένας φοιτητής- αν κάναμε επανάσταση ο τόπος θα μετατρεπόταν σε Αφγανιστάν των Ταλιμπάν». «Πώς μπορείς να κάνεις επανάσταση όταν μισείς τους αγώνες σου;». «Ωμή βία, με την υπογραφή της κυβέρνησης!»…
Για άλλο κείμενο ξεκίνησα και άλλο γράφω. Βλέπεις, ένα παιδί δολοφονήθηκε εν ψυχρώ! ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ. Από την άλλη, αναρωτιέμαι αν οι λέξεις και το «πνεύμα» φτάνουν. Πριν λίγο καιρό, από αναγνώστρια της στήλης είχα χαρακτηριστεί ως πηγή κακής επιρροής προς τους νέους. Τι παραδείγματα δίνω, τι αξίες προωθώ! Ε, λοιπόν, αν η συγκεκριμένη κυρία, μαζί με όλους όσοι είναι γονείς, δεν έχει ήδη βγει στους δρόμους, τότε η απάντησή μου είναι: Προστατεύστε τα παιδιά σας! Σώστε τα παιδιά μας! Μεγαλεπήβολες εκφράσεις; Τι να πω… Πώς αλλιώς να μιλήσω, στους «μεγαλεπήβολους» καιρούς που ζούμε, σε πόλεις που ανοίγουν όλο και καινούργια καταστήματα, που καίγονται όλο και καινούργια καταστήματα, από τα οποία ψωνίζουν μαθητές, για να πάνε σε όλο και παλαιότερα σχολεία, φοιτητές για να μην πάνε σε όλο και πιο περισσότερο παρακμιακά πανεπιστήμια και «μεγαλεπήβολες» κυρίες, για να δείξουν το «καλό παράδειγμα» στους υπόλοιπους. Παιδιά, μαμάδες, παπάδες και μπατσάδες… Όλοι από αυτά τα καταστήματα ψωνίζουμε. Μόνο, που ακόμα και με την απόδειξη, δεν δέχονται επιστροφή. Τι εννοώ; «Δουλεύω για να επιβιώνω. Επιβιώνω καταναλώνοντας. Επιβιώνω, για να καταναλώνω.», έλεγε ο σπουδαίος Φίλιπ Ντικ. Και συμπληρώνω: «Επιβιώνω, αν δε με σκοτώσουν. Καλωσήρθατε στην κόλαση.»
Συγκεντρωτικά Αποτελέσματα (που να με πάρει και να με σηκώσει!)
• «Τον Οκτώβριο του 1917, ο δρόμος είχε ξεκαθαριστεί ουσιαστικά από όλα τα εμπόδια, η Επανάσταση τοποθετήθηκε ουσιαστικά και οριστικά στο πεδίο της κοινωνικής επανάστασης». Ο Βολίν, Ρώσος αναρχικός, σημειώνει την ευκαιρία που χάθηκε στο βιβλίο του «Η άγνωστη Επανάσταση». Είναι ο πρώην φοιτητής Νομικής που παράτησε τις σπουδές για να ενταχθεί στο επαναστατικό εργατικό κίνημα. Η επανάσταση αποτυγχάνει, αφού οι επαναστατικές ιδέες αγγίζουν μόνο τους φοιτητές και την «αφρόκρεμα» της εργατικής τάξης. «Η πλατιά λαϊκή μάζα, που όταν αναταραχτεί είναι η μόνη που καθορίζει τις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές, διατηρούσε την πρωτόγονη νοοτροπία της», σημειώνει ο ίδιος. Ο Βολίν γράφει για να ξεδιαλύνει μύθους. Σήμερα, μυθοποιούμε τους δολοφόνους μας. Δε μένουμε, όμως, μόνο εκεί… προχωράμε και παρακάτω: Πληρώνουμε τους δολοφόνους των ίδιων μας των παιδιών. Ή μήπως δεν πληρώνονταν από τους φόρους των Ελλήνων αυτός ο «ειδικός φρουρός», που πυροβόλησε το μαθητή, επειδή έτσι του κάπνισε; Αυτό πάλι; Από πότε οι μπάτσοι ονομάζονται «ειδικοί φρουροί»;!!! Μπάτσοι και παπάδες. Πληρωμένοι δολοφόνοι, από τους ίδιους τους δολοφονηθέντες. Αυτός είναι ο μύθος της σημερινής Ελλάδας. Ένας μύθος, που μας πασάρεται για «σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα».
• «Η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει ήταν η πλήρης αποδιοργάνωση της οικονομικής ζωής στη χώρα», σημειώνει ο Βολίν. Ο λαός δεν ξεσηκώνεται από την προπαγάνδα των επαναστατών, αλλά επειδή είναι απελπισμένος. 100 χρόνια μετά, μήπως έχουμε φτάσει στο ίδιο ακριβώς σημείο; Και γιατί όλοι μένουμε προσηλωμένοι σε μια αποπροσανατολισμένη παραπληροφόρηση και αντι-δρούμε μόνο από τον καναπέ μας ή από συζητήσεις σε ουζερί, λίγο μετά το μάθημα στο αμφιθέατρο; Ίσως, να προτιμούμε να καλύπτουμε τα νώτα μας, έχοντας κατεβασμένο το βλέμμα μας. Ίσως να ‘ναι κι αυτή μια κάποια λύση…
• Αντί στις καταλήψεις, να ζητάμε από τους καθηγητές να μας κάνουν μαθήματα, αλλά με τρόπο ώστε να μεταφέρεται ουσιαστική γνώση και όχι «ξύλινη» και ακαταλαβίστική, αντί να τους διώχνουμε από τα γραφεία τους, να τους υποχρεώνουμε να μας διδάξουν σωστά επιτέλους, όπως εμείς καταλαβαίνουμε και όχι όπως αυτοί θέλουν. Τους γιουχάρουμε και περνάμε τις ώρες μας, παίζοντας τάβλι στους διαδρόμους. Ε, λοιπόν, καμία μεταρρύθμιση, εξέγερση ή επανάσταση (αν και ο όρος φαντάζει τουλάχιστον γελοίος, υπό τις υπάρχουσες συνθήκες) δεν πέτυχε με ντόρτια και εξάρες! Το σύστημα είναι σαθρό και εμείς, οι φοιτητές, το αποδεχόμαστε περισσότερο από όλους!
• «Μα πήγα στην πορεία! Αλλά άσε… Δεν έβρισκα πού να παρκάρω το αυτοκίνητό μου και δεν είχα και τα κατάλληλα μαύρα ρούχα!». Αυτή ήταν η δήλωση φοιτήτριας, που έπινε καφέ στο διπλανό μου τραπέζι. Κοινώς, τρία πουλάκια κάθονται στο απέναντι μπαλκόνι και συζητούν μες τα μαύρα μεσάνυχτα για το πρόβλημα της λειψυδρίας στην Αλάσκα!
• Για να τελειώνουμε με την μηδενιστική άνεση – Γκυ Ντεμπόρ
« Γνωρίζουμε ότι κάθε νέα πραγματικότητα είναι προσωρινή και πάντοτε πολύ λίγη για μας, για να την ανεχτούμε. Τις υπερασπιζόμαστε, γιατί δεν ξέρουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε και γιατί, τελικά, αυτή είναι η δουλειά μας. Αλλά, για μας, η αδιαφορία δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή μπρος στις ασφυκτικές αξίες του παρόντος, όχι όταν αυτές διαφυλάσσονται από μια κοινωνία φυλακών και κρατικών φορέων. Δεν επιθυμούμε με οποιοδήποτε αντίτιμο να συμμετάσχουμε, να σιωπήσουμε, να συναινέσουμε. Αυτό είναι και το μόνο πράγμα που μας φαίνεται έντιμο, δεν μας ευχαριστεί να μοιάζουμε με τους πολλούς ανθρώπους.»
«Δεν θέλουμε νέα επανάσταση, αλλά μεταρρυθμίσεις-λέει χαρακτηριστικά ένας φοιτητής- αν κάναμε επανάσταση ο τόπος θα μετατρεπόταν σε Αφγανιστάν των Ταλιμπάν». «Πώς μπορείς να κάνεις επανάσταση όταν μισείς τους αγώνες σου;». «Ωμή βία, με την υπογραφή της κυβέρνησης!»…
Για άλλο κείμενο ξεκίνησα και άλλο γράφω. Βλέπεις, ένα παιδί δολοφονήθηκε εν ψυχρώ! ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ. Από την άλλη, αναρωτιέμαι αν οι λέξεις και το «πνεύμα» φτάνουν. Πριν λίγο καιρό, από αναγνώστρια της στήλης είχα χαρακτηριστεί ως πηγή κακής επιρροής προς τους νέους. Τι παραδείγματα δίνω, τι αξίες προωθώ! Ε, λοιπόν, αν η συγκεκριμένη κυρία, μαζί με όλους όσοι είναι γονείς, δεν έχει ήδη βγει στους δρόμους, τότε η απάντησή μου είναι: Προστατεύστε τα παιδιά σας! Σώστε τα παιδιά μας! Μεγαλεπήβολες εκφράσεις; Τι να πω… Πώς αλλιώς να μιλήσω, στους «μεγαλεπήβολους» καιρούς που ζούμε, σε πόλεις που ανοίγουν όλο και καινούργια καταστήματα, που καίγονται όλο και καινούργια καταστήματα, από τα οποία ψωνίζουν μαθητές, για να πάνε σε όλο και παλαιότερα σχολεία, φοιτητές για να μην πάνε σε όλο και πιο περισσότερο παρακμιακά πανεπιστήμια και «μεγαλεπήβολες» κυρίες, για να δείξουν το «καλό παράδειγμα» στους υπόλοιπους. Παιδιά, μαμάδες, παπάδες και μπατσάδες… Όλοι από αυτά τα καταστήματα ψωνίζουμε. Μόνο, που ακόμα και με την απόδειξη, δεν δέχονται επιστροφή. Τι εννοώ; «Δουλεύω για να επιβιώνω. Επιβιώνω καταναλώνοντας. Επιβιώνω, για να καταναλώνω.», έλεγε ο σπουδαίος Φίλιπ Ντικ. Και συμπληρώνω: «Επιβιώνω, αν δε με σκοτώσουν. Καλωσήρθατε στην κόλαση.»
Συγκεντρωτικά Αποτελέσματα (που να με πάρει και να με σηκώσει!)
• «Τον Οκτώβριο του 1917, ο δρόμος είχε ξεκαθαριστεί ουσιαστικά από όλα τα εμπόδια, η Επανάσταση τοποθετήθηκε ουσιαστικά και οριστικά στο πεδίο της κοινωνικής επανάστασης». Ο Βολίν, Ρώσος αναρχικός, σημειώνει την ευκαιρία που χάθηκε στο βιβλίο του «Η άγνωστη Επανάσταση». Είναι ο πρώην φοιτητής Νομικής που παράτησε τις σπουδές για να ενταχθεί στο επαναστατικό εργατικό κίνημα. Η επανάσταση αποτυγχάνει, αφού οι επαναστατικές ιδέες αγγίζουν μόνο τους φοιτητές και την «αφρόκρεμα» της εργατικής τάξης. «Η πλατιά λαϊκή μάζα, που όταν αναταραχτεί είναι η μόνη που καθορίζει τις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές, διατηρούσε την πρωτόγονη νοοτροπία της», σημειώνει ο ίδιος. Ο Βολίν γράφει για να ξεδιαλύνει μύθους. Σήμερα, μυθοποιούμε τους δολοφόνους μας. Δε μένουμε, όμως, μόνο εκεί… προχωράμε και παρακάτω: Πληρώνουμε τους δολοφόνους των ίδιων μας των παιδιών. Ή μήπως δεν πληρώνονταν από τους φόρους των Ελλήνων αυτός ο «ειδικός φρουρός», που πυροβόλησε το μαθητή, επειδή έτσι του κάπνισε; Αυτό πάλι; Από πότε οι μπάτσοι ονομάζονται «ειδικοί φρουροί»;!!! Μπάτσοι και παπάδες. Πληρωμένοι δολοφόνοι, από τους ίδιους τους δολοφονηθέντες. Αυτός είναι ο μύθος της σημερινής Ελλάδας. Ένας μύθος, που μας πασάρεται για «σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα».
• «Η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει ήταν η πλήρης αποδιοργάνωση της οικονομικής ζωής στη χώρα», σημειώνει ο Βολίν. Ο λαός δεν ξεσηκώνεται από την προπαγάνδα των επαναστατών, αλλά επειδή είναι απελπισμένος. 100 χρόνια μετά, μήπως έχουμε φτάσει στο ίδιο ακριβώς σημείο; Και γιατί όλοι μένουμε προσηλωμένοι σε μια αποπροσανατολισμένη παραπληροφόρηση και αντι-δρούμε μόνο από τον καναπέ μας ή από συζητήσεις σε ουζερί, λίγο μετά το μάθημα στο αμφιθέατρο; Ίσως, να προτιμούμε να καλύπτουμε τα νώτα μας, έχοντας κατεβασμένο το βλέμμα μας. Ίσως να ‘ναι κι αυτή μια κάποια λύση…
• Αντί στις καταλήψεις, να ζητάμε από τους καθηγητές να μας κάνουν μαθήματα, αλλά με τρόπο ώστε να μεταφέρεται ουσιαστική γνώση και όχι «ξύλινη» και ακαταλαβίστική, αντί να τους διώχνουμε από τα γραφεία τους, να τους υποχρεώνουμε να μας διδάξουν σωστά επιτέλους, όπως εμείς καταλαβαίνουμε και όχι όπως αυτοί θέλουν. Τους γιουχάρουμε και περνάμε τις ώρες μας, παίζοντας τάβλι στους διαδρόμους. Ε, λοιπόν, καμία μεταρρύθμιση, εξέγερση ή επανάσταση (αν και ο όρος φαντάζει τουλάχιστον γελοίος, υπό τις υπάρχουσες συνθήκες) δεν πέτυχε με ντόρτια και εξάρες! Το σύστημα είναι σαθρό και εμείς, οι φοιτητές, το αποδεχόμαστε περισσότερο από όλους!
• «Μα πήγα στην πορεία! Αλλά άσε… Δεν έβρισκα πού να παρκάρω το αυτοκίνητό μου και δεν είχα και τα κατάλληλα μαύρα ρούχα!». Αυτή ήταν η δήλωση φοιτήτριας, που έπινε καφέ στο διπλανό μου τραπέζι. Κοινώς, τρία πουλάκια κάθονται στο απέναντι μπαλκόνι και συζητούν μες τα μαύρα μεσάνυχτα για το πρόβλημα της λειψυδρίας στην Αλάσκα!
• Για να τελειώνουμε με την μηδενιστική άνεση – Γκυ Ντεμπόρ
« Γνωρίζουμε ότι κάθε νέα πραγματικότητα είναι προσωρινή και πάντοτε πολύ λίγη για μας, για να την ανεχτούμε. Τις υπερασπιζόμαστε, γιατί δεν ξέρουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε και γιατί, τελικά, αυτή είναι η δουλειά μας. Αλλά, για μας, η αδιαφορία δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή μπρος στις ασφυκτικές αξίες του παρόντος, όχι όταν αυτές διαφυλάσσονται από μια κοινωνία φυλακών και κρατικών φορέων. Δεν επιθυμούμε με οποιοδήποτε αντίτιμο να συμμετάσχουμε, να σιωπήσουμε, να συναινέσουμε. Αυτό είναι και το μόνο πράγμα που μας φαίνεται έντιμο, δεν μας ευχαριστεί να μοιάζουμε με τους πολλούς ανθρώπους.»
Wednesday, December 10, 2008
Twitter, more important than traditional media to inform people
The last days Athens go through a really huge and serious demonstrations, disasters and of course battles between anarchists and police.
Athens Center now is almost completely destroyed. One interesting thing among others was how impressive was the fact that Twitter, this micro blogging miracle won the race to inform people.
Everyone using a mobile or his computer became a front line correspondent.
But as in all things, it’s more probable to grasp the idea of something if you participate in it, rather than judging as an observer
Lines of what is happening in real team in city's streets were arriving every second to subject #griots. People through twitter were giving what was happening on the streets, where to go, how to protect each other.
Twitter delivers anymore the news faster than media!
Had it been only for status updates, I’d still consider it silly, but it turned out that Twitter evolved into the so-called micro-blogging platform which has potential and momentum.
Messages are instant, short (hence easier to read), spread around all followers immediately, it allows personal communication and it’s accessible on-the-go from virtually anywhere on Earth there’s cell signal. If you provide useful content, people follow you and get informed; you can evangelize and promote your stuff and services; you can get the news first.
Get the news first? Write the News First! Send the news first! Be around, comment what is going on around!There’s no “breaking news” sessions in Twitter, that’s only in TV.
Through Twitter all the news are breaking!
But the latest tragic incidents in India, showcase (in a very sad way) that the microblogging platform is not only a news source, but the news come faster than traditional media.
People knew more about what is going in Athens or in Mumbai some weeks ago, or things about American elections through Twitter. And they got more information, or real time, in raw format... without any kind of editing from any kind editors.
Traditionally, the power of information was a privilege of the media, so when people begin to claim back some part of it, it sure is not a small thing.
De-centralizing the news sources and spreading it to individuals around the globe could potentially harm long-standing balances in society. People-casting is radically different from news media, yet quite powerful.
The strange thing with people is that there are too many of us and almost totally uncoordinated, yet from within this soup of (mostly useless) information, patterns begin to emerge and it’s not at all improbable for a small piece of information to cause a “hurricane” in a worldwide scale. It’s chaotic, and it can’t be controlled.
I’m pretty sure more and more power will come to the hands of individuals and if the media don’t jump on this wagon they’ll probably regret it.
Media lose their power to break the news, to make people feel surprise.
But perhaps the most thrilling aspect of this interconnected information chaos is how it can be (ab)used to deliberately inject information into the network.
At the same time newspapers or other more traditional media followed news flow through twitter where the information got up first!
Twitter is here to stay and get used from more and more and more people and not only geeks like me or others out there! Twitter is an amazing way to bring people closer, inform them faster, share information faster, opinions, ideas, fight in style but always in short and speedy mode!
/ga
Athens Center now is almost completely destroyed. One interesting thing among others was how impressive was the fact that Twitter, this micro blogging miracle won the race to inform people.
Everyone using a mobile or his computer became a front line correspondent.
But as in all things, it’s more probable to grasp the idea of something if you participate in it, rather than judging as an observer
Lines of what is happening in real team in city's streets were arriving every second to subject #griots. People through twitter were giving what was happening on the streets, where to go, how to protect each other.
Twitter delivers anymore the news faster than media!
Had it been only for status updates, I’d still consider it silly, but it turned out that Twitter evolved into the so-called micro-blogging platform which has potential and momentum.
Messages are instant, short (hence easier to read), spread around all followers immediately, it allows personal communication and it’s accessible on-the-go from virtually anywhere on Earth there’s cell signal. If you provide useful content, people follow you and get informed; you can evangelize and promote your stuff and services; you can get the news first.
Get the news first? Write the News First! Send the news first! Be around, comment what is going on around!There’s no “breaking news” sessions in Twitter, that’s only in TV.
Through Twitter all the news are breaking!
But the latest tragic incidents in India, showcase (in a very sad way) that the microblogging platform is not only a news source, but the news come faster than traditional media.
People knew more about what is going in Athens or in Mumbai some weeks ago, or things about American elections through Twitter. And they got more information, or real time, in raw format... without any kind of editing from any kind editors.
Traditionally, the power of information was a privilege of the media, so when people begin to claim back some part of it, it sure is not a small thing.
De-centralizing the news sources and spreading it to individuals around the globe could potentially harm long-standing balances in society. People-casting is radically different from news media, yet quite powerful.
The strange thing with people is that there are too many of us and almost totally uncoordinated, yet from within this soup of (mostly useless) information, patterns begin to emerge and it’s not at all improbable for a small piece of information to cause a “hurricane” in a worldwide scale. It’s chaotic, and it can’t be controlled.
I’m pretty sure more and more power will come to the hands of individuals and if the media don’t jump on this wagon they’ll probably regret it.
Media lose their power to break the news, to make people feel surprise.
But perhaps the most thrilling aspect of this interconnected information chaos is how it can be (ab)used to deliberately inject information into the network.
At the same time newspapers or other more traditional media followed news flow through twitter where the information got up first!
Twitter is here to stay and get used from more and more and more people and not only geeks like me or others out there! Twitter is an amazing way to bring people closer, inform them faster, share information faster, opinions, ideas, fight in style but always in short and speedy mode!
/ga
Tuesday, December 2, 2008
impressed by the power of new media...
it's true that new media and social networks get more and more powerful; more wired. It's amazing that during the last Mumbai crisis the Twitter was one of the front line source of information and what was happened there in real time. At the same time, companies start to realize that in order to be in contact with customers have to get closer, to read their opinion not just to try to listen, to smell, to feel what they want but to read it. And they can do that by being one with them, getting closer where they work, live, express, write, communicate and being one of them, one of us. It's better to "talk" with people want to get their attention so easier to understand than try to impress them through really expensive campaigns. The most valuable campaign is to be there, to be always there, to talk, to answer, to listen, to admit, to chat with people you like to get something from you, to pay money to have your services. And there, new media and social networks make things to be more fancy, easier, better, more interesting!
New Media and Social Networking is here and is what each company has to turn to if they want to win the communication battle, if they want to be up to the point every moment.
/ga
New Media and Social Networking is here and is what each company has to turn to if they want to win the communication battle, if they want to be up to the point every moment.
/ga
Friday, November 28, 2008
The next President of the United States
there are people born to lead,
born to drive others,
born to bring something new
born to give us hope
and the most important
people give us the chance to GHANGE
President Elect Obama is my hope and the man makes me woanna be better every day!
/g
Tuesday, November 25, 2008
get more and more socialized through more and more lonely moments
it's late in the evening and I realize that the last weeks I get more and more networked and socialized while at the same time I get lonely... and I don't know if I do like it, if I need it but I do know that I feel better than ever; more creative, more open to new ideas, more adaptive but... and that's the best, there is no but this time.
Everything is under control and I start to believe that everything is front.
/g
Everything is under control and I start to believe that everything is front.
/g
things change fast
the last days I am impressed on the fact that everything goes to direction I have dreamed. Of course, I am talking about things related to New Media, Social Networks and everything can connect people, communities and make business more wired than ever.
/g
/g
Monday, November 24, 2008
living and working
the last days I am so impressed by what New Media means. For me is a world not only to explore but to dig deeper, enlarge the space, step ahead.
New things to run, new ways to make things, new rules, no rules and the whole universe take another color. The most exciting is that everybody gets from listener to creator and this can be only good. No more passive people...
/g
New things to run, new ways to make things, new rules, no rules and the whole universe take another color. The most exciting is that everybody gets from listener to creator and this can be only good. No more passive people...
/g
Friday, November 7, 2008
Thursday, November 6, 2008
Monday, May 26, 2008
καινουργια εβδομαδα, καινούργια μέρα, γαμάτη διάθεση
καλημέραααααααααααααααααααα, έχω μια τρελή διάθεση, πολύ θετική. Δεν ξέρω αλλά μάλλον έχω ξυπνήσει με μπρίο και ρυθμό. Διάθεση για πολλή δουλειά και βεβαίως καιρός είναι κάνουμε τα λεφτά να έρχονται σε μας. show me the money.
Sunday, May 11, 2008
Updated shopping list
τι θέλω να αγοράσω τώρα, ξέρετε κάθε εισφορά δεκτή
μια κιθάρα, μια μεγάλη ακουστική κιθάρα, φακούς για την φωτογραφική μηχανή, μια Leica M8, ενα Carver, ενα ποδήλατο, δύο Μac Book Pro, και βεβαίως χρόνο να βγάζω φωτογραφίες, χρόνο να πετάω, και χρόνο να κάνω πράγματα για μένα.
Ο αντίλογος λέει ότι όλα τα κάνω για μένα, αλλά μάλλον δεν το έχω καταλάβει ακόμα.
Great Things are to happen...
/g
μια κιθάρα, μια μεγάλη ακουστική κιθάρα, φακούς για την φωτογραφική μηχανή, μια Leica M8, ενα Carver, ενα ποδήλατο, δύο Μac Book Pro, και βεβαίως χρόνο να βγάζω φωτογραφίες, χρόνο να πετάω, και χρόνο να κάνω πράγματα για μένα.
Ο αντίλογος λέει ότι όλα τα κάνω για μένα, αλλά μάλλον δεν το έχω καταλάβει ακόμα.
Great Things are to happen...
/g
πάνω κάτω... δεξιά αριστερά, εδώ και εκεί...
μόλις τελείωσα την δουλειά μου, ναι Η κυριακή ήταν για άλλους... κάθομαι έξω, είναι chilly όπως θα λέγανε πιο βόρεια, τα φώτα τρεμοσβηνουν, ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, χαμένος στις σκέψεις μου, στις εικόνες που βλέπω μπροστά μου, που παιρνούν από μπροστά μου.
Θέλω να κρατήσω την όμορφη θετική πλευρά της ζωής, απλά μάλλον άλλοι την κρατάνε άλλοι πιο γερά και δεν την αφήνουν... αλλά που θα πάει θα χουφτώσω κι εγώ λίγο. Θέλω κι άλλο, ζηταω κι άλλο, κ δεν έχει.
που θα πάει θα το βρω...
δεν έχω διάθεση για πολλά
/g
Θέλω να κρατήσω την όμορφη θετική πλευρά της ζωής, απλά μάλλον άλλοι την κρατάνε άλλοι πιο γερά και δεν την αφήνουν... αλλά που θα πάει θα χουφτώσω κι εγώ λίγο. Θέλω κι άλλο, ζηταω κι άλλο, κ δεν έχει.
που θα πάει θα το βρω...
δεν έχω διάθεση για πολλά
/g
never alone...
ύστερα από μια μέρα γεμάτη δουλειά, κι ας είναι κυριακή βρήκα ένα απίστευτο τραγούδι... και απλά μου έφτιαξε την ημέρα...
May the angels protect you
Trouble neglect you
And heaven accept you when its time to go home
May you always have plenty
The glass never empty
Know in your belly
You're never alone
May your tears come from laughing
You find friends worth having
With every year passing
They mean more than gold
May you win but stay humble
Smile more than grumble
And know when you stumble
You're never alone
Chorus: Never alone
Never alone
I'll be in every beat of your heart
When you face the unknown
Wherever you fly
This isn't goodbye
My love will follow you stay with you
Baby you're never alone
well
I have to be honest
As much as I wanted
I'm not gonna promise that the cold winds won't blow
So when hard times have found you
And your fears surround you
Wrap my love around you
You're never alone
May the angels protect you
Trouble neglect you
And heaven accept you when its time to go home
And when hard times have found you
And your fears surround you
Wrap my love around you
You're never alone
My love will follow you stay with you
Baby you're never alone
May the angels protect you
Trouble neglect you
And heaven accept you when its time to go home
May you always have plenty
The glass never empty
Know in your belly
You're never alone
May your tears come from laughing
You find friends worth having
With every year passing
They mean more than gold
May you win but stay humble
Smile more than grumble
And know when you stumble
You're never alone
Chorus: Never alone
Never alone
I'll be in every beat of your heart
When you face the unknown
Wherever you fly
This isn't goodbye
My love will follow you stay with you
Baby you're never alone
well
I have to be honest
As much as I wanted
I'm not gonna promise that the cold winds won't blow
So when hard times have found you
And your fears surround you
Wrap my love around you
You're never alone
May the angels protect you
Trouble neglect you
And heaven accept you when its time to go home
And when hard times have found you
And your fears surround you
Wrap my love around you
You're never alone
My love will follow you stay with you
Baby you're never alone
Friday, May 9, 2008
σκέψεις ασύναρτητου μυαλού
έχω πολύ δουλειά, καθόλου διάθεση να την κάνω, την κάνω όμως...
ολίγον πανικός εδώ! αλλά όλα υπό έλεγχο
θέλω διακοπές...
μάλλον δεν ξέρω τι θέλω κι αυτό είναι όχι και τόσο καλό.
από την άλλη δεν ξέρω πως πάει και που πάει αλλά πάλι το ελέγχω.
θα δούμε, και τι θα δούμε. Great Things are to happen...
/g
ολίγον πανικός εδώ! αλλά όλα υπό έλεγχο
θέλω διακοπές...
μάλλον δεν ξέρω τι θέλω κι αυτό είναι όχι και τόσο καλό.
από την άλλη δεν ξέρω πως πάει και που πάει αλλά πάλι το ελέγχω.
θα δούμε, και τι θα δούμε. Great Things are to happen...
/g
Saturday, May 3, 2008
Ιστορίες του πως να τσακώνεσαι με τους γονείς σου...σε αραιή πλέον βάση!
Λόγοι για να τσακωθείς με τους γονείς όταν τους βλέπεις!
• Είσαι παράξενος
• Έχεις παχύνει
• Δεν προσέχεις τον ευατό σου
• Άντε να παντρευτείς, τώρα ιδίως που μεγαλώνεις.... ακόμα πιο συχνά
• Δεν πας εκκλησία (άρα θα πας στην κόλαση, το έχω το νουμεράκι μου ήδη)
• Διάγεις έκλυτο βίο
• Δεν έρχεσαι να μας δεις
• Σπαταλάς τα χρήματά σου
• Γιατί δεν κάνεις οικονομία
• Δεν ξέρουμε πολλά για σένα
• Παλιότερα μας έλεγες περισσότερα
• Άντε να δούμε και μια νύφη, (μανία που τους έχει πιάσει)
• Μας ξέχασες
• Γιατί δεν κάνεις ότι τα άλλα παιδιά του κόσμου;
• Αιώνια σύγκριση με αδέλφια/ αδελφές
• να μην τρέχεις
• να μην πάρεις μοτοσυκλέτα
• Όταν πετάς αεροπλάνο, να μην πάς γρήγορα και πολύ ψηλά
• Να προσέχεις εκεί που πας
• Να μην μπλέξεις με καμία αίρεση
• Ποτέ δεν θα μεγαλώσεις για μας
• Γαμος ( πάλι, άι σιχτίρ)
• Έρχεσαι να μας δείς και δεν σε βλέπουμε... ( δεν εχουν και άδικο πολύ)
• Έχεις αποκοπεί!
• Η αλλοτρίωση είναι έκδηλη πάνω σου
• Δεν μορφώνεσαι
• Δεν είσαι σωστός απέναντι στα σόγια
• Δεν ...
• Δεν....
Τελικά είναι υπέροχο να σ’αγαπάνε τόσο πολύ οι γονείς σου!
• Είσαι παράξενος
• Έχεις παχύνει
• Δεν προσέχεις τον ευατό σου
• Άντε να παντρευτείς, τώρα ιδίως που μεγαλώνεις.... ακόμα πιο συχνά
• Δεν πας εκκλησία (άρα θα πας στην κόλαση, το έχω το νουμεράκι μου ήδη)
• Διάγεις έκλυτο βίο
• Δεν έρχεσαι να μας δεις
• Σπαταλάς τα χρήματά σου
• Γιατί δεν κάνεις οικονομία
• Δεν ξέρουμε πολλά για σένα
• Παλιότερα μας έλεγες περισσότερα
• Άντε να δούμε και μια νύφη, (μανία που τους έχει πιάσει)
• Μας ξέχασες
• Γιατί δεν κάνεις ότι τα άλλα παιδιά του κόσμου;
• Αιώνια σύγκριση με αδέλφια/ αδελφές
• να μην τρέχεις
• να μην πάρεις μοτοσυκλέτα
• Όταν πετάς αεροπλάνο, να μην πάς γρήγορα και πολύ ψηλά
• Να προσέχεις εκεί που πας
• Να μην μπλέξεις με καμία αίρεση
• Ποτέ δεν θα μεγαλώσεις για μας
• Γαμος ( πάλι, άι σιχτίρ)
• Έρχεσαι να μας δείς και δεν σε βλέπουμε... ( δεν εχουν και άδικο πολύ)
• Έχεις αποκοπεί!
• Η αλλοτρίωση είναι έκδηλη πάνω σου
• Δεν μορφώνεσαι
• Δεν είσαι σωστός απέναντι στα σόγια
• Δεν ...
• Δεν....
Τελικά είναι υπέροχο να σ’αγαπάνε τόσο πολύ οι γονείς σου!
start up stories....
Τελικά το να κάνεις την δικιά σου εταιρία έχει πάρα παρα πολλές πτυχές που ποτέ δεν τις φαντάζεσαι.
Έχοντας στο μυαλό το να παιρνώ καλά, να βγάζω χρήματα, να προσπαθώ να μην τα δίνω στο κράτος, να μαθαίνω πολλά και το κυριότερο τίποτα να με αφήνει στο έδαφος είπα και έχω κάνει την δικιά μου εταιρία. Μονομετοχική ΑΕ και έχει πολύ γέλιο να μπορείς να πλακωθείς με την διοίκηση της εταιρείας, μέχρι και να απολύσεις τον εργαζόμενο σε αυτή, δηλαδή τον εαυτό μου. Πέρα όμως από την πλάκα όμως, είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να προσέχω για να μην πάω φυλακή, λέμε τώρα, που καμιά φορά αναρωτιέμαι αν αξίζει το ρίσκο! κι όμως αξίζει...
Τελικά όλα τα πράγματα είναι άγνωστα μέχρι να τα δοκιμάσεις! Γιατί ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό, πιο έμπειρο... ασχέτου πόνου, εξόδου, λαθών, αδιεξόδων, νομίζω ότι κάθε εμπειρία με ένα παράξενο τρόπο μας κάνει καλύτερους ανθρώπους!
Πίσω λοιπόν στα της εταιρείας μου, έχω ανακαλύψει τόσα πολλά, έχω διαβάσει ακόμα περισσότερα σχετικά με την καλή της λειτουργία που νιώθω πραγματικά καλά που τόλμησα. Όχι, είναι πάρα πολύ νωρίς να πω ότι πέτυχα, απλά είναι καιρός να πω ότι το γουστάρω, και άν ω μη γένοιτο όλα πάνε κατά διαόλου, θα μπορώ να πω ότι δοκίμασα βρε παιδί μου.
Αυτό που μ' έχει τρομάξει, ναι πάλι πίσω στα της εταιρείας, είναι πόσο εύκολα μπορείς να κάνεις λάθη και να σε χώσουν στο κελί 13. Τα λάθη για τους ανθρώπους είναι αλλά δεν λέει να τα κάνεις στην προκειμένη περίπτωση.
Έχοντας στο μυαλό το να παιρνώ καλά, να βγάζω χρήματα, να προσπαθώ να μην τα δίνω στο κράτος, να μαθαίνω πολλά και το κυριότερο τίποτα να με αφήνει στο έδαφος είπα και έχω κάνει την δικιά μου εταιρία. Μονομετοχική ΑΕ και έχει πολύ γέλιο να μπορείς να πλακωθείς με την διοίκηση της εταιρείας, μέχρι και να απολύσεις τον εργαζόμενο σε αυτή, δηλαδή τον εαυτό μου. Πέρα όμως από την πλάκα όμως, είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να προσέχω για να μην πάω φυλακή, λέμε τώρα, που καμιά φορά αναρωτιέμαι αν αξίζει το ρίσκο! κι όμως αξίζει...
Τελικά όλα τα πράγματα είναι άγνωστα μέχρι να τα δοκιμάσεις! Γιατί ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό, πιο έμπειρο... ασχέτου πόνου, εξόδου, λαθών, αδιεξόδων, νομίζω ότι κάθε εμπειρία με ένα παράξενο τρόπο μας κάνει καλύτερους ανθρώπους!
Πίσω λοιπόν στα της εταιρείας μου, έχω ανακαλύψει τόσα πολλά, έχω διαβάσει ακόμα περισσότερα σχετικά με την καλή της λειτουργία που νιώθω πραγματικά καλά που τόλμησα. Όχι, είναι πάρα πολύ νωρίς να πω ότι πέτυχα, απλά είναι καιρός να πω ότι το γουστάρω, και άν ω μη γένοιτο όλα πάνε κατά διαόλου, θα μπορώ να πω ότι δοκίμασα βρε παιδί μου.
Αυτό που μ' έχει τρομάξει, ναι πάλι πίσω στα της εταιρείας, είναι πόσο εύκολα μπορείς να κάνεις λάθη και να σε χώσουν στο κελί 13. Τα λάθη για τους ανθρώπους είναι αλλά δεν λέει να τα κάνεις στην προκειμένη περίπτωση.
πετώντας σήμερα....ψηλά!
σήμερα ήταν μέρα πτήσης!
με κανόνες αεροναυσιπλοΐας, με σχέδιο πτήσης, ήταν μια πτήση με από όλα! όχι τα σουβλάκια τα άφησα για άλλη φορά! Ε, ποσα θα φάω τέλος πάντων. Αν με έμαθε κάτι η όλη ιστορία με τα αεροπλάνα ήταν το γεγονώς το πως να πειθαρχώ σε κανόνες, οδηγίες και βεβαίως να μην αφήνω τίποτα στην τύχη. Εκεί ψηλά τίποτα δεν μπορεί να αφεθεί να πέσει κάτω, γιατί απλά θα πέσεις κι εσύ!
Ψηλά στα σύννεφα,για μένα είναι εμπειρία ζωής κάτι που ποτέ δεν ξεχάσω! Και κάθε φορά θα είναι μοναδική, ιδιαίτερη, ξεχωριστή!
Πάντα ψηλά λοιπόν... πάντα εκεί, και το μόνο που εύχομαι είναι να γίνω καλύτερος και πιο εύκολος στις προσγειώσεις, κάθε είδους mate!
/g
με κανόνες αεροναυσιπλοΐας, με σχέδιο πτήσης, ήταν μια πτήση με από όλα! όχι τα σουβλάκια τα άφησα για άλλη φορά! Ε, ποσα θα φάω τέλος πάντων. Αν με έμαθε κάτι η όλη ιστορία με τα αεροπλάνα ήταν το γεγονώς το πως να πειθαρχώ σε κανόνες, οδηγίες και βεβαίως να μην αφήνω τίποτα στην τύχη. Εκεί ψηλά τίποτα δεν μπορεί να αφεθεί να πέσει κάτω, γιατί απλά θα πέσεις κι εσύ!
Ψηλά στα σύννεφα,για μένα είναι εμπειρία ζωής κάτι που ποτέ δεν ξεχάσω! Και κάθε φορά θα είναι μοναδική, ιδιαίτερη, ξεχωριστή!
Πάντα ψηλά λοιπόν... πάντα εκεί, και το μόνο που εύχομαι είναι να γίνω καλύτερος και πιο εύκολος στις προσγειώσεις, κάθε είδους mate!
/g
δουλειά, δουλειά και δουλειά....
Σάββατο βράδυ...
κάτι δεν πάει καλά με μένα μάλλον!
κάπου στο σπίτι, να χαζεύω έξω, η νύχτα υπέροχη, ζεστή σχεδόν λάγνα...
θέλω να βγω έξω αλλά έχω τόσο πολύ δουλειά να κάνω αλλά μάλλον μου αρέσει, μάλλον μου κάνει, μάλλον μου πάει. Και όσο σκέφτομαι ότι για καιρό ήμουν ο τεμπέλης τόσο γελάω! όχι δεν έχει να κάνει κάτι με το γεγονώς ότι είμαι 30 πλέον απλά μάλλον δεν ξέρω τι θέλω, τι μου κάνει, τι με φτιάχνει.
Η μάλλον ξέρω;
δουλειά... δουλειά... όσο περισσοτέρο τόσο το καλύτερο, τοσο μεγαλύτερη η αδρεναλίνη, τοσο περισσότερο μου αρέσε να προχωράω μπροστά με μεγάλες δρασκελιές! Απλά δεν ξέρω άν μου είναι πλέον αρκετό!
Και το σημαντικότερο, δεν ξέρω πλέον τι θέλω... λες να το βρω;
/g
κάτι δεν πάει καλά με μένα μάλλον!
κάπου στο σπίτι, να χαζεύω έξω, η νύχτα υπέροχη, ζεστή σχεδόν λάγνα...
θέλω να βγω έξω αλλά έχω τόσο πολύ δουλειά να κάνω αλλά μάλλον μου αρέσει, μάλλον μου κάνει, μάλλον μου πάει. Και όσο σκέφτομαι ότι για καιρό ήμουν ο τεμπέλης τόσο γελάω! όχι δεν έχει να κάνει κάτι με το γεγονώς ότι είμαι 30 πλέον απλά μάλλον δεν ξέρω τι θέλω, τι μου κάνει, τι με φτιάχνει.
Η μάλλον ξέρω;
δουλειά... δουλειά... όσο περισσοτέρο τόσο το καλύτερο, τοσο μεγαλύτερη η αδρεναλίνη, τοσο περισσότερο μου αρέσε να προχωράω μπροστά με μεγάλες δρασκελιές! Απλά δεν ξέρω άν μου είναι πλέον αρκετό!
Και το σημαντικότερο, δεν ξέρω πλέον τι θέλω... λες να το βρω;
/g
Monday, April 14, 2008
30 και κάτι μέρες...
ή αλλιώς η ηλικία που σταματάς να είσαι αριθμητικά νέος.
Μπα, δεν θα πάρω. Αλλά τα καλύτερα έρχονται... τώρα σε μένα θα σταματήσουν, σε άλλον; Δεν ξέρω... θα δούμε. Αλλά τουλάχιστον από εδώ και πέρα θα ζώ για μένα κι όχι για τους άλλους. Όσο και εγωϊστικό να ακούγεται αυτό, αυτό θα κάνω. Ο Γιώργος για τον Γιώργο... αρκετά αναλώθηκα... καιρός για μένα...
ούφ... έχει και μια παράξενη μέρα, πολύ φιλοσοφία για Δευτέρα πρωί πρωί...
αλλά μέχρι εδώ έχω έρθει....
/g
Μπα, δεν θα πάρω. Αλλά τα καλύτερα έρχονται... τώρα σε μένα θα σταματήσουν, σε άλλον; Δεν ξέρω... θα δούμε. Αλλά τουλάχιστον από εδώ και πέρα θα ζώ για μένα κι όχι για τους άλλους. Όσο και εγωϊστικό να ακούγεται αυτό, αυτό θα κάνω. Ο Γιώργος για τον Γιώργο... αρκετά αναλώθηκα... καιρός για μένα...
ούφ... έχει και μια παράξενη μέρα, πολύ φιλοσοφία για Δευτέρα πρωί πρωί...
αλλά μέχρι εδώ έχω έρθει....
/g
νιώθωντας άδειος....
σχέσεις κενές, καταστάσεις παράξενες,
λόγια πολλά, διαφορετικά θέλω, απόσταση μεταξύ των θέλω, συναισθήματα παράξενα...
κακίες κρυμμένες πίσω από δήθεν αστεία,
ούφ, άϊ σιχτίρ...
/g
λόγια πολλά, διαφορετικά θέλω, απόσταση μεταξύ των θέλω, συναισθήματα παράξενα...
κακίες κρυμμένες πίσω από δήθεν αστεία,
ούφ, άϊ σιχτίρ...
/g
Η ελεγεία της σαπουνόφουσκας...
Σχέσεις, καταστάσεις, γκρέμισμα, στήλωμα, ερωτήσεις, απαντήσεις, απόψεις.
Η Αθηνά, η συγγραφέας, κατορθωνει να σε κάνει να το διαβάσεις μονορούφι με μια ανάσα σχεδόν. Δεν είμαι πολύ του διαβάσματος πλέον, και βαριέμαι πολύ βιβλία δήθεν η κάπως! αλλά μια ελεγεία με έκανε να αναθεωρήσω για πολλά, να δω τον ευατό μου σε περισσότερα, να νιώσω τα μάτια μου να γεμίζουν ή ένα χαμόγελο να είναι στο στόμα μου...
Πολύ καλά αθηνά... σε ευχαριστώ για το βιβλίο που έγραψες... περιμένω το επόμενο...
Η Αθηνά, η συγγραφέας, κατορθωνει να σε κάνει να το διαβάσεις μονορούφι με μια ανάσα σχεδόν. Δεν είμαι πολύ του διαβάσματος πλέον, και βαριέμαι πολύ βιβλία δήθεν η κάπως! αλλά μια ελεγεία με έκανε να αναθεωρήσω για πολλά, να δω τον ευατό μου σε περισσότερα, να νιώσω τα μάτια μου να γεμίζουν ή ένα χαμόγελο να είναι στο στόμα μου...
Πολύ καλά αθηνά... σε ευχαριστώ για το βιβλίο που έγραψες... περιμένω το επόμενο...
Wednesday, April 2, 2008
περί συμφώνου ελεύθερης διαβίωσης, μια ακόμα άποψη...
Θέμα των τελευταίων ημερών αλλά να πω την αμαρτία μου νομίζω ότι γίνεται πολύς ντόρος για το τίποτα. Για το τίποτα όμως.
γιατί απλά κάτι το οποίο βάζει καθορίζει μια σχέση νομικά, το παίρνουν όλοι οι 100 χρόνια πίσω και βάλε και το κάνουν μπαϊράκι στον δήθεν αγώνα τους για την διατήρηση αρχων και αξιών. Δεν συμφωνώ! αλλά και δεν με χαλάει ο καθένας να λέει και να διακυρήττει ότι θέλει, αρκεί βεβαίως να μην το κάνει με όρους προσβλητικούς για τους άλλους. Το να πηγαίνεις μπροστά δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφορίζεις οτιδήποτε έχεις πάρει από τα παλιά και το αντίστροφο.
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και αυτές είναι απόλυτα σεβαστές. Ποτέ και πουθενά οι απαγορεύσεις δεν κάνανε καλό. Όσο πιο πολύ ελευθερία και όχι βεβαίως ελευθεριότητα έχουμε τόσο πιο μεγάλη υπευθυνότητα έχουμε... η μαθαίνουμε να έχουμε.
/g
γιατί απλά κάτι το οποίο βάζει καθορίζει μια σχέση νομικά, το παίρνουν όλοι οι 100 χρόνια πίσω και βάλε και το κάνουν μπαϊράκι στον δήθεν αγώνα τους για την διατήρηση αρχων και αξιών. Δεν συμφωνώ! αλλά και δεν με χαλάει ο καθένας να λέει και να διακυρήττει ότι θέλει, αρκεί βεβαίως να μην το κάνει με όρους προσβλητικούς για τους άλλους. Το να πηγαίνεις μπροστά δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφορίζεις οτιδήποτε έχεις πάρει από τα παλιά και το αντίστροφο.
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και αυτές είναι απόλυτα σεβαστές. Ποτέ και πουθενά οι απαγορεύσεις δεν κάνανε καλό. Όσο πιο πολύ ελευθερία και όχι βεβαίως ελευθεριότητα έχουμε τόσο πιο μεγάλη υπευθυνότητα έχουμε... η μαθαίνουμε να έχουμε.
/g
αποτελέσματα...
τον τελευταίο καιρό απλά είμαι απο εδώ και απο εκεί. Διαβάζω σαν τον τρελό, δουλεύω πολύ, μεταξύ μας καλό είναι αυτό, προσπαθώ να κάνω πολλά και νομίζω ότι τον έχω ανοίξει πολύ τον τραχανά. Και αυτό είναι όνειρο... το να κερδίζεις, να χάνεις, να παλεύεις, να αδημονείς, να καραδοκείς, να δράττεις, να ενεργείς, να περιμένεις, να ανυπομονείς είναι τόσο δυνατά γεμάτα αδρεναλίνη συναισθήματα πλέον που νιώθω σαν adrenaline junkie που θέλω όλο και πιο πολύ, όλο και και περισσότερο, όλο και πιο συχνα.
απρίλη μου... ή όσο πιο κοντά στα 30 γίνεται...
είμαι γραφείο, πανικός γίνεται καθώς το Q1 τελείωσε και όλοι περιμένουν αποτελέσματα. Η άνοιξη είναι εδώ και εγώ σε λίγες μα πολύ λίγες μέρες γίνομαι τριάντα... Να πάρει, πότε πέρασε ο καιρός; όχι, δεν έχω την αίσθηση ότι έχω χάσει τον καιρό μου αλλά έχω την αίσθηση ότι τελικά ο χρόνος περνάει παρα πολύ γρήγορα. Κάτι καινούργιο θα μου πείς αλλά εγώ το νιώθω τωρα γερά στο πετσί μου. Μεγαλώνω παρα πολύ, παρα πολύ γρήγορα... Δεν ξέρω τι και πως αλλά μου φαίνεται κάπως.
Tuesday, February 26, 2008
λές να έχει έρθει η άνοιξη....
έχει υπέροχη μέρα έξω,
απίστευτο ήλιο,
ουρανό με τέλειο χρώμα,
κι εγώ στο γραφείο, να κοιτώ την οθόνη του υπολογιστή...
χαμένος σε emails και εξελόφυλλα...
θέλω να βγω έξω να πιώ καφέ στην θάλασσα...
που ήταν το έντυπο παραίτησης για χαζούς λόγους;
/g
απίστευτο ήλιο,
ουρανό με τέλειο χρώμα,
κι εγώ στο γραφείο, να κοιτώ την οθόνη του υπολογιστή...
χαμένος σε emails και εξελόφυλλα...
θέλω να βγω έξω να πιώ καφέ στην θάλασσα...
που ήταν το έντυπο παραίτησης για χαζούς λόγους;
/g
Sunday, February 24, 2008
μια Κυριακή....
γεμάτη ήλιο....
δουλειά, σιγά μην δεν είχε δουλειά...
και βεβαίως.... ηρεμία...
μου λείπουν... άνθρωποι...
αλλά έχω ισορροπία...
/g
δουλειά, σιγά μην δεν είχε δουλειά...
και βεβαίως.... ηρεμία...
μου λείπουν... άνθρωποι...
αλλά έχω ισορροπία...
/g
Bερσαλλίες εν έτει 2008... στην Αθήνα...
Έχω να το δηλώσω κατηγορηματικά. Δεν μου άρεσαν πάντα τα μασκέ τα πάρτυ. Ασε που όλη την χρονιά μασκαράς είμαι οπότε πια η διαφορά να ντυθώ κάτι κάποιες μέρες. Μετά δεν μπορούσα να βρώ λόγω όγκου στολή που να μου αρέσει ε, δεν ήθελε και πολύ το παράτησα το άθλημα. Μετά ταυτόχρονα τόσο μπλά μπλά από τους γονείς μου για τα παρτυς και τα παραλκόμενα τους δεν με έκανε να είμαι φαν αυτών. Αλλά τα τελευταία χρόνια νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτι καλύτερο όσον αφορά τα πάρτυς στις απόκριες από ένα θεματικό πάρτυ. Οπότε η πρόσκληση φίλου σκηνογράφου για να πάω σε μασκέ πάρτυ με θέμα Βερσαλλίες μόνο αδιάφορο δεν μπορούσε να με αφήσει. Κουστούμια, ερωτισμός, μαρκησίες, κόμηδες... χμ, κόμης θα ντυνόμουν. Άντε να βρείς στολή, αλλά βρήκα. Τηλεφώνησα σε φίλο που δουλεύει στο βεστιάριο του μεγαλύτερου και σημαντικότερου θεάτρου και να βρήκα στολή, από παράσταση του πολλών ετών πρίν. Και ώ τι τύχη μου έκανε. Εντύπωση πρώτη; Θα έκανα πάνω από μισή ώρα να την βάλω, εντύπωση δεύτερη, πρέπει να ζύγιζε πάνω από 10 κιλά το όλο κουστούμι, μετά άντε να περπατήσεις με τα τακούνια, έστω χοντρά, μετά έπρεπε να βαφτώ και τέλος η περούκα με τα ίσια μακριά άσπρα μαλλιά με μπούκλες.
Δεν ξέρω πως τα κατάφερα αλλά με την βοήθεια φίλων ( μιας μαρκησίας, μια ακόμη αυλικής και οι δύο με τεράστια κρινολίνα και κάτι θελτικότατα μπούστο να εφραίνουν τα μάτια μου) κατάφερα και το μακιγιάζ, μέχρι και προτίμηση σε προϊόντα έχω πλέον, και ξεκινησαμε για το σπίτι του φίλου. Στον δρόμο το θέαμα, εγώ να οδηγώ το αυτοκίνητο σαν κόμης με την περούκα και πίσω οι κυρίες ήταν κάτι παραπάνω από "όμορφο" παράδοξο θα έλεγα για αυτούς που μοιραζόμασταν τον δρόμο.
Με τα πολλά φτάσαμε στο σπίτι του φίλου, στις Βερσαλλίες εν Αθήναις ήθελα να πω.
Το σπίτι είχε διακοσμηθεί καταλλήλως για το πάρτυ. Δηλαδή τι απλά καταλλήλως, Βερσαλλίες σε κλίμακα ήταν. Από εκεί και πέρα, Το τί χορός, παιχνίδι με τα μάτια, μάσκες, κυρίες με κρινολίνα να αποπλανούν εμάς, μαρκησίες να τραβούν την προσοχή μας, κόμηδες να προσπαθούν να προσελκύσουν την προσοχή κυριών της αυλής κι όλα αυτά σε ένα απίστευτο ντεκόρ που ο φίλος μου και οργανωτής του πάρτυ είχε κάνει το σπίτι του να μοιάζει με παλάτι (σε κλίμακα 1/100 μάλλον από τις Βερσαλλίες) αλλά με τέτοια μαγική ατμόσφαιρα. Ήταν το καλύτερο πάρτυ της ζωής μου. Με ένα και σημαντικό συμπέρασμα, το γρήγορο σεξ δεν ήταν για τους άντρες τις εποχής εν αντιθέσει με τις κυρίες που με τα κρινολίνα τις αφήναν να κάνουν ότι ήθελαν. Απλά ο εραστής απο κάτω από το κρινολίνο και ούτε γάτια ούτε ζημιά.
Τις πρώτες πρωινές ώρες ξεκίνησα για το σπίτι. Και βεβαίως εκεί σημειώθηκε το ευτράπελο της χρονιάς για μένα. Μπλόκο με σταμάτησε και μάλλον έκανα αστυνομικούς να γελάνε για αρκετό καιρό όταν σταματήσαν ένα κόμη σε ένα FORD να πηγαίνει σπίτι του χωρίς δίπλωμα και χωρίς κινητό και χωρίς εννοείτε τίποτα πάνω του...
Στο σπίτι φτάνοντας ενώ άλλες φορές μετά από ξενύχτι πετούσα τα ρούχα μου από εδώ και απο εκεί τώρα έπρεπε σιγά σιγά να βγάλω το κουστούμι... και βεβαίως ξέχασα να ξεβαφτώ...
το πρωί.......... αααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα.... τρόμαξα με εμένα στο καθρέπτη... για γκόμενα χάλια ήμουν, για κόμης, τι ξεπεσμός θεέ μου...
τελικά με ένα καφεδάκι και ένα καυτό ντούς γύρισα στο 2008 ανώδυνα αλλά τόσο καλά μετά το πάρτυ....
χμ, να θυμηθώ να πάρω τηλέφωνο την μαρκησία που μου έδωσε το τηλέφωνό της!
Η να στείλω τον ιπποκόμο μου με μήνυμα;;;
/g
Δεν ξέρω πως τα κατάφερα αλλά με την βοήθεια φίλων ( μιας μαρκησίας, μια ακόμη αυλικής και οι δύο με τεράστια κρινολίνα και κάτι θελτικότατα μπούστο να εφραίνουν τα μάτια μου) κατάφερα και το μακιγιάζ, μέχρι και προτίμηση σε προϊόντα έχω πλέον, και ξεκινησαμε για το σπίτι του φίλου. Στον δρόμο το θέαμα, εγώ να οδηγώ το αυτοκίνητο σαν κόμης με την περούκα και πίσω οι κυρίες ήταν κάτι παραπάνω από "όμορφο" παράδοξο θα έλεγα για αυτούς που μοιραζόμασταν τον δρόμο.
Με τα πολλά φτάσαμε στο σπίτι του φίλου, στις Βερσαλλίες εν Αθήναις ήθελα να πω.
Το σπίτι είχε διακοσμηθεί καταλλήλως για το πάρτυ. Δηλαδή τι απλά καταλλήλως, Βερσαλλίες σε κλίμακα ήταν. Από εκεί και πέρα, Το τί χορός, παιχνίδι με τα μάτια, μάσκες, κυρίες με κρινολίνα να αποπλανούν εμάς, μαρκησίες να τραβούν την προσοχή μας, κόμηδες να προσπαθούν να προσελκύσουν την προσοχή κυριών της αυλής κι όλα αυτά σε ένα απίστευτο ντεκόρ που ο φίλος μου και οργανωτής του πάρτυ είχε κάνει το σπίτι του να μοιάζει με παλάτι (σε κλίμακα 1/100 μάλλον από τις Βερσαλλίες) αλλά με τέτοια μαγική ατμόσφαιρα. Ήταν το καλύτερο πάρτυ της ζωής μου. Με ένα και σημαντικό συμπέρασμα, το γρήγορο σεξ δεν ήταν για τους άντρες τις εποχής εν αντιθέσει με τις κυρίες που με τα κρινολίνα τις αφήναν να κάνουν ότι ήθελαν. Απλά ο εραστής απο κάτω από το κρινολίνο και ούτε γάτια ούτε ζημιά.
Τις πρώτες πρωινές ώρες ξεκίνησα για το σπίτι. Και βεβαίως εκεί σημειώθηκε το ευτράπελο της χρονιάς για μένα. Μπλόκο με σταμάτησε και μάλλον έκανα αστυνομικούς να γελάνε για αρκετό καιρό όταν σταματήσαν ένα κόμη σε ένα FORD να πηγαίνει σπίτι του χωρίς δίπλωμα και χωρίς κινητό και χωρίς εννοείτε τίποτα πάνω του...
Στο σπίτι φτάνοντας ενώ άλλες φορές μετά από ξενύχτι πετούσα τα ρούχα μου από εδώ και απο εκεί τώρα έπρεπε σιγά σιγά να βγάλω το κουστούμι... και βεβαίως ξέχασα να ξεβαφτώ...
το πρωί.......... αααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα.... τρόμαξα με εμένα στο καθρέπτη... για γκόμενα χάλια ήμουν, για κόμης, τι ξεπεσμός θεέ μου...
τελικά με ένα καφεδάκι και ένα καυτό ντούς γύρισα στο 2008 ανώδυνα αλλά τόσο καλά μετά το πάρτυ....
χμ, να θυμηθώ να πάρω τηλέφωνο την μαρκησία που μου έδωσε το τηλέφωνό της!
Η να στείλω τον ιπποκόμο μου με μήνυμα;;;
/g
Saturday, February 23, 2008
σάββατο πρωί....
όλα τα παράθυρα ανοιχτά, ο αέρας καθαρός στο σπίτι μέσα να μπαίνει, ο ήλιος παντού, να αρνούμαι να σηκωθώ από το κρεβάτι, να βάλω καφέ, να φτιάξω τα μαλλιά μου που έχουν αυτονομιστικές τάσεις η κάθε τουφα από την άλλη.
Σηκώνομαι φτιάχων καφέ, βάζω μουσική "πες το δυνατά πως μ'αγαπάς"... χαρίζω συγκινήσεις στους πέριξ όντας μόνο με το μποξεράκι ( πανιάζουν από τον τρόμο, βλέποντας τον άνθρωπο της Michelin, να γυρίζει από δωμάτιο σε δωμάτιο...)
Το σπίτι θέλει καθάρισμα, και εγώ δεν ξέρω από που να αρχίσω πρώτα, τα ρούχα μου στο πάτωμα, μια στίβα ως εκεί σχεδόν βουνό μόνα τους φτιάχνουν.
Αρχίζω το συγίρισμα, μάνα που είσαι να δείς να καμαρώσεις!
μετά λαϊκή(είμαι εγώ... νοικοκυρά φίνα, βάλε φίνα σου λέω....)
και μετά....
γαμώτο, μου χύθηκε ο καφές!!!
/g
Σηκώνομαι φτιάχων καφέ, βάζω μουσική "πες το δυνατά πως μ'αγαπάς"... χαρίζω συγκινήσεις στους πέριξ όντας μόνο με το μποξεράκι ( πανιάζουν από τον τρόμο, βλέποντας τον άνθρωπο της Michelin, να γυρίζει από δωμάτιο σε δωμάτιο...)
Το σπίτι θέλει καθάρισμα, και εγώ δεν ξέρω από που να αρχίσω πρώτα, τα ρούχα μου στο πάτωμα, μια στίβα ως εκεί σχεδόν βουνό μόνα τους φτιάχνουν.
Αρχίζω το συγίρισμα, μάνα που είσαι να δείς να καμαρώσεις!
μετά λαϊκή(είμαι εγώ... νοικοκυρά φίνα, βάλε φίνα σου λέω....)
και μετά....
γαμώτο, μου χύθηκε ο καφές!!!
/g
Friday, February 22, 2008
πώς....
γίνεται να πλησιάσεις έναν άνθρωπο που γίνεται αχινός;
αλλά το μέσα του γεμάτο γλύκα είναι;
/g
αλλά το μέσα του γεμάτο γλύκα είναι;
/g
τρώγοντας έξω....Tratoria Milanese
Εχτές το βράδυ βγήκα έξω για φαγητό. Η επιλογή του μέρους ήταν βάση αυτών που γραφόντουσαν σε διάφορους οδηγούς της πόλης. Φτάνοντας στο μέρος, καλά δεν μπόρεσα να μην νιώσω παράξενα που σχεδόν 10 παρά το βράδυ και το μαγαζί ήταν άδειο, αλλά μετά τις 11 παρά άρχισε να γεμίζει από κόσμο που ερχόταν να δειπνήσει! εντυπωσιακό... αλλά τόσο αργά! μα τόσο αργά!
Τέλος πάντων αυτό δεν είναι δικό μου πρόβλημα, αλλά πρόβλημα μου ήταν το γεγονώς ότι ο χώρος ήταν όχι όπως λέγανε οι οδηγοί. Λίγο παλαιομοδίτικο ντεκόρ, φωτογραφίες αλλά Μπαϊρακτάρη στους τοίχους, και βεβαίως αυτό που δεν φαινόταν στις φωτογραφίές κόσμος πάνω από τα δεύτερα -άντα.
Όσον αφορά το φαγητό, χμ... Η μαρινάρα μου ήταν απλά χάλια, πολύ μα πολύ εμφανώς κατεψυγμένα τα θαλασσινά και βεβαίως σαν σούπα λαδιού ήταν το πιάτο μου τόσο λάδι που είχε το πιάτο μου. Πανικός. Μόνο η σαλάτα μου άρεσε λίγο. Συμπέρασμα, όχι δεν μετάνιωσα που πήγα σε αυτό το μέρος, αλλά τελικά το πιο σημαντικό είναι να δοκιμάζεις και διαμορφώνεις γνώμη μόνο σου. Δεν ξέρω αλλά οι οδηγοι και αυτοί μέρος της όλης διαδικασίας είναι.
Οπότε το πιο σημαντικό πράγμα είναι να δημιουργείς την γνώμη σου και βεβαίως να δοκιμάζεις τα πάντα
/g
Τέλος πάντων αυτό δεν είναι δικό μου πρόβλημα, αλλά πρόβλημα μου ήταν το γεγονώς ότι ο χώρος ήταν όχι όπως λέγανε οι οδηγοί. Λίγο παλαιομοδίτικο ντεκόρ, φωτογραφίες αλλά Μπαϊρακτάρη στους τοίχους, και βεβαίως αυτό που δεν φαινόταν στις φωτογραφίές κόσμος πάνω από τα δεύτερα -άντα.
Όσον αφορά το φαγητό, χμ... Η μαρινάρα μου ήταν απλά χάλια, πολύ μα πολύ εμφανώς κατεψυγμένα τα θαλασσινά και βεβαίως σαν σούπα λαδιού ήταν το πιάτο μου τόσο λάδι που είχε το πιάτο μου. Πανικός. Μόνο η σαλάτα μου άρεσε λίγο. Συμπέρασμα, όχι δεν μετάνιωσα που πήγα σε αυτό το μέρος, αλλά τελικά το πιο σημαντικό είναι να δοκιμάζεις και διαμορφώνεις γνώμη μόνο σου. Δεν ξέρω αλλά οι οδηγοι και αυτοί μέρος της όλης διαδικασίας είναι.
Οπότε το πιο σημαντικό πράγμα είναι να δημιουργείς την γνώμη σου και βεβαίως να δοκιμάζεις τα πάντα
/g
Saturday, February 16, 2008
κάθε προσπάθεια με πάει πιο μακριά...
πίνοντας καφέ,
έχοντας μόλις τελειώσει να κάνω κάτι νομίζω καλό για την δουλειά μου, διαπιστώνω ότι το πιο σημαντικό είναι να προσπαθείς! ανεξαρτήτου αποτελέσματος γιατί με κάθε προσπάθεια πας πιο μακριά, μαθαίνεις πιο πολλά, και στο τέλος απλά σου μένει η γλύκα του αγώνα. Η αλήθεια είναι ότι όλον αυτό το καιρό ήμουν πολύ φυγόπονος. Αλλά μαθαίνω πλέον σιγά σιγά ότι το πιο σημαντικό είναι να προσπαθείς και που ξέρεις μπορεί να πετύχεις πολλά περισσότερα είτε από τύχη, είτε γιατί το αξίζεις είτε γιατί απλά ήταν η σειρά σου να στο να πετύχεις κάτι.
Στο τέλος αυτό που κατάλαβα απο όλα αυτά είναι ότι όσο λιγότερο χρόνο ξοδεύω στον καναπέ μου, κάνοντας τίποτα άλλο παρά ανούσιο ζαπιγκ τόσα λιγότερα καταφέρνω. Από την άλλη όσο περισσότερο προσπαθώ, ρωτάω, δοκιμάζω τόσο καλύτερα είναι!
και απλά τα καλύτερα έρχονται... γιατί είναι αλήθεια κάθε προσπάθεια με πάει πιο μπροστά!
/g
έχοντας μόλις τελειώσει να κάνω κάτι νομίζω καλό για την δουλειά μου, διαπιστώνω ότι το πιο σημαντικό είναι να προσπαθείς! ανεξαρτήτου αποτελέσματος γιατί με κάθε προσπάθεια πας πιο μακριά, μαθαίνεις πιο πολλά, και στο τέλος απλά σου μένει η γλύκα του αγώνα. Η αλήθεια είναι ότι όλον αυτό το καιρό ήμουν πολύ φυγόπονος. Αλλά μαθαίνω πλέον σιγά σιγά ότι το πιο σημαντικό είναι να προσπαθείς και που ξέρεις μπορεί να πετύχεις πολλά περισσότερα είτε από τύχη, είτε γιατί το αξίζεις είτε γιατί απλά ήταν η σειρά σου να στο να πετύχεις κάτι.
Στο τέλος αυτό που κατάλαβα απο όλα αυτά είναι ότι όσο λιγότερο χρόνο ξοδεύω στον καναπέ μου, κάνοντας τίποτα άλλο παρά ανούσιο ζαπιγκ τόσα λιγότερα καταφέρνω. Από την άλλη όσο περισσότερο προσπαθώ, ρωτάω, δοκιμάζω τόσο καλύτερα είναι!
και απλά τα καλύτερα έρχονται... γιατί είναι αλήθεια κάθε προσπάθεια με πάει πιο μπροστά!
/g
καλημέρα....
σαββατο πρωί...
με όρεξη για διάβασμα, μουσική, χαλάρωμα...
μα δουλειά πολύ με περιμένει, τρέξιμο τρελό, απο δω και απο κει, σαν το νερό στα αυλάκι τρέχει και δεν σταματεί.
καφεδάκι μόλις έφτιαξα, κοιτώ απ'έξω απο το πάραθυρο, ο καιρός αλλάζει με ταχύτητα, το κρύο γίνεται τσουχτερό, η κουβέρτα ολο κ πιο ελκυστική, η αγκαλία της όλο και πιο ζεστή...
Η μαρία φορτσάρει στην Κάρμεν, εγώ ξυπνάω σιγά σιγά. Ένα ακόμα σάββατο είναι να ξεκινήσει, μια ακόμα μέρα να ζήσω...
καιρός να τεντωθώ...
καλημέρα...
/g
με όρεξη για διάβασμα, μουσική, χαλάρωμα...
μα δουλειά πολύ με περιμένει, τρέξιμο τρελό, απο δω και απο κει, σαν το νερό στα αυλάκι τρέχει και δεν σταματεί.
καφεδάκι μόλις έφτιαξα, κοιτώ απ'έξω απο το πάραθυρο, ο καιρός αλλάζει με ταχύτητα, το κρύο γίνεται τσουχτερό, η κουβέρτα ολο κ πιο ελκυστική, η αγκαλία της όλο και πιο ζεστή...
Η μαρία φορτσάρει στην Κάρμεν, εγώ ξυπνάω σιγά σιγά. Ένα ακόμα σάββατο είναι να ξεκινήσει, μια ακόμα μέρα να ζήσω...
καιρός να τεντωθώ...
καλημέρα...
/g
Friday, February 15, 2008
πίσω στο σπίτι....
τελικά το να γυρίζεις σπίτι σου έχει πάντα μια γλύκα. όσο και να μου αρέσουν τα ταξίδια, μάλλον δισέγγονος του οδυσσέα πρέπει να είμαι, πρέπει να ρωτήσω τον πατέρα μου τι έκανε ο παππούς του με την πηνελόπη πριν πολλά χρόνια, τόσο μου αρέσει και η γλύκα που νιώθω με του που βάζω το κλειδί στην πόρτα και γυρίζω σπίτι μου... Εντάξει δεν κρατάει και πολύ αυτό αλλά τι να πω, είναι ανείπωτο συναίσθημα. Γλυκό, ήρεμο, χαλαρό. Είμαι σπίτι...
Μόλις μπήκα τώρα, έχω κάνει μπάνιο και απλά κάθομαι και γράφω κοιτώντας έξω και περιμένοντας το κύμα κακοκαιρίας. Λές να έχασε τον δρόμο; είδωμεν.....
είμαι πολύ κουρασμένος το λέω αλλά δεν το παραδέχομαι, έτοιμος ακόμα και για έξοδο...
αλλά σιγά, τέτοιο πουρό που έχω καταντήσει μέσα το κόβω να μένω...
θα δείξει...
/g
Μόλις μπήκα τώρα, έχω κάνει μπάνιο και απλά κάθομαι και γράφω κοιτώντας έξω και περιμένοντας το κύμα κακοκαιρίας. Λές να έχασε τον δρόμο; είδωμεν.....
είμαι πολύ κουρασμένος το λέω αλλά δεν το παραδέχομαι, έτοιμος ακόμα και για έξοδο...
αλλά σιγά, τέτοιο πουρό που έχω καταντήσει μέσα το κόβω να μένω...
θα δείξει...
/g
Wednesday, February 13, 2008
θέλοντας να αγοράσω καινούργιο κινητό!
θέλω ένα iphone...
αλλά περιμένω πως και πως αν το βρω...
το έχει ένας φίλος, πω πω κόλλημα.
σαν κινητό δεν λέει πολλά αλλά σαν συσκευή, απίστευτο!
ουπς πάλι συνάντηση!
/g
αλλά περιμένω πως και πως αν το βρω...
το έχει ένας φίλος, πω πω κόλλημα.
σαν κινητό δεν λέει πολλά αλλά σαν συσκευή, απίστευτο!
ουπς πάλι συνάντηση!
/g
μετά τον καφέ...
μια όμορφη μέρα
με καλά νέα στο inbox
λεφτα ειναι να πάρουμε,
ελπίδες για περισσότερα έχουμε...
τελικά μήπως πρέπει να έχει παλιόκαιρο για να πηγαίνουν καλά τα πράγματα;
λέμε τώρα!
/g
με καλά νέα στο inbox
λεφτα ειναι να πάρουμε,
ελπίδες για περισσότερα έχουμε...
τελικά μήπως πρέπει να έχει παλιόκαιρο για να πηγαίνουν καλά τα πράγματα;
λέμε τώρα!
/g
μια ακόμα καινούργια μέρα
καλημέρα...
νυστάζω αφόρητα,
έχω δουλειά πολύ! αλλά το παλεύω δημιουργικά, αλλά νυστάζω...
έξω κάνει παρα πολύ κρύο,
χμ, μάλλον δεν έχω και πολύ καλη διάθεση... αλλά εντάξει, θα ζήσω... όπως πάντα. Αυτό με το κακό σκυλί, που ψόφο δεν έχει; Ε, για μένα γράφτηκε...
πάω να φτιάξω καφέ!
/g
νυστάζω αφόρητα,
έχω δουλειά πολύ! αλλά το παλεύω δημιουργικά, αλλά νυστάζω...
έξω κάνει παρα πολύ κρύο,
χμ, μάλλον δεν έχω και πολύ καλη διάθεση... αλλά εντάξει, θα ζήσω... όπως πάντα. Αυτό με το κακό σκυλί, που ψόφο δεν έχει; Ε, για μένα γράφτηκε...
πάω να φτιάξω καφέ!
/g
προσοχη στο μηνυμα παρακάτω, είναι απάτη!!!!
μόλις το έλαβα...
ειναι fishing!!! προσοχη σε όλους!!!!
/g
Αγαπητε CitiBank κατοχος λογαριασμου,
Προσφατες συχνη δραστηριοτητα σε τραπεζικο λογαριασμο σας online, μας αναγκασε να το περιορισει μεχρι την ταυτοτητα σας εχει επαληθευθει. Για να επαναφερετε online λογαριασμου σας θα σας συμβουλευσει για να συνδεθειτε με το συντομοτερο δυνατο και να ξεκινησει η διαδικασια επαληθευσης.
Καντε κλικ σε αυτο το συνδεσμο για να επισκεφτειτε το site μας:
Καντε κλικ εδω για να επαναφερετε το λογαριασμο σας
Αυτη ειναι μια διαδικασια ασφαλειας να βοηθησει εσας και την προστασια του λογαριασμου σας. Ευχαριστω για την προσοχη σας σε αυτο το θεμα. Ζητουμε συγγνωμη για την οποια ταλαιπωρια.
Αυτο ειναι ενα μηνυμα που δημιουργουνται
Citibank.gr
Εχεμύθεια
Όροι και επισημάνσεις
Copyright © 1990 - 2008, Citigroup
ειναι fishing!!! προσοχη σε όλους!!!!
/g
Αγαπητε CitiBank κατοχος λογαριασμου,
Προσφατες συχνη δραστηριοτητα σε τραπεζικο λογαριασμο σας online, μας αναγκασε να το περιορισει μεχρι την ταυτοτητα σας εχει επαληθευθει. Για να επαναφερετε online λογαριασμου σας θα σας συμβουλευσει για να συνδεθειτε με το συντομοτερο δυνατο και να ξεκινησει η διαδικασια επαληθευσης.
Καντε κλικ σε αυτο το συνδεσμο για να επισκεφτειτε το site μας:
Καντε κλικ εδω για να επαναφερετε το λογαριασμο σας
Αυτη ειναι μια διαδικασια ασφαλειας να βοηθησει εσας και την προστασια του λογαριασμου σας. Ευχαριστω για την προσοχη σας σε αυτο το θεμα. Ζητουμε συγγνωμη για την οποια ταλαιπωρια.
Αυτο ειναι ενα μηνυμα που δημιουργουνται
Citibank.gr
Εχεμύθεια
Όροι και επισημάνσεις
Copyright © 1990 - 2008, Citigroup
Monday, February 11, 2008
back to real world....
Τελικά καλή ήταν η βόλτα... σώματος στα πέριξ, μυαλού στα ευρύτερα πέριξ...
ατελείωτοι μονόλογοι, πρόζα επιπέδου να απαγγέλεται από μένα, με μόνο ακροατή τον αέρα που παίρνει τις λέξεις και τις σκορπίζει μακριά.άλλες φορές τις ταξιδεύει, άλλες τις στριμώχνει στο ίδιο σημείο.
αρχίζω να διαπιστώνω ότι μάλλον ξέρει πολλα ο αέραας για μένα, τα μυστικά μου, τους φόβους μου, τους δισταγμούς μου...
όχι οτι φοβάμαι για κάτι, τα λάθη είναι τα στολίδια μου λένε, και μένα τα δικά μου λάθη, άπειρα στον αριθμό ειναι αυτά που με κάνανε καλύτερο,με γυαλίσανε, με κάνανε να ξέρω τι θα μπορούσα να θέλω.
Άλλο βέβαια που επειδή είμαι γνωστός παλιοχαρακτήρας δεν ξέρω τι θέλω.
Μικρός,(πέρυσι δηλαδή, μην ξεχνιόμαστε....) είχα τον άλλο Γιώργο που έλεγα τα πάντα. Ομηρικοί καυγάδες, πάντα η δικιά μου πλευρά να έχει δίκιο, η άλλη να μου αντιλέγει τα πρέπει, τα μή, τα όχι, τα ποτέ, τα μήπως και εγώ απλά να νιώθω άνετα που ξεμπέρδεψα με την ανάγκη να μοιραστώ κάτι μα κάποιον, την ανάγκη να απολογιθώ για κάτι ( πολύ σπάνιο αυτό....), την ανάγκη.... δεν ξέρω αν ποτέ είχα κάποια ανάγκη... το μόνο που θυμάμα ήταν ότι υπήρχαν στιγμές που ένιωθα απίστευτα γεμάτος και άλλες που ένιωθα απίστευτα άδειος!!!
Ενδιάμεσο δεν υπήρχε. Άλλες φορές τα μάτια μου γεμίζαν χωρίς λόγο και άλλες ένιωθα ένα σφίξιμο στην καρδιά που όμοιο του δεν είχα ξαναζήσει...
Και άλλες απλά επέλαυνα προς καινούργιες σκέψεις, αντιδράσεις, καταστάσεις, επιλογές.
Συγκρούσεις επί συγκρούσεων με όλους για το τίποτα, ή για τα πάντα μόνο που για μένα αυτός ο διαχωρισμός ήταν πάντα τόσο ισχνός που πολλές φορές δεν τον διέκρινα!
Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά, όχι ότι έχουν αλλάξει, καλυτερεύσει η χειροτερέψει απλά είναι διαφορετικά...
ατελείωτοι μονόλογοι, πρόζα επιπέδου να απαγγέλεται από μένα, με μόνο ακροατή τον αέρα που παίρνει τις λέξεις και τις σκορπίζει μακριά.άλλες φορές τις ταξιδεύει, άλλες τις στριμώχνει στο ίδιο σημείο.
αρχίζω να διαπιστώνω ότι μάλλον ξέρει πολλα ο αέραας για μένα, τα μυστικά μου, τους φόβους μου, τους δισταγμούς μου...
όχι οτι φοβάμαι για κάτι, τα λάθη είναι τα στολίδια μου λένε, και μένα τα δικά μου λάθη, άπειρα στον αριθμό ειναι αυτά που με κάνανε καλύτερο,με γυαλίσανε, με κάνανε να ξέρω τι θα μπορούσα να θέλω.
Άλλο βέβαια που επειδή είμαι γνωστός παλιοχαρακτήρας δεν ξέρω τι θέλω.
Μικρός,(πέρυσι δηλαδή, μην ξεχνιόμαστε....) είχα τον άλλο Γιώργο που έλεγα τα πάντα. Ομηρικοί καυγάδες, πάντα η δικιά μου πλευρά να έχει δίκιο, η άλλη να μου αντιλέγει τα πρέπει, τα μή, τα όχι, τα ποτέ, τα μήπως και εγώ απλά να νιώθω άνετα που ξεμπέρδεψα με την ανάγκη να μοιραστώ κάτι μα κάποιον, την ανάγκη να απολογιθώ για κάτι ( πολύ σπάνιο αυτό....), την ανάγκη.... δεν ξέρω αν ποτέ είχα κάποια ανάγκη... το μόνο που θυμάμα ήταν ότι υπήρχαν στιγμές που ένιωθα απίστευτα γεμάτος και άλλες που ένιωθα απίστευτα άδειος!!!
Ενδιάμεσο δεν υπήρχε. Άλλες φορές τα μάτια μου γεμίζαν χωρίς λόγο και άλλες ένιωθα ένα σφίξιμο στην καρδιά που όμοιο του δεν είχα ξαναζήσει...
Και άλλες απλά επέλαυνα προς καινούργιες σκέψεις, αντιδράσεις, καταστάσεις, επιλογές.
Συγκρούσεις επί συγκρούσεων με όλους για το τίποτα, ή για τα πάντα μόνο που για μένα αυτός ο διαχωρισμός ήταν πάντα τόσο ισχνός που πολλές φορές δεν τον διέκρινα!
Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά, όχι ότι έχουν αλλάξει, καλυτερεύσει η χειροτερέψει απλά είναι διαφορετικά...
ταξίδι...
έχω όρεξη για μεγάλο ταξίδι... διαρκείας...
λέει...
μάλλον ήρθε η ώρα της Michelle...(φίλη στην Νεα Υόρκη με ειδίκευση στα ψώνια και τις εξιδεικευμένες μορφές shopping therapy)
/g
λέει...
μάλλον ήρθε η ώρα της Michelle...(φίλη στην Νεα Υόρκη με ειδίκευση στα ψώνια και τις εξιδεικευμένες μορφές shopping therapy)
/g
κάνω διάλειμμα....
από όλα...
μέχρι νεωτέρας...
εννοειτε εδώ θα είμαι σταθερός...
τουλάχιστον εδώ τα λέω όλα...
/g
μέχρι νεωτέρας...
εννοειτε εδώ θα είμαι σταθερός...
τουλάχιστον εδώ τα λέω όλα...
/g
φαγητό σε γαμάτο μέρος....Kίτσουλας!
υπάρχουν κάτι μέρη που δεν σε προϊδεάζουν για τίποτα, πόσο μάλλον ότι εκεί μπορείς να φας καλά, να περάσεις καλα, να κάνεις πλάκα, να δεις και να σε δούνε...
κυριακή φαγητό σε ταβέρνα με όλη την σημασία της λέξης, και τι φαγητό ε, μόνο η μαμά σοφία, ναι βρε η μάνα μου, μπορεί να το χτυπήσει κι αυτό μετά απο γερό ζέσταμα και ξεκούραση ημερών!
Και βεβαίως στην προσπάθεια μου να διατηρήσω το απολλώνειο κορμί μου, ( σαν το ανθρωπάκι της Michelin είμαι αλλά λέμε τώρα....ας είναι καλά ο καθρέπτης σπίτι μου,μπορεί να στοίχισε μια περιουσία αλλά άξιζε...) φάγαμε τον αγλέωρα. Το τι αρνάκι με πατατούλες που ήταν λουκουμάκια, το τι φρικασέ, το τι μουσάκα, το τι... τα λέω τώρα και ααααααααχχχχχ.... να ρωτήσω αν κάνει delivery...
Και στο τέλος το καλύτερο, ο λογαριασμός. Μέρος του μενού, αλλά δίκαια, νοστιμος και πολύ χαμηλός! όχι, δεν είμαι καρμίρης αλλά μου την δίνει να πληρώνω όταν δεν αξίζει υπέρογκα ποσά για άνοστα αφάνταστα εδέσματα όταν με φτιάχνει να απολαμβάνω τα μέγιστα και στο τέλος ο λογαριασμός να παραμένει σε χαμηλά 2ψήφια νούμερα. Γιατί εκεί νιώθεις ότι δεν κοιτάνε μονο το πορτοφόλι σου αλλά το να μοιραστούν μαζί σου κάτι, το φαγητό στην προκειμένη, την παρέα...
/g
κυριακή φαγητό σε ταβέρνα με όλη την σημασία της λέξης, και τι φαγητό ε, μόνο η μαμά σοφία, ναι βρε η μάνα μου, μπορεί να το χτυπήσει κι αυτό μετά απο γερό ζέσταμα και ξεκούραση ημερών!
Και βεβαίως στην προσπάθεια μου να διατηρήσω το απολλώνειο κορμί μου, ( σαν το ανθρωπάκι της Michelin είμαι αλλά λέμε τώρα....ας είναι καλά ο καθρέπτης σπίτι μου,μπορεί να στοίχισε μια περιουσία αλλά άξιζε...) φάγαμε τον αγλέωρα. Το τι αρνάκι με πατατούλες που ήταν λουκουμάκια, το τι φρικασέ, το τι μουσάκα, το τι... τα λέω τώρα και ααααααααχχχχχ.... να ρωτήσω αν κάνει delivery...
Και στο τέλος το καλύτερο, ο λογαριασμός. Μέρος του μενού, αλλά δίκαια, νοστιμος και πολύ χαμηλός! όχι, δεν είμαι καρμίρης αλλά μου την δίνει να πληρώνω όταν δεν αξίζει υπέρογκα ποσά για άνοστα αφάνταστα εδέσματα όταν με φτιάχνει να απολαμβάνω τα μέγιστα και στο τέλος ο λογαριασμός να παραμένει σε χαμηλά 2ψήφια νούμερα. Γιατί εκεί νιώθεις ότι δεν κοιτάνε μονο το πορτοφόλι σου αλλά το να μοιραστούν μαζί σου κάτι, το φαγητό στην προκειμένη, την παρέα...
/g
ΣάββατοΚύριακο....με χάλια καιρό...
Γεμάτο ταινίες, πολύ δουλειά για το σπίτι, αρκετό διάβασμα,
φαγητό καλό σε μικρό απόμερο φτηνό μέρος, συζητήσεις περί παντός επιστητού,
τηλέφωνα και διαφωνίες με φίλους, βόλτες στην υγρή γεμάτη αμάξια πόλη ( πολυ πάνε όλοι, πήραν ένα αμάξι και πάνε λες κι εγώ δεν κάνω ακριβώς το ίδιο...παραλογισμός στο μεγαλείο του)
πίσω στο σπίτι, να βλέπω την βροχή να πέφτει, τον αέρα να λυγίζει τα πάντα, και να πέρνει να ταξιδεύει το μυαλό μου...
Γενικά νομίζω ότι έχω χάσει πράγματα και χρειάζομαι άμεση ανασυγκρότηση ( ούτε σκληρός δίσκος σε χαλασμένο pc να ήμουν)
γενικά δεν ξέρω τι θέλω αλλά άντε να βρείς λόγια να το περιγράψεις αυτό που νομίζεις ότι θέλεις, δεν είσαι σίγουρος. Άσε δε το χειρότερο, περιμένεις οι άλλοι να βρουν τι θέλεις, αυτό που εσύ ούτε καν μπορείς να προσδιορίσεις, και μετά βεβαίως βεβαίως τους θυμώνεις γιατί δεν σε καταλαβαίνουν... παραλογισμός σου λέω!
δεν με αναγνωρίζω ώρες ώρες...
α, εβγαλα και φωτογραφίες το σκ που πέρασε. τζίφος!!! η ίδια αναλογία σκαρταδούρας με καλές, 8 άχρειστες, 1 έτσι και έτσι, 1 ανεκτή!
/g
φαγητό καλό σε μικρό απόμερο φτηνό μέρος, συζητήσεις περί παντός επιστητού,
τηλέφωνα και διαφωνίες με φίλους, βόλτες στην υγρή γεμάτη αμάξια πόλη ( πολυ πάνε όλοι, πήραν ένα αμάξι και πάνε λες κι εγώ δεν κάνω ακριβώς το ίδιο...παραλογισμός στο μεγαλείο του)
πίσω στο σπίτι, να βλέπω την βροχή να πέφτει, τον αέρα να λυγίζει τα πάντα, και να πέρνει να ταξιδεύει το μυαλό μου...
Γενικά νομίζω ότι έχω χάσει πράγματα και χρειάζομαι άμεση ανασυγκρότηση ( ούτε σκληρός δίσκος σε χαλασμένο pc να ήμουν)
γενικά δεν ξέρω τι θέλω αλλά άντε να βρείς λόγια να το περιγράψεις αυτό που νομίζεις ότι θέλεις, δεν είσαι σίγουρος. Άσε δε το χειρότερο, περιμένεις οι άλλοι να βρουν τι θέλεις, αυτό που εσύ ούτε καν μπορείς να προσδιορίσεις, και μετά βεβαίως βεβαίως τους θυμώνεις γιατί δεν σε καταλαβαίνουν... παραλογισμός σου λέω!
δεν με αναγνωρίζω ώρες ώρες...
α, εβγαλα και φωτογραφίες το σκ που πέρασε. τζίφος!!! η ίδια αναλογία σκαρταδούρας με καλές, 8 άχρειστες, 1 έτσι και έτσι, 1 ανεκτή!
/g
tell me why, I don't like mondays....
νυστάζω τρελά! και δεν έχω διάθεση...κλιμακτήριο απο τα σχεδόν 30 δεν παίζει, δύσκολες μέρες λόγω φύλου πάλι δεν παίζει, αν και καμιά φορά νομίζω ότι μπορει και αυτό να παίζει, σημασία έχει πως εγώ σήμερα δεν έχω καθόλου διάθεση για τίποτα. Όχι θα δουλεψω κανονικά, αλλά το μέσα μου απαθές,αδιάφορο.
Γενικά πέρασα ένα σαββατοκύριακο απλά καταλαβαίνοντας ότι δεν έχω διάθεση για πολλά και απλά πρέπει να κάνω κάτι να το αλλάξω αυτό. Το πιο αστείο είναι φυσικά που όλοι οι άνθρωποι γύρω μου έχουν μια θεραπεία,ένα λόγο,μια πρόταση που βεβαίως δείχνει ότι ενδιαφέρονται αλλά απο την άλλη γελάω τόσο πολύ που καμιά τους δεν είναι ούτε στο ελάχιστο κοντά σε αυτό που θέλω... Η νομίζω ότι θέλω ή θα νόμιζα ότι θέλω... ή... όχου... πάλι μπερδέυτηκα... είναι και δευτέρα πρωί πρωί...
έχει και μια συννεφιά έξω, ούτε στους φίλους μου στα πιο βόρεια δεν μπορώ να τους την πω... για τον καιρό φυσικά!
μόλις έφτιαξα καφέ... τα μάτια μου κλείνουν τρελά, έχω συνάντηση σε 2 ώρες και πρέπει να ειμαι φρεσκαδούρα... την κάνω για φρέσκο αέρα
/g
Γενικά πέρασα ένα σαββατοκύριακο απλά καταλαβαίνοντας ότι δεν έχω διάθεση για πολλά και απλά πρέπει να κάνω κάτι να το αλλάξω αυτό. Το πιο αστείο είναι φυσικά που όλοι οι άνθρωποι γύρω μου έχουν μια θεραπεία,ένα λόγο,μια πρόταση που βεβαίως δείχνει ότι ενδιαφέρονται αλλά απο την άλλη γελάω τόσο πολύ που καμιά τους δεν είναι ούτε στο ελάχιστο κοντά σε αυτό που θέλω... Η νομίζω ότι θέλω ή θα νόμιζα ότι θέλω... ή... όχου... πάλι μπερδέυτηκα... είναι και δευτέρα πρωί πρωί...
έχει και μια συννεφιά έξω, ούτε στους φίλους μου στα πιο βόρεια δεν μπορώ να τους την πω... για τον καιρό φυσικά!
μόλις έφτιαξα καφέ... τα μάτια μου κλείνουν τρελά, έχω συνάντηση σε 2 ώρες και πρέπει να ειμαι φρεσκαδούρα... την κάνω για φρέσκο αέρα
/g
Friday, February 8, 2008
μου λείπει κάτι...
μάλλον μου λείπουν πολλά, αλλά σήμερα έχω μια αίσθηση ότι μου λείπουν πολλα, πολλοί...
χμ, μάλλον δεν καλοκοιμήθηκα....
δεν έχω πολύ δουλειά σήμερα...
πρίζω λίγο τους περίγυρώ μου...
θέλω καθαρό αέρα, πάω μια βόλτα!
/g
χμ, μάλλον δεν καλοκοιμήθηκα....
δεν έχω πολύ δουλειά σήμερα...
πρίζω λίγο τους περίγυρώ μου...
θέλω καθαρό αέρα, πάω μια βόλτα!
/g
νυστάζω....
στο γραφείο πρωί πρωί και νυστάζω αφόρητα πολύ. εχτές πήγα σε πάρτυ... δεν λέω όχι, πέρασα πάρα πολύ καλά. Καλή μουσική, ομορφος, πολύ όμορφος κόσμος, ενδιαφέρον άνθρωποι, άνθρωποι εντυπωσιακοί, απόμακροι, απασχολημένοι, περίεργοι, σιλικονάτοι, καλοντυμένοι, ελαφρώς και επιμελώς ατιμέλητοι... και βεβαίως ανάμεσα σε όλους αυτούς εγώ!
Τελικά πάντα ήμουν και ακόμα είμαι πολύ μπερδεμένος με τα πάρτυ.Ταυτόχρονα πάντα περνάω καλά, αλλά σχεδόν πάντα έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσα και καλύτερα...αλλά ποτέ δεν βρίσκω αυτό το κάτι διαφορετικό. Το χειρότερο είναι βέβαιως βεβαίως ότι μπορεί να το βρίσκω και να μην καταλαβάινω ότι βρήκα. Πρώτη Μεγάλη ήττα το ομολογώ και το κακό είναι ότι συμβαίνει συχνά.
Δεύτερη μεγάλη ήττα είναι ότι νομίζω ότι μεγαλώνω επικίνδυνα. Αμείλικτος ο χρόνος μαζί μου, μου παίρνει αντοχές και βεβαίως... αντοχές. Άσε που την επομένη απλά σέρνομαι επιρρεάζοντας πολύ άμεσα την υψηλού επιπέδου παραγωγικότητά μου. Θυμάμαι κάποτε, όχι πολύ πίσω στον χρόνο ξενύχτια μέχρι το πρωί, και μετά αεράτοι στην δουλειά, μετά καφέδες και πάλι από την αρχή δίνοντας τα πάντα.... άλλες εποχές αλλά νομίζω ότι τώρα ειναι καλύτερα.
είμαι πιο επιλεκτικός μάλλον!
νυστάζω... πολύ...
Τελικά πάντα ήμουν και ακόμα είμαι πολύ μπερδεμένος με τα πάρτυ.Ταυτόχρονα πάντα περνάω καλά, αλλά σχεδόν πάντα έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσα και καλύτερα...αλλά ποτέ δεν βρίσκω αυτό το κάτι διαφορετικό. Το χειρότερο είναι βέβαιως βεβαίως ότι μπορεί να το βρίσκω και να μην καταλαβάινω ότι βρήκα. Πρώτη Μεγάλη ήττα το ομολογώ και το κακό είναι ότι συμβαίνει συχνά.
Δεύτερη μεγάλη ήττα είναι ότι νομίζω ότι μεγαλώνω επικίνδυνα. Αμείλικτος ο χρόνος μαζί μου, μου παίρνει αντοχές και βεβαίως... αντοχές. Άσε που την επομένη απλά σέρνομαι επιρρεάζοντας πολύ άμεσα την υψηλού επιπέδου παραγωγικότητά μου. Θυμάμαι κάποτε, όχι πολύ πίσω στον χρόνο ξενύχτια μέχρι το πρωί, και μετά αεράτοι στην δουλειά, μετά καφέδες και πάλι από την αρχή δίνοντας τα πάντα.... άλλες εποχές αλλά νομίζω ότι τώρα ειναι καλύτερα.
είμαι πιο επιλεκτικός μάλλον!
νυστάζω... πολύ...
Thursday, February 7, 2008
αγορά καινούργια φωτογραφικής μηχανής...
το είχα αποφασίσει...
ότι έπρεπε να αγοράσω καινούργια φωτογραφική μηχανή... δεν το συζητούσα πλέον, πάντα μου άρεσε πολύ η φωτογραφία, επιτέλους είχα βρει τα χρήματα και βεβαίως σαν απο καιρό κρυμμένος καλλιτέχνης ήθελα το καλύτερο μοντέλο.
Όχι δεν αρκούμουν σε ημίμετρα ηθελα το καλύτερο... δηλαδή την καλύτερη μηχανή.
Ναι, κάποιες που είναι σαν μπαζούκα με τον φακό μπροστά, όχι πλάκα κάνω ξέρω απο αυτά( να το ξερολίστικο), εντάξει διάβασα κάποια πράγματα και τώρα όντας κάτοχος μιας τέτοιας πλέον.... νιώθω πολύ ρεπορτερρρρρρ και καλιτέχνης και από όλα (σαν να μιλάμε για πυτογυρο νιώθω, όχι τζατζίκι παρακαλώ....)
Μετά απο μια εκτεταμένη έρευνα αγοράς κατέληξα και πήρα μια FF Canon, την 5D και ένα φακό,(28-70/2,8 L) που όλοι μου είπαν τα καλύτερα.
Το ξέρω (πολύ ξερόλας βγαίνω σ'αυτό το κομμάτι), το φαντάζομαι, θα είναι λίγος για μένα, αλλά έκανα και θα κάνω υπομονή μέχρι να πάρω κάτι ακόμα πιο ακριβό καλύτερο φωτεινότερο. Και όχι πως έγινα φωτογράφος, μπορεί κάτοχος φωτογραφικής μηχανής ναι, αλλά τίποτα άλλο προς το παρόν.
Τελικά είναι μαγεία να χάνεσαι πίσω απο το σκόπευτρο, να απομονώνεσαι απο τον γύρω κόσμο και απλά να προσπαθείς να δεις. Να δείς αυτό που σου αρέσει με μιαν άλλη ματιά. Να παίξεις με το φως, να αποτυπώσεις αυτό που βλέπεις, ή ακόμα καλύτερα αυτό που νομίζεις ότι βλέπεις, που φαντάζεσαι... Σαν ένα παραμύθι που απλά εσύ κάνεις την πλοκή και ο θεατής αποφασίζει το τέλος. διάβασα κάποτε ότι άπαξ και η φωτογραφία μπει στο κόσμο σου μένει εκεί, είτε είσαι πίσω είτε μπροστά από την κάμερα...
Τα γυμνά μοντέλα μου λείπουν,( γυναικεία πάντα) αλλά θα τα βρω που θα πάει.
Αφήνοντας την άγρα μοντέλων λοιπόν στην άκρη (δικαιολογίες προς το παρόν) απλά άρχισα να φωτογραφίζω κτήρια.
Δεν μπορούν να πουν κι όχι... κάθονται... εκεί! Καλά στο τέλος το παράκανα δεν λέω αλλά είχε την πλάκα του.
Αλλά για μένα το πιο ενδιαφέρον είναι οι άνθρωποι, τα μάτια τους, οι φωτογραφίες δρόμου όπου εισπράττεις ένταση, συναισθήματα, βλέπεις τον κόπο τους στα μάτια τους, την χαρά τους, το πως είναι χαμένοι στις σκέψεις τους.
Οκτώ στις δέκα φωτογραφίες μου είναι τελείως χάλια, μια λιγότερο χάλια και μία απλά ανεκτή, αλλά που θα μου πάει...
/g
ότι έπρεπε να αγοράσω καινούργια φωτογραφική μηχανή... δεν το συζητούσα πλέον, πάντα μου άρεσε πολύ η φωτογραφία, επιτέλους είχα βρει τα χρήματα και βεβαίως σαν απο καιρό κρυμμένος καλλιτέχνης ήθελα το καλύτερο μοντέλο.
Όχι δεν αρκούμουν σε ημίμετρα ηθελα το καλύτερο... δηλαδή την καλύτερη μηχανή.
Ναι, κάποιες που είναι σαν μπαζούκα με τον φακό μπροστά, όχι πλάκα κάνω ξέρω απο αυτά( να το ξερολίστικο), εντάξει διάβασα κάποια πράγματα και τώρα όντας κάτοχος μιας τέτοιας πλέον.... νιώθω πολύ ρεπορτερρρρρρ και καλιτέχνης και από όλα (σαν να μιλάμε για πυτογυρο νιώθω, όχι τζατζίκι παρακαλώ....)
Μετά απο μια εκτεταμένη έρευνα αγοράς κατέληξα και πήρα μια FF Canon, την 5D και ένα φακό,(28-70/2,8 L) που όλοι μου είπαν τα καλύτερα.
Το ξέρω (πολύ ξερόλας βγαίνω σ'αυτό το κομμάτι), το φαντάζομαι, θα είναι λίγος για μένα, αλλά έκανα και θα κάνω υπομονή μέχρι να πάρω κάτι ακόμα πιο ακριβό καλύτερο φωτεινότερο. Και όχι πως έγινα φωτογράφος, μπορεί κάτοχος φωτογραφικής μηχανής ναι, αλλά τίποτα άλλο προς το παρόν.
Τελικά είναι μαγεία να χάνεσαι πίσω απο το σκόπευτρο, να απομονώνεσαι απο τον γύρω κόσμο και απλά να προσπαθείς να δεις. Να δείς αυτό που σου αρέσει με μιαν άλλη ματιά. Να παίξεις με το φως, να αποτυπώσεις αυτό που βλέπεις, ή ακόμα καλύτερα αυτό που νομίζεις ότι βλέπεις, που φαντάζεσαι... Σαν ένα παραμύθι που απλά εσύ κάνεις την πλοκή και ο θεατής αποφασίζει το τέλος. διάβασα κάποτε ότι άπαξ και η φωτογραφία μπει στο κόσμο σου μένει εκεί, είτε είσαι πίσω είτε μπροστά από την κάμερα...
Τα γυμνά μοντέλα μου λείπουν,( γυναικεία πάντα) αλλά θα τα βρω που θα πάει.
Αφήνοντας την άγρα μοντέλων λοιπόν στην άκρη (δικαιολογίες προς το παρόν) απλά άρχισα να φωτογραφίζω κτήρια.
Δεν μπορούν να πουν κι όχι... κάθονται... εκεί! Καλά στο τέλος το παράκανα δεν λέω αλλά είχε την πλάκα του.
Αλλά για μένα το πιο ενδιαφέρον είναι οι άνθρωποι, τα μάτια τους, οι φωτογραφίες δρόμου όπου εισπράττεις ένταση, συναισθήματα, βλέπεις τον κόπο τους στα μάτια τους, την χαρά τους, το πως είναι χαμένοι στις σκέψεις τους.
Οκτώ στις δέκα φωτογραφίες μου είναι τελείως χάλια, μια λιγότερο χάλια και μία απλά ανεκτή, αλλά που θα μου πάει...
/g
έχοντας άποψη για όλα...
Όχι εγώ...πλέον!
πάει καιρός απο τότε που ήμουν ξερόλας. αλλά πλέον όχι, ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω, ή τουλάχιστον δεν μου το λένε πια, μπορεί και να με βαρεθήκαν δεν ξέρω αλλά η ουσία είναι ότι πλέον δεν τα ξέρω όλα. Ούτε κάνω ότι τα ξέρω όλα, ούτε καν νομίζω ότι τα ξέρω όλα.
Ναι, μεγάλη απώλεια για την οικουμένη αλλά εγώ δεν τα ξέρω πλέον όλα. Κι αυτό έχει πολλά καλά και πολλά κακά. Και άσε που νιώθω καμιά φορά και ανακούφιση που δεν γνωρίζω τι και πως.
Δεν ξέρω ποια είναι περισσότερα ή λιγότερα, όσον αφορά τα αρνητικά η τα θετικά της κάθε άποψης αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι αρχίζει να με ενοχλεί όταν ο άλλος απέναντί μου νομίζει ότι τα ξέρει όλα! και απλά αυτό με κάνει καλύτερο, ανατριχιάζω λίγο σκεφτόμενος πως ήμουν και απλά χαμογελώ και πάω παρακάτω κρατώντας μονο αυτά που εμένα με νοιάζουν.
Και με νοιάζουν πολλά αλλά απο το θέλω να το κάνω μέχρι το κάνω, χάος!
Βέβαια αυτό που ανακάλυψα είναι ότι το πιο καλό με τον μεγαλύτερο βαθμό ευχαρίστησης είναι να κάνεις κάτι σχεδόν ούτε στον ευατό σου να το ανακοινώσεις. Δεν συζητάμε καν για τους άλλους. Και στο τέλος έχεις και την ευχαρίστηση της επιτυχίας, και της πραγμάτωσης αυτού που ήθελες να πετύχεις και βεβαίως έχει και τον ελάχιστο κίνδυνο να εκτεθείς. τώρα ποιος λογαριάζει τι λόγο θα δώσεις στον ευατό σου.
Άλλωστε το να ονειρεύεσαι είναι δωρεάν και ακίνδυνο, χωρίς συνέπειες, όπως και το να ρεύεσαι που βγαίνει απο το ονειρεύεσαι...
πάει καιρός απο τότε που ήμουν ξερόλας. αλλά πλέον όχι, ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω, ή τουλάχιστον δεν μου το λένε πια, μπορεί και να με βαρεθήκαν δεν ξέρω αλλά η ουσία είναι ότι πλέον δεν τα ξέρω όλα. Ούτε κάνω ότι τα ξέρω όλα, ούτε καν νομίζω ότι τα ξέρω όλα.
Ναι, μεγάλη απώλεια για την οικουμένη αλλά εγώ δεν τα ξέρω πλέον όλα. Κι αυτό έχει πολλά καλά και πολλά κακά. Και άσε που νιώθω καμιά φορά και ανακούφιση που δεν γνωρίζω τι και πως.
Δεν ξέρω ποια είναι περισσότερα ή λιγότερα, όσον αφορά τα αρνητικά η τα θετικά της κάθε άποψης αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι αρχίζει να με ενοχλεί όταν ο άλλος απέναντί μου νομίζει ότι τα ξέρει όλα! και απλά αυτό με κάνει καλύτερο, ανατριχιάζω λίγο σκεφτόμενος πως ήμουν και απλά χαμογελώ και πάω παρακάτω κρατώντας μονο αυτά που εμένα με νοιάζουν.
Και με νοιάζουν πολλά αλλά απο το θέλω να το κάνω μέχρι το κάνω, χάος!
Βέβαια αυτό που ανακάλυψα είναι ότι το πιο καλό με τον μεγαλύτερο βαθμό ευχαρίστησης είναι να κάνεις κάτι σχεδόν ούτε στον ευατό σου να το ανακοινώσεις. Δεν συζητάμε καν για τους άλλους. Και στο τέλος έχεις και την ευχαρίστηση της επιτυχίας, και της πραγμάτωσης αυτού που ήθελες να πετύχεις και βεβαίως έχει και τον ελάχιστο κίνδυνο να εκτεθείς. τώρα ποιος λογαριάζει τι λόγο θα δώσεις στον ευατό σου.
Άλλωστε το να ονειρεύεσαι είναι δωρεάν και ακίνδυνο, χωρίς συνέπειες, όπως και το να ρεύεσαι που βγαίνει απο το ονειρεύεσαι...
να πάρει μεσημεριάτικα...
όχι δεν θα πανικοβληθώ...
ο υπολογιστής ο δικός μου κράσαρε... και εγώ σε αλλουνού να γράφω, να προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Καλά πολύ άνετος το παίζω αλλά μέσα μου βράζω... να πάρει, τόσο δουλειά χάθηκε...
κι εγώ, στο ύψος μου, και είναι πολύ γαμώτονε, και ζαλίζομαι εκεί πάνω....
άρε μαρτάκη με τα τραγούδια σου, θέλω επιγόντως διακοπές είμαι κι εγώ....
/g
ο υπολογιστής ο δικός μου κράσαρε... και εγώ σε αλλουνού να γράφω, να προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Καλά πολύ άνετος το παίζω αλλά μέσα μου βράζω... να πάρει, τόσο δουλειά χάθηκε...
κι εγώ, στο ύψος μου, και είναι πολύ γαμώτονε, και ζαλίζομαι εκεί πάνω....
άρε μαρτάκη με τα τραγούδια σου, θέλω επιγόντως διακοπές είμαι κι εγώ....
/g
μια μέρα με γεύση σούπας
είμαι γραφείο, είναι πρωί και απλά νιώθω το μυαλό μου σαν σούπα. Δεν ξέρω τι σούπα, βαριά η ελαφριά, με λεμόνι η χωρίς αλλά αυτό που με προβληματίζει είναι ότι καμιά φορά η σούπα είναι χωρίς γεύση. Σαν ζουμί που απλά έχει χρώμα, άλλες φορές ούτε αυτό. Και απλά δεν μου αρέσει αυτό να πάρει. Τελος πάντων, τα πράγματα σήμερα είναι λίγο διαφορετικά το μυαλό μου έχει γεύση, αλλά ξινίζει να πάρει...
δεν ξέρω γιατί και πώς απλά δεν μου αρέσει και πάρα πολύ αυτό.
Έχω και μια παράξενη διάθεση να πάρει, ολα μου φταίνε και ταυτόχρονα όλα μου αρέσουν... τι σαδομαζοχισμός είναι αυτός δεν μπορώ να καταλάβω. Δεν μου κάνει τίποτα, αλλά όλα καλά πάνε, πανικός γύρω μου και εγώ παρατηρητής παρότι μέρος και αιτία του πανικού πολλές φορές. Δεν ξέρω τι θέλω, μα θέλω πολλά, πάντα θα βρω τι και πώς για πολλά αλλά ποτέ το γιατί. Δεν παίζομαι, αλλά παίζω για τα πάντα και συμμετάσχω στα πάντα.
πάω σε συνάντηση....
δεν ξέρω γιατί και πώς απλά δεν μου αρέσει και πάρα πολύ αυτό.
Έχω και μια παράξενη διάθεση να πάρει, ολα μου φταίνε και ταυτόχρονα όλα μου αρέσουν... τι σαδομαζοχισμός είναι αυτός δεν μπορώ να καταλάβω. Δεν μου κάνει τίποτα, αλλά όλα καλά πάνε, πανικός γύρω μου και εγώ παρατηρητής παρότι μέρος και αιτία του πανικού πολλές φορές. Δεν ξέρω τι θέλω, μα θέλω πολλά, πάντα θα βρω τι και πώς για πολλά αλλά ποτέ το γιατί. Δεν παίζομαι, αλλά παίζω για τα πάντα και συμμετάσχω στα πάντα.
πάω σε συνάντηση....
Wednesday, January 30, 2008
πετώντας...η μαθαίνοντας να πετάω με αεροπλάνο...
Από μικρός θυμαμαι το μόνο που ήθελα ήταν να γίνω πιλότος. Ξέρεις στις κλασσικές ερωτήσεις του τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις για μένα υπήρχε μια και μόνο απάντηση "πιλότος". Δεν ξέρω γιατί αλλά φαντάζομαι ότι απλά έδινα μια από τις πιο δημοφιλείς απαντήσεις μεταξύ των αγοριών εκείνης της ηλικίας. Αλλά με μένα νομίζω ότι κάτι παραπάνω από απλά λόγια ενός 10χρονου. Διάβαζα σαν τρελός κάθε τι σε σχέση με τα αεροπλάνα, αγόραζα την πτήση για να διαβάσω αναλύσεις των αεροσκαφών και γενικά προσπαθούσα με κάθε τρόπο να μαθαίνω όσα περισσότερα γινόταν σχετικά με τα αεροπλάνα.
Οι δικοί μου άλλη φορά με πέρνανε στα σοβαρά, άλλη φορά προσπαθούσαν να με αποθαρρύνουν. Μέχρι που σε ένα φιλικό σπίτι, γνώρισα ένα πιλότο! Ο άνθρωπος αυτός μπορεί και να πέρασε κάποιες απο τις πιο "εφιαλτικές" ώρες μαζί μου. Σχεδόν ανάκριση, και πως γίνεται το ένα, πως γίνεται το άλλο, γιατί το ένα, γιατί το άλλο για μένα όμως ήταν πανηγύρι. Μετά κάθε φορά που πετούσα με αεροπλάνο απο και προς κάπου πάντα θα ζητούσα να πάω στο πιλοτήριο. εκεί να δεις μαγεία... ήθελα τοσο πολύ να μένω σε όλη την πτήση εκεί.
Μου άρεσε τόσο πολύ να βλέπω και να παρατηρώ, όχι δεν ζήτησα εγώ να το οδηγησω ποτέ αλλά σίγουρα καταλάβαινα ότι αυτό θέλω να κάνω, εκεί ανήκω...στον ουρανό.
Μεγαλώοντας έμαθα ότι μονο στην Αμερική, τότε τουλάχιστον, μπορούσε κάποιος να γίνει επαγγελματίας χειριστής αεροσκαφών. Μεγάλη ήττα ιδίως όταν έμαθα ότι το κόστος ανερχόταν σε ποσά με πολλά πολλά ψηφία την εποχή της δραχμής πάντα. Οπότε μονόδρομος τότε φαινόταν η σχολή Ικάρων.Άλλος κόσμος, άλλες προοπτικές, αλλά η ίδια αίγλη, η ίδια επαφή με τους αιθέρες, η και ακόμη καλύτερη! Αλλά με περίμενε μια ακόμη απογοήτευση, σε τυχαία ομφαλμολογική εξέταση ανακάλυψα ότι έχω μυωπία. μεγάλη ήττα στο τετράγωνο τότε. Γιατί μπορεί να μην έκλεινε την πόρτα της πολιτικής αεροπορίας που ήταν από μόνη της διακριτικά κλειστή λόγω κόστους αλλά σφράγιζε την πόρτα της πολεμικής αεροπορίας για τα καλά! έτσι απλά δεν ήξερα αν ποτέ θα πετάξω, στο πιλοτήριο των αεροπλάνων δεν μπορούσα να πηγαίνω λόγω φόβου για τρομοκρατικές επιθέσεις...
έτσι το όνειρο απλά ατόνισε, θάφτηκε, σκονίστηκε μα ποτέ δεν ξεχάστηκε...
πρόσφατα βρήκα τους πόρους και αποφάσισα να μάθω να πετώ αεροπλάνο ερασιτεχνικά. Και εκεί ανακάλυψα έναν άλλο κόσμο, τελείως διαφορετικό από ότι περίμενα, πολύ πιο συναρπαστικό, πιο απαιτητικό, με πολύ διάβασμα, έντονη πάλη με τα ένστικτα επιβίωσης μου, και βεβαίως ότι φοβάμαι, ναι φοβάμαι καμιά φορά αλλά μου αρέσει πολύ μα πάρα πολύ περισσότερο.
Μέσα από τα μαθήματα πτήσης έμαθα πολλά το κυριότερο να μην είμαι επιπόλαιος, στάση ζωής για μένα παλαιότερα! μετά να ακολουθώ τους κανόνες, τις διαδικασίες. Έτσι μέσα από το μάθω να πετώ αεροπλάνο, έμαθα και ακόμα μαθαίνω να πετώ και να χειριζομαι τον ευατό μου καλύτερα.
ποτέ δεν θα ξεχάσω την πρώτη δι οργάνων προσγείωση όπου απλά ακούς τον ελεγκτή να σε καθοδηγεί, κοιτάς και συμβουλέυεσαι με θρησκευτική και πολύ παραπάνω ευλάβεια τις ενδείξεις των οργάνων και αγνοείς παντελώς τι σου λέει το ένστικτό σου, ότι είσαι χαμηλά ότι δεν πας καλά οτι πρέπει να ανέβεις γιατι απλά μονο εκεί πάνω είσαι ασφαλής. Στο τέλος όμως και μόλις ακουμπήσεις τον διάδρομο, είναι τόσο μεγάλη η ευχαρίστηση που απλά θέλεις κι άλλο. Θέλεις να επεκτείνεις τα όρια σου, να τα ακουμπήσεις, να τα κάνεις πιο ευρεία, πιο ανθεκτικά, πιο ποικίλα. Μου άρεσε τόσο μα τόσο πολύ, να πλανάρω στον αέρα, να παίζω με τον αέρα, άλλωτε να τον υποτάσω, άλλωτε να τον αφήνω να με νικά, άλλωτε να τον χρησιμοποιώ και άλλωτε απλά να μου κάνει την ζωή δύσκολη... αλλά στο τέλος να νιώθω τόσο καλά, τελικά ο ίκαρος είχε πολύ δίκιο!
Νιώθω κάθε φορά ότι ανήκω εκεί, είτε πετάω ψηλά είτε στα 20-30 πόδια από το επίπεδο της θάλασσας. Ταυτόχρονα έμαθα, διαβάζοντας καλύτερα την πατρίδα μου, μέρη και ρώτες του αέρα παντού, πως να χαράζω πορεία, πως απλά να πλοηγούμαι εκεί ψηλά, να βρίσκω τον δρόμο μου σε ένα κόσμο χωρίς σημεία αναφοράς αλλά με τόσα τρελά απίστευτα σημεία που δεν ξεχνάς ποτέ, λεπτομέριες που απλά σε μαγεύουν, ηρεμία που σε καθηλώνει!
Η πιο σημαντική μέρα της ζωής μου όμως ήταν όταν ήρθε η στιγμή να κάνω το πρώτο solo. Την πρώτη πτήση μόνος μου, χωρις τον εκπαιδευτή διπλα μου! Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή την μέρα, δεν κοιμήθηκα την προηγουμενη νύχτα απλά σκεφτόμουν, ονειρευόμουν, προσπαθουσα να χωρέσω τα πάντα στο μυαλό μου, στις σκέψεις μου. Ημουνα πολύ πρωί στο αεροδρόμιο, παρα πολύ πρωί, πέρασα την πύλη και προχώρησα προς το αεροπλάνο. Έκανα όλους τους καθιερωμένους ελέγχους που έπρεπε να κάνω, και περιμένα να έρθουν κι άλλοι. Όταν ήρθαν απλά ετοιμάστηκα και ήμουν έτοιμος.
Άρχισα να τροχοδρομώ απλά ενημερώνοντας τον πύργο ελέγχου σχετικά με τα στοιχεία της πτήσης μου, ενημερώθηκα για την ένταση του ανέμου και φτάνοντας στην άκρη του διαδρόμου απογείωσης είπα..." εντάξει...τώρα μόνος μου..."
είχα την άδεια απογείωσης από τον πύργο ελέγχου, έσπρωξα μπροστά την μανέτα ισχύος και άρχισα να τροχοδρομώ, όλα κια πιο γρήγορα, προσπαθώντας να κρατήσω το αεροπλάνο ευθεία με τα ποδηστήρια, λίγο πλάγιος άνεμος πάντα κάνει τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα και όταν έφτασα την προβλεπόμενη ταχύτητα απογείωσης τράβηξα μαλακά το στικ πίσω, περίμενα δύο, τρία δευτερόλεπτα και μετά... ναι πετούσα, μόνος μου, ήμουν μόνος μου, πετούσα το αεροπλάνο και κέρδιζα ύψος... ναιαιαιαιαιαιαιαιαι!!!! Ήμουν μονος μου εκεί, ήμουν πιλότος... και βρουπ... ο αέρας με είχε κάνει δικό του...
χμ, μάζεψα τα φλάπς όταν έπρεπε και συνέχισα να κερδίζω ύψος; FL003 ή 300 πόδια μετά FL 006 μέχρι που έφτασα στα FL023 ή 2300 πόδια υψόμετρο, το προβλεπόμενο ύψος για την πρώτη μου πτήση. Καλά τί TOP GUN και τρίχες, εδώ μιλάμε για πτήση επιπέδου. Το απολάμβανα τρελά, είχα βρεί κάτι καλύτερο απο το σεξ, λέμε τώρα. Αλλά ήταν τέλεια εκεί. Αφού ολοκλήρωσα την διαδρομή που προβλεπόταν στο σχέδιο πτήσης που είχα υποβάλει το πρωί άρχισα την προσέγγιση. Εκεί με θέλω... γιατί καλά η απογείωση είναι εύκολη αλλά άντε να το προσγειώσεις. Αρχισα την κάθοδο, με ασθενή πλευρικό άνεμο πράγμα που έκανε τα πράγματα ακόμα πιο ενδιαφέροντα, crosswind landing είναι για την επόμενη τάξη ας πούμε.
Είχα άγχος, λίγο φόβο και άρχισα τα checks για την προσέγγιση, όλα μια χαρά μέχρι που είδα και ευθυγραμμίστικα με τον διάδρομο. Ένιωθα τον άνεμο, αλλά το απολάμβανα τόσο πολύ που προσέγγιζα υπό γωνία. Ήταν απίστευτο αυτό που συνέβενε, προσγείωνα αεροπλάνο μόνος μου... στο τέλος απλά το ακούμπησα λίγο, μάλλον πολύ άτσαλα, αλλά είχα πετάξει μόνος μου! Τελείως μόνος μου...
Οι δικοί μου άλλη φορά με πέρνανε στα σοβαρά, άλλη φορά προσπαθούσαν να με αποθαρρύνουν. Μέχρι που σε ένα φιλικό σπίτι, γνώρισα ένα πιλότο! Ο άνθρωπος αυτός μπορεί και να πέρασε κάποιες απο τις πιο "εφιαλτικές" ώρες μαζί μου. Σχεδόν ανάκριση, και πως γίνεται το ένα, πως γίνεται το άλλο, γιατί το ένα, γιατί το άλλο για μένα όμως ήταν πανηγύρι. Μετά κάθε φορά που πετούσα με αεροπλάνο απο και προς κάπου πάντα θα ζητούσα να πάω στο πιλοτήριο. εκεί να δεις μαγεία... ήθελα τοσο πολύ να μένω σε όλη την πτήση εκεί.
Μου άρεσε τόσο πολύ να βλέπω και να παρατηρώ, όχι δεν ζήτησα εγώ να το οδηγησω ποτέ αλλά σίγουρα καταλάβαινα ότι αυτό θέλω να κάνω, εκεί ανήκω...στον ουρανό.
Μεγαλώοντας έμαθα ότι μονο στην Αμερική, τότε τουλάχιστον, μπορούσε κάποιος να γίνει επαγγελματίας χειριστής αεροσκαφών. Μεγάλη ήττα ιδίως όταν έμαθα ότι το κόστος ανερχόταν σε ποσά με πολλά πολλά ψηφία την εποχή της δραχμής πάντα. Οπότε μονόδρομος τότε φαινόταν η σχολή Ικάρων.Άλλος κόσμος, άλλες προοπτικές, αλλά η ίδια αίγλη, η ίδια επαφή με τους αιθέρες, η και ακόμη καλύτερη! Αλλά με περίμενε μια ακόμη απογοήτευση, σε τυχαία ομφαλμολογική εξέταση ανακάλυψα ότι έχω μυωπία. μεγάλη ήττα στο τετράγωνο τότε. Γιατί μπορεί να μην έκλεινε την πόρτα της πολιτικής αεροπορίας που ήταν από μόνη της διακριτικά κλειστή λόγω κόστους αλλά σφράγιζε την πόρτα της πολεμικής αεροπορίας για τα καλά! έτσι απλά δεν ήξερα αν ποτέ θα πετάξω, στο πιλοτήριο των αεροπλάνων δεν μπορούσα να πηγαίνω λόγω φόβου για τρομοκρατικές επιθέσεις...
έτσι το όνειρο απλά ατόνισε, θάφτηκε, σκονίστηκε μα ποτέ δεν ξεχάστηκε...
πρόσφατα βρήκα τους πόρους και αποφάσισα να μάθω να πετώ αεροπλάνο ερασιτεχνικά. Και εκεί ανακάλυψα έναν άλλο κόσμο, τελείως διαφορετικό από ότι περίμενα, πολύ πιο συναρπαστικό, πιο απαιτητικό, με πολύ διάβασμα, έντονη πάλη με τα ένστικτα επιβίωσης μου, και βεβαίως ότι φοβάμαι, ναι φοβάμαι καμιά φορά αλλά μου αρέσει πολύ μα πάρα πολύ περισσότερο.
Μέσα από τα μαθήματα πτήσης έμαθα πολλά το κυριότερο να μην είμαι επιπόλαιος, στάση ζωής για μένα παλαιότερα! μετά να ακολουθώ τους κανόνες, τις διαδικασίες. Έτσι μέσα από το μάθω να πετώ αεροπλάνο, έμαθα και ακόμα μαθαίνω να πετώ και να χειριζομαι τον ευατό μου καλύτερα.
ποτέ δεν θα ξεχάσω την πρώτη δι οργάνων προσγείωση όπου απλά ακούς τον ελεγκτή να σε καθοδηγεί, κοιτάς και συμβουλέυεσαι με θρησκευτική και πολύ παραπάνω ευλάβεια τις ενδείξεις των οργάνων και αγνοείς παντελώς τι σου λέει το ένστικτό σου, ότι είσαι χαμηλά ότι δεν πας καλά οτι πρέπει να ανέβεις γιατι απλά μονο εκεί πάνω είσαι ασφαλής. Στο τέλος όμως και μόλις ακουμπήσεις τον διάδρομο, είναι τόσο μεγάλη η ευχαρίστηση που απλά θέλεις κι άλλο. Θέλεις να επεκτείνεις τα όρια σου, να τα ακουμπήσεις, να τα κάνεις πιο ευρεία, πιο ανθεκτικά, πιο ποικίλα. Μου άρεσε τόσο μα τόσο πολύ, να πλανάρω στον αέρα, να παίζω με τον αέρα, άλλωτε να τον υποτάσω, άλλωτε να τον αφήνω να με νικά, άλλωτε να τον χρησιμοποιώ και άλλωτε απλά να μου κάνει την ζωή δύσκολη... αλλά στο τέλος να νιώθω τόσο καλά, τελικά ο ίκαρος είχε πολύ δίκιο!
Νιώθω κάθε φορά ότι ανήκω εκεί, είτε πετάω ψηλά είτε στα 20-30 πόδια από το επίπεδο της θάλασσας. Ταυτόχρονα έμαθα, διαβάζοντας καλύτερα την πατρίδα μου, μέρη και ρώτες του αέρα παντού, πως να χαράζω πορεία, πως απλά να πλοηγούμαι εκεί ψηλά, να βρίσκω τον δρόμο μου σε ένα κόσμο χωρίς σημεία αναφοράς αλλά με τόσα τρελά απίστευτα σημεία που δεν ξεχνάς ποτέ, λεπτομέριες που απλά σε μαγεύουν, ηρεμία που σε καθηλώνει!
Η πιο σημαντική μέρα της ζωής μου όμως ήταν όταν ήρθε η στιγμή να κάνω το πρώτο solo. Την πρώτη πτήση μόνος μου, χωρις τον εκπαιδευτή διπλα μου! Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή την μέρα, δεν κοιμήθηκα την προηγουμενη νύχτα απλά σκεφτόμουν, ονειρευόμουν, προσπαθουσα να χωρέσω τα πάντα στο μυαλό μου, στις σκέψεις μου. Ημουνα πολύ πρωί στο αεροδρόμιο, παρα πολύ πρωί, πέρασα την πύλη και προχώρησα προς το αεροπλάνο. Έκανα όλους τους καθιερωμένους ελέγχους που έπρεπε να κάνω, και περιμένα να έρθουν κι άλλοι. Όταν ήρθαν απλά ετοιμάστηκα και ήμουν έτοιμος.
Άρχισα να τροχοδρομώ απλά ενημερώνοντας τον πύργο ελέγχου σχετικά με τα στοιχεία της πτήσης μου, ενημερώθηκα για την ένταση του ανέμου και φτάνοντας στην άκρη του διαδρόμου απογείωσης είπα..." εντάξει...τώρα μόνος μου..."
είχα την άδεια απογείωσης από τον πύργο ελέγχου, έσπρωξα μπροστά την μανέτα ισχύος και άρχισα να τροχοδρομώ, όλα κια πιο γρήγορα, προσπαθώντας να κρατήσω το αεροπλάνο ευθεία με τα ποδηστήρια, λίγο πλάγιος άνεμος πάντα κάνει τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα και όταν έφτασα την προβλεπόμενη ταχύτητα απογείωσης τράβηξα μαλακά το στικ πίσω, περίμενα δύο, τρία δευτερόλεπτα και μετά... ναι πετούσα, μόνος μου, ήμουν μόνος μου, πετούσα το αεροπλάνο και κέρδιζα ύψος... ναιαιαιαιαιαιαιαιαι!!!! Ήμουν μονος μου εκεί, ήμουν πιλότος... και βρουπ... ο αέρας με είχε κάνει δικό του...
χμ, μάζεψα τα φλάπς όταν έπρεπε και συνέχισα να κερδίζω ύψος; FL003 ή 300 πόδια μετά FL 006 μέχρι που έφτασα στα FL023 ή 2300 πόδια υψόμετρο, το προβλεπόμενο ύψος για την πρώτη μου πτήση. Καλά τί TOP GUN και τρίχες, εδώ μιλάμε για πτήση επιπέδου. Το απολάμβανα τρελά, είχα βρεί κάτι καλύτερο απο το σεξ, λέμε τώρα. Αλλά ήταν τέλεια εκεί. Αφού ολοκλήρωσα την διαδρομή που προβλεπόταν στο σχέδιο πτήσης που είχα υποβάλει το πρωί άρχισα την προσέγγιση. Εκεί με θέλω... γιατί καλά η απογείωση είναι εύκολη αλλά άντε να το προσγειώσεις. Αρχισα την κάθοδο, με ασθενή πλευρικό άνεμο πράγμα που έκανε τα πράγματα ακόμα πιο ενδιαφέροντα, crosswind landing είναι για την επόμενη τάξη ας πούμε.
Είχα άγχος, λίγο φόβο και άρχισα τα checks για την προσέγγιση, όλα μια χαρά μέχρι που είδα και ευθυγραμμίστικα με τον διάδρομο. Ένιωθα τον άνεμο, αλλά το απολάμβανα τόσο πολύ που προσέγγιζα υπό γωνία. Ήταν απίστευτο αυτό που συνέβενε, προσγείωνα αεροπλάνο μόνος μου... στο τέλος απλά το ακούμπησα λίγο, μάλλον πολύ άτσαλα, αλλά είχα πετάξει μόνος μου! Τελείως μόνος μου...
Tuesday, January 29, 2008
Rien....
αυτό το τραγούδι απλάμε μαγεύει!
Non! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette rien
Ni le bien qu'on m'a fait
Ni le mal tout ça m'est bien égal !
Non ! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette rien...
C'est payé, balayé, oublié
Je me fous du passé!
Avec mes souvenirs
J'ai allumé le feu
Mes chagrins, mes plaisirs
Je n'ai plus besoin d'eux !
Balayés les amours
Et tous leurs trémolos
Balayés pour toujours
Je repars à zéro ...
Non ! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette nen ...
Ni le bien, qu'on m'a fait
Ni le mal, tout ça m'est bien égal !
Non ! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette rien ...
Car ma vie, car mes joies
Aujourd'hui, ça commence avec toi !
Non! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette rien
Ni le bien qu'on m'a fait
Ni le mal tout ça m'est bien égal !
Non ! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette rien...
C'est payé, balayé, oublié
Je me fous du passé!
Avec mes souvenirs
J'ai allumé le feu
Mes chagrins, mes plaisirs
Je n'ai plus besoin d'eux !
Balayés les amours
Et tous leurs trémolos
Balayés pour toujours
Je repars à zéro ...
Non ! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette nen ...
Ni le bien, qu'on m'a fait
Ni le mal, tout ça m'est bien égal !
Non ! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette rien ...
Car ma vie, car mes joies
Aujourd'hui, ça commence avec toi !
Πρωινό ξύπνημα...
Μια μέρα ξεκινά με πολλούς τρόπους...
κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο να σηκωθεί από το κρεβάτι, να τεντωθεί να, να , να....
και να ξεκινήσει με τον άλφα ή βήτα τρόπο την μέρα του... αλλά εγώ όχι. Έχω τελετουργικό ολόκληρο...
Η δικιά μου ξεκινά με ξυπνητήρι, μετά με τηλέφωνα φίλων εξουσιοδοτημένων να με παίρνουν και να με ξυπνούν, ή τουλάχιστον να προσπαθούν. Το τί γέλιο έχει να ακούς πολύγλωσσες (chic) προσπάθειες αφύπνησής μου. Πρώτα ξεκινάμε με τους ελληνόφωνους, μετά με γερμανόφονους, συνεχίζουμε στα γαλλικά και μετά στα αγγλικά και βεβαίως πίσω στα ελληνικά. Υπάρχουν φυσικά και διαβαθμισεις αυστηρότητας, τρυφερότητας, υπομονής, κατανόησης, επαγγελματισμού, διάθεσης να με αφήσουν να χουζουρέψω. Και βεβαίως καθορίζουμε μια ώρα στόχο που πρέπει να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ταυτόχρονα δεχόμαστε και μία απόκλιση, ένα διάστημα που μπορούμε συν πλην στο περίπου να κυμανθεί η ώρα που θα σηκωθώ!
τελικά καταλήγω να ξυπνάω απατώντας σε τηλέφωνα και σιχτιρίζοντας πάλι σε διάφορες γλώσσες αυτούς που εγώ κάθε φορά παρακαλώ να μου τηλεφωνήσουν το πρωί και που προσπαθώ να ξεγελάσω ότι σηκώθηκα προσπαθώντας να κλέψω λίγα λεπτά ακόμα ύπνου, ή χαλάρωσης κάτω από το πάπλωμα!
Λες και όμως έιναι συννενοημένοι με το που καταφέρνω τον έναν και του λέω εντάξει σηκώθηκα, μου κλείνει το τηλέφωνο και εγώ γελάω αυτάρεσκα κάτω απο το πάπλωμα ότι τον ξεγέλασα και θα κοιμηθώ λίγο ακόμα, ντριννννννννν ο επόμενος να μου λέει με σεντόρεια φωνή ότι πρέπει επιτέλους να σηκωθώ. Αφού ξεγελώ κι αυτόν, μετά από λίγο σειρά του αναλυτή καριέρας, ντριννννννννννννννν, το σηκώνω και αρχίζει "και πως θα πας μπροστά, αν δεν πας νωρίς στο γραφείο" και "οι καλές αποφάσεις το πρωί παίρντοται" κτλ...
Το ξεγελώ κι αυτόν και μετά σειρά έχει το ζουζούνι που με λάγνες υποσχέσεις προσπαθεί να με κάνει να σηκωθώ απο το κρεβάτι μου... αφού εισπράττω άπειρες υποσχέσεις και μου τάζει ότι την επόμενη φορά που θα την δω θα είναι κάτι μεταξύ Pamela Αndersson, Jennifer Lopez, και βεβαίως Sharon Stone στο βασικό ένστικτο, αν σηκωθώ βεβαίως και είμαι έτοιμος την ώρα που είπαμε, την ξεφορτώνομαι και αυτή και μετά σειρά έχει το απειλιτικό τηλεφώνημα...
Για να μην μακρυγωρώ, στο τέλος με δικές μου δυνάμεις και καθαρά δικιά μου πρωτοβουλία είμαι όρθιος! και στον άξονα x μα και στον y και βεβαίως στον z ( πέρασε αυτό απο την λογοκρισία;;;;)
Ξεκινά η διαδικασία του μπάνιου, σαν δεκάχρονο κάνω καμιά φορά... "κρυώνω", " που να βρέχομαι τώρα..." αλλά μιας και η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά κάνω ένα χαλαρωτικό καυτό ντούς, λές και είμαι κόκορας έτοιμος για ξεπουπούλιασμα. Μετά δοντάκια, μετά μαλλάκια, που ποτέ δεν πετυχαίνω βεβαίως βεβαίως...
μετά ρούχα, δεν έχω στυλ, ότι βρώ μπροστά μου, και είμαι έτοιμος...
μια ακόμα μέρα δόξας είναι να αρχίσει!
κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο να σηκωθεί από το κρεβάτι, να τεντωθεί να, να , να....
και να ξεκινήσει με τον άλφα ή βήτα τρόπο την μέρα του... αλλά εγώ όχι. Έχω τελετουργικό ολόκληρο...
Η δικιά μου ξεκινά με ξυπνητήρι, μετά με τηλέφωνα φίλων εξουσιοδοτημένων να με παίρνουν και να με ξυπνούν, ή τουλάχιστον να προσπαθούν. Το τί γέλιο έχει να ακούς πολύγλωσσες (chic) προσπάθειες αφύπνησής μου. Πρώτα ξεκινάμε με τους ελληνόφωνους, μετά με γερμανόφονους, συνεχίζουμε στα γαλλικά και μετά στα αγγλικά και βεβαίως πίσω στα ελληνικά. Υπάρχουν φυσικά και διαβαθμισεις αυστηρότητας, τρυφερότητας, υπομονής, κατανόησης, επαγγελματισμού, διάθεσης να με αφήσουν να χουζουρέψω. Και βεβαίως καθορίζουμε μια ώρα στόχο που πρέπει να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ταυτόχρονα δεχόμαστε και μία απόκλιση, ένα διάστημα που μπορούμε συν πλην στο περίπου να κυμανθεί η ώρα που θα σηκωθώ!
τελικά καταλήγω να ξυπνάω απατώντας σε τηλέφωνα και σιχτιρίζοντας πάλι σε διάφορες γλώσσες αυτούς που εγώ κάθε φορά παρακαλώ να μου τηλεφωνήσουν το πρωί και που προσπαθώ να ξεγελάσω ότι σηκώθηκα προσπαθώντας να κλέψω λίγα λεπτά ακόμα ύπνου, ή χαλάρωσης κάτω από το πάπλωμα!
Λες και όμως έιναι συννενοημένοι με το που καταφέρνω τον έναν και του λέω εντάξει σηκώθηκα, μου κλείνει το τηλέφωνο και εγώ γελάω αυτάρεσκα κάτω απο το πάπλωμα ότι τον ξεγέλασα και θα κοιμηθώ λίγο ακόμα, ντριννννννννν ο επόμενος να μου λέει με σεντόρεια φωνή ότι πρέπει επιτέλους να σηκωθώ. Αφού ξεγελώ κι αυτόν, μετά από λίγο σειρά του αναλυτή καριέρας, ντριννννννννννννννν, το σηκώνω και αρχίζει "και πως θα πας μπροστά, αν δεν πας νωρίς στο γραφείο" και "οι καλές αποφάσεις το πρωί παίρντοται" κτλ...
Το ξεγελώ κι αυτόν και μετά σειρά έχει το ζουζούνι που με λάγνες υποσχέσεις προσπαθεί να με κάνει να σηκωθώ απο το κρεβάτι μου... αφού εισπράττω άπειρες υποσχέσεις και μου τάζει ότι την επόμενη φορά που θα την δω θα είναι κάτι μεταξύ Pamela Αndersson, Jennifer Lopez, και βεβαίως Sharon Stone στο βασικό ένστικτο, αν σηκωθώ βεβαίως και είμαι έτοιμος την ώρα που είπαμε, την ξεφορτώνομαι και αυτή και μετά σειρά έχει το απειλιτικό τηλεφώνημα...
Για να μην μακρυγωρώ, στο τέλος με δικές μου δυνάμεις και καθαρά δικιά μου πρωτοβουλία είμαι όρθιος! και στον άξονα x μα και στον y και βεβαίως στον z ( πέρασε αυτό απο την λογοκρισία;;;;)
Ξεκινά η διαδικασία του μπάνιου, σαν δεκάχρονο κάνω καμιά φορά... "κρυώνω", " που να βρέχομαι τώρα..." αλλά μιας και η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά κάνω ένα χαλαρωτικό καυτό ντούς, λές και είμαι κόκορας έτοιμος για ξεπουπούλιασμα. Μετά δοντάκια, μετά μαλλάκια, που ποτέ δεν πετυχαίνω βεβαίως βεβαίως...
μετά ρούχα, δεν έχω στυλ, ότι βρώ μπροστά μου, και είμαι έτοιμος...
μια ακόμα μέρα δόξας είναι να αρχίσει!
τα μάτια σου δυό κάρβουνα στο μέλι βουτηγμένα...
Είμαι στην δουλειά, έχω χαλαρώσει, η πόρτα του γραφείου κλειστή, τα emails έρχονται και πέφτουν σαν τις νιφάδες του χιονιού, οι σκέψεις μου τρέχουν, τα λόγια μου δεν ακούγονται ποτέ, απλά χάνομαι, απλα δίνομαι, απλά μου αρέσει απίστευτα πολύ, απλά κάποια πράγματα είναι χωρίς λέξεις τόσο δυνατά και κάποια άλλα γίνονται κραυγή δυνατή που δεν ακούγεται ποτέ!
Εικόνες, ματιές, λέξεις, πόθοι, ελπίδα, ανασφάλεια, γοητεία, άγνωστο όλα μαζί κάνουν κάτι δυνατό, που με μεθάει με μιάς. Που δεν σταματώ να θέλω κι άλλο, να του παραδίνομαι κι άλλο.
Μόνο ο κουπεράκος με καταλαβαίνει. Έχει ακούσει κι αυτός...
Εικόνες, ματιές, λέξεις, πόθοι, ελπίδα, ανασφάλεια, γοητεία, άγνωστο όλα μαζί κάνουν κάτι δυνατό, που με μεθάει με μιάς. Που δεν σταματώ να θέλω κι άλλο, να του παραδίνομαι κι άλλο.
Μόνο ο κουπεράκος με καταλαβαίνει. Έχει ακούσει κι αυτός...
Monday, January 28, 2008
Σάββατο Η μια μέρα γεμάτη όπερα
Το σαββατο το μόνο που έκανα ήταν να διαβάζω, να απαντώ σε μέλια, και να γράφω χρηματοοικονομικές αναλύσεις...
Ένα κέφι, μια διασκέδαση, χορός!
τελικά έβαλα Την Μαρία να με ηρεμήσει, την Κάλλας εννοώ! Αμέσως...
Είναι τρέλα το πως γεμίζουν τα μάτια μου όταν ακούω Καλλας, νιώθω το είναι να κυριεύεται από την μουσική, από τον τρόπο που ερμηνεύει.
Ναι, μπορεί να έιμαι ψώνιο και το ομολογώ! αλλά μου αρέσει τρελά!
και μετα εκεί που τελείωνα την δουλειά αφέθηκα ακούγοντας Il Trovatore, Μαγεία!!!!
Τελικά δεν υπάρχει καλύτερο Σάββατο από αυτό με πολλή δουλειά και πολύ όπερα,
Α, όχι υπάρχει όταν περιμένω να πάρω άδεια απογείωσης από τον πύργο ελέγχου και ακούω Κάρμεν... και μετά ένα με τα σύννεφα!
permission to take off?
Clear....
/g
Ένα κέφι, μια διασκέδαση, χορός!
τελικά έβαλα Την Μαρία να με ηρεμήσει, την Κάλλας εννοώ! Αμέσως...
Είναι τρέλα το πως γεμίζουν τα μάτια μου όταν ακούω Καλλας, νιώθω το είναι να κυριεύεται από την μουσική, από τον τρόπο που ερμηνεύει.
Ναι, μπορεί να έιμαι ψώνιο και το ομολογώ! αλλά μου αρέσει τρελά!
και μετα εκεί που τελείωνα την δουλειά αφέθηκα ακούγοντας Il Trovatore, Μαγεία!!!!
Τελικά δεν υπάρχει καλύτερο Σάββατο από αυτό με πολλή δουλειά και πολύ όπερα,
Α, όχι υπάρχει όταν περιμένω να πάρω άδεια απογείωσης από τον πύργο ελέγχου και ακούω Κάρμεν... και μετά ένα με τα σύννεφα!
permission to take off?
Clear....
/g
Thursday, January 24, 2008
steps...
I like steps
with you...
Forward
Other times small ones
Other big ones...
Some times at the same point, not moving at all...Some times scared ones...
Other brave ones..
Others around the same points...
Others strong and determinate...
Sometimes you lead
Others I do...
Other we walk together...
Others you can't understand the direction I take...
Others you afraid to follow me...
Sometimes, you are excited
Others you are thinking TOO much where and how to go...
Leave your heart FREE to guide you...
Let your mind just to enjoy what happens...
Trust me... even more...
Feel what I feel for you...
Feel what you mean for me...
Fly and I promise you, we will never land...
Put your feet on mine and walk with me...
Without rules...
Without Conditions...
Without things have to be done...
I am yours...
I am living for you...
/G
Βραβεία για εξωφρενικές αγωγές....
Τα Βραβεία πήραν το όνομα τους από την 81χρονη Stella Liebeck η οποία έχυσε ζεστό καφέ πάνω της και κίνησε αγωγή στα McDonalds την οποία φυσικά και κέρδισε. Η υπόθεση ενέπνευσε την δημιουργία των Stella Awards για τις πιο γελοίες και εξωφρενικές αγωγές στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το iMan παρουσιάζει τους (ηλίθιους) νικητές τις χρονιάς:
5η Θέση: H Kathleen Robertson από Austin κέρδισε $80,000 κινώντας αγωγή σε ένα κατάστημα επίπλων αφού στραμπούλιξε τον αστράγαλο της στο κατάστημα. Η κα. Robertson έπεσε κάτω όταν σκόνταψε πάνω σε ένα μικρό παιδί. Φυσικά οι ιδιοκτήτες έμεινα έκπληκτοι όταν καλέστηκαν να πληρώσουν αφού το άτακτο παιδί ήταν γιος της κύριας!
5η Θέση (Ισοπαλία): Ο 19χρονος Carl Truman από Los Angeles κέρδισε $74,000 και ιατρικά έξοδα όταν ο γείτονας του πέρασε με το αυτοκίνητο του πάνω απ το χέρι του. Φυσικά ο Truman δεν πρόσεξε ότι ήταν κάποιος μέσα στο αυτοκίνητο την ώρα που προσπαθούσε να κλέψει τις ζάντες από τους τροχούς.
5η Θέση (Ισοπαλία 2): Ο Terrence Dickson από την Pennsylvania έφευγε από το σπίτι που είχε κλέψει μέσα από το γκαράζ. Δεν κατάφερε όμως να βγει έξω καθώς η αυτόματη πόρτα του γκαράζ είχε χαλάσει ενώ δεν μπορούσε να μπει πίσω στο σπίτι αφού η πόρτα είχε κλείσει. Καθώς οι ιδιοκτήτες του σπιτιού βρίσκονταν σε διακοπές για 8 μέρες ο κ. Dickson παρέμεινε κλειδωμένος στο γκαράζ πίνοντας Pepsi και τρώγοντας φαγητό του σκύλου. Κίνησε αγωγή για ψυχολογικό στρες και κέρδισε $500,000.
4η Θέση: Ο Jerry Williams από το Arkansas κέρδισε $14,500 και κάλυψη ιατρικών εξόδων όταν των δάγκωσε στο κώλο ο σκύλος του γείτονα. Οι ένορκοι ήταν λίγο επιεικής αφού θεώρησαν ότι ο σκύλος προκλήθηκε μιας και ήταν δεμένος την ώρα που ο Williams προσπαθούσε να τον πυροβολήσει.
3η Θέση: Ένα εστιατόριο στη Φιλαδέλφεια αναγκάστηκε να πληρώσει αποζημίωση $113,500 όταν η Amber Carson γλίστρησε πάνω σε ένα αναψυκτικό και έσπασε τη λεκάνη της πέφτοντας στο πάτωμα. Το αναψυκτικό βρισκόταν στο πάτωμα επειδή ένα λεπτό προηγουμένως το είχε πετάξει στον φίλο της με τον οποίο τσακωνόταν!
2η Θέση: Η Kara Walton από το Delaware κέρδισε την αγωγή που κίνησε σε ιδιοκτήτη νυκτερινού κλαμπ όταν έπεσε από το παραθυράκι της τουαλέτας σπάζωντας και τα 2 μπροστινά της δόντια. Η Walton προσπαθούσε να φύγει από το κλαμπ από το παράθυρο για να μην πληρώσει το λογαριασμό. Κέρδισε $12,000.
1η Θέση (Άξια): H νικήτρια της χρονιάς είναι η κυρία Mere Grazinski από την Oklahoma . Η κα. Grazinski αγορά ένα τροχόσπιτο μήκους 32 ποδών. Επιστρέφοντας σπίτι από ένα ποδοσφαιρικό αγώνα στον αυτοκινητόδρομο έβαλε το cruise control στα 70 μίλια και άφησε το τιμόνι για να πάει να φτιάξει σάντουιτς!!! Φυσικά το τροχόσπιτο ξέφυγε της πορείας του και αναποδογυρίστηκε κτυπώντας με φόρα. Η κα. Grazinski κίνησε αγωγή στη εταιρία κατασκευής του τροχόσπιτου γιατί κανείς δεν την συμβούλεψε ότι το cruise control δεν είναι και αυτόματος πιλότος. Κέρδισε $1,750,000 και ένα καινούργιο τροχόσπιτο. Η εταιρία αναγκάστηκε να αλλάξει τα εγχειρίδια της σε περίπτωση που υπάρχουν κι' άλλοι ηλίθιοι σαν την κυρία.
περί μαγειρέματος...
θεωρητικά είμαι πολύ καλός στο να μαγειρεύω... θεωρητικά και πρακτικά λέμε!
αλλά εχτές έκανα σε παγκόσμια πρώτη καρμπονάρα σούπα!
όχι δεν τρωγότανε, έτσι έπεισα τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο.
να δοκιμάσω να βρω το λάθος. και το έκανα... είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω το επιστημονικό συμπέρασμα πού είναι ότι αν η κρέμα γάλακτος δεν ζεσταθεί παρα πολύ αλλά όχι βράσει, τότε δεν γίνεται ένα σώμα με το τυρί που ρίχνεις μέσα και έχεις καρμπονάρα σούπα!
μου αρέσει παρα πολύ να μαγειρεύω, και βέβαια δεν όταν μάθαινα καλούσα όλους τους φίλους και με το ζόρι δοκιμάζανε... το τι βρυσίδι έχω φάει, το τι πιτόγυρα αντί για μοσχάρι με δαμάσκηνα έχουμε φάει δεν λέγεται!
στο τέλος έμαθα και ανακάλυψα τον τέλειο τρόπο για να....
δεν θα τα πω ολα εδώ...
πάντως τώρα είμαι πολύ καλός, έτσι λένε τα θύματά μου πάντως!
τι να μαγειρέψω αποψε άραγες;
αλλά εχτές έκανα σε παγκόσμια πρώτη καρμπονάρα σούπα!
όχι δεν τρωγότανε, έτσι έπεισα τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο.
να δοκιμάσω να βρω το λάθος. και το έκανα... είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω το επιστημονικό συμπέρασμα πού είναι ότι αν η κρέμα γάλακτος δεν ζεσταθεί παρα πολύ αλλά όχι βράσει, τότε δεν γίνεται ένα σώμα με το τυρί που ρίχνεις μέσα και έχεις καρμπονάρα σούπα!
μου αρέσει παρα πολύ να μαγειρεύω, και βέβαια δεν όταν μάθαινα καλούσα όλους τους φίλους και με το ζόρι δοκιμάζανε... το τι βρυσίδι έχω φάει, το τι πιτόγυρα αντί για μοσχάρι με δαμάσκηνα έχουμε φάει δεν λέγεται!
στο τέλος έμαθα και ανακάλυψα τον τέλειο τρόπο για να....
δεν θα τα πω ολα εδώ...
πάντως τώρα είμαι πολύ καλός, έτσι λένε τα θύματά μου πάντως!
τι να μαγειρέψω αποψε άραγες;
Wednesday, January 23, 2008
εκπτώσεις...
Tετάρτη απόγευμα και ευτυχώς τα μαγαζιά είναι κλειστά. Ναι, ξέρω μερικά μεγάλα πολυκαταστήματα είναι ανοιχτά ακόμα και σήμερα αλλά μην το κάνουμε θέμα. Θέλω να κάνω πολλές αγορές αυτή την περίόδο.
Και περίμενα να πω την αλήθεια αυτές τις εκπτώσεις πως και πως. Διάβαζα και πως λόγω την μειωμένης κίνησης στις γιορτές οι εκπτώσεις θα ήταν γενναίες για να αντισταθμίσουν οι εμποροι την χασούρα απο τις γιορτές και ήμουν έτοιμος με άδειες πιστωτικές να κάνω την επέλασή μου στην αγορά.
Δυστυχώς όμως Και ύστερα απο μιά εβδομαδα εκπτώσεων το μονο που έχω εγώ να πω, μετά απο μια ενδελεχή και σε μάκρος και στα όρια της υπομονής μου έρευνα αγοράς, είναι ότι απλά το να ψωνίζεις στις εκπτώσεις είναι κοροιδία του μυαλού μου.
Γιατί το να γυρίζω στα μαγαζιά και να βλέπω άπειρα πράγματα απο 135 ευρώ στα 120, Η από τα 220 στα 205, ενώ στην βιτρίνα υπάρχει ένα τεράστειο 50%, τότε απλά εκνευρίζομαι. Δεν το μπορώ, και βεβαίως μετά λέω καλά να πάθω. Γιατί που θα πάει, θα ψωνίσω κι εγώ και βεβαίως θα κάνω χαρούμενους και επιβεβαιώσω όλους αυτούς που με θεωρούν χαζό σαν καταναλωτή. K δεν μπορώ να καταλάβω τον κάθε έμπορο που διαμαρτύρεται για την χαμηλή κίνηση και απο την άλλη κάνει τα πάντα για να απωθήσει τους πελάτες. πουλάσει ακριβά!
Εγώ είπα οτι αυτήν την φορά θα προσπαθήσω να επιδείξω καταναλωτική παιδεία, λέμε τώρα. Οχι, δεν θα αγοράσω προτού δώ να πέφτουν οι τιμές κι άλλο. Βεβαίως άλλοι θα αγοράσουν ότι θα θέλω εγώ, και μετά εγώ απλά θα ακούω μονότονα, "δεν έχω νούμερα" "τέλος εποχής" ή το κορυφαίο "ποια έκπτωση κύριε, αυτά είναι νέα παραλαβή!" έλεος.
Τελικά εγώ ζω σε μια πολύ πλούσια χώρα, που όσο κ να κάνει κάτι, όσο και υπερτιμημένο να είναι κάποιος ή μάλλον παρα πολύ και χωρίς δεύτερη σκέψη θα το ψωνίσει a priori. Καμία καταναλωτική παιδεία, όχι οτι εγώ έχω. Αλλά μου την δίνει να μην έχουμε περισσότερα, να μην ψωνίζουμε περισσότερα, οι έμποροι να μην πωλούν περισσότερα απο μια ηλίθια άποψη του στύλ, προτιμώ να πουλήσω ένα και να βγάλω τα έξοδα μου παρά πολλα! Ειλικρινά δεν μπορώ να την καταλάβω αυτήν την λογική... να πάρει πάλι χωρίς shopping therapy θα μείνω. Και βεβαίως θα την πληρώσουν οι γύρω μου! Καλά δεν είμαι και τόσο κακός, απλά είναι σαν να περιμένεις σε ένα μεγάλο τραπέζι να στρωθεί το γεύμα και όταν γίνει αυτό απλά να μην μπορείς να πάρεις κάτι!
Δεν λέει!
Και περίμενα να πω την αλήθεια αυτές τις εκπτώσεις πως και πως. Διάβαζα και πως λόγω την μειωμένης κίνησης στις γιορτές οι εκπτώσεις θα ήταν γενναίες για να αντισταθμίσουν οι εμποροι την χασούρα απο τις γιορτές και ήμουν έτοιμος με άδειες πιστωτικές να κάνω την επέλασή μου στην αγορά.
Δυστυχώς όμως Και ύστερα απο μιά εβδομαδα εκπτώσεων το μονο που έχω εγώ να πω, μετά απο μια ενδελεχή και σε μάκρος και στα όρια της υπομονής μου έρευνα αγοράς, είναι ότι απλά το να ψωνίζεις στις εκπτώσεις είναι κοροιδία του μυαλού μου.
Γιατί το να γυρίζω στα μαγαζιά και να βλέπω άπειρα πράγματα απο 135 ευρώ στα 120, Η από τα 220 στα 205, ενώ στην βιτρίνα υπάρχει ένα τεράστειο 50%, τότε απλά εκνευρίζομαι. Δεν το μπορώ, και βεβαίως μετά λέω καλά να πάθω. Γιατί που θα πάει, θα ψωνίσω κι εγώ και βεβαίως θα κάνω χαρούμενους και επιβεβαιώσω όλους αυτούς που με θεωρούν χαζό σαν καταναλωτή. K δεν μπορώ να καταλάβω τον κάθε έμπορο που διαμαρτύρεται για την χαμηλή κίνηση και απο την άλλη κάνει τα πάντα για να απωθήσει τους πελάτες. πουλάσει ακριβά!
Εγώ είπα οτι αυτήν την φορά θα προσπαθήσω να επιδείξω καταναλωτική παιδεία, λέμε τώρα. Οχι, δεν θα αγοράσω προτού δώ να πέφτουν οι τιμές κι άλλο. Βεβαίως άλλοι θα αγοράσουν ότι θα θέλω εγώ, και μετά εγώ απλά θα ακούω μονότονα, "δεν έχω νούμερα" "τέλος εποχής" ή το κορυφαίο "ποια έκπτωση κύριε, αυτά είναι νέα παραλαβή!" έλεος.
Τελικά εγώ ζω σε μια πολύ πλούσια χώρα, που όσο κ να κάνει κάτι, όσο και υπερτιμημένο να είναι κάποιος ή μάλλον παρα πολύ και χωρίς δεύτερη σκέψη θα το ψωνίσει a priori. Καμία καταναλωτική παιδεία, όχι οτι εγώ έχω. Αλλά μου την δίνει να μην έχουμε περισσότερα, να μην ψωνίζουμε περισσότερα, οι έμποροι να μην πωλούν περισσότερα απο μια ηλίθια άποψη του στύλ, προτιμώ να πουλήσω ένα και να βγάλω τα έξοδα μου παρά πολλα! Ειλικρινά δεν μπορώ να την καταλάβω αυτήν την λογική... να πάρει πάλι χωρίς shopping therapy θα μείνω. Και βεβαίως θα την πληρώσουν οι γύρω μου! Καλά δεν είμαι και τόσο κακός, απλά είναι σαν να περιμένεις σε ένα μεγάλο τραπέζι να στρωθεί το γεύμα και όταν γίνει αυτό απλά να μην μπορείς να πάρεις κάτι!
Δεν λέει!
Tuesday, January 22, 2008
μια μέρα....
Είναι σχεδόν απογευμα, έχει μια υπέροχη μέρα, πιο σωστά είχε μια υπέροχη μέρα γιατί ο ήλιος ο ηλιάτορας μολις έδυσε...μια υπέροχη μέρα για τους άλλους που είναι έξω, γιατι για μένα σχεδόν όλες οι μέρες είναι ίδιες... 23βαθμοί στο γραφείο, 65% υγρασία!
Σαν μηχανή νιώθω, μακάρι να ήμουν του σεξ, αλλα μπα... του φαγητού ναι, της πολυλογίας ναι, του ροχαλιτού ναι ( μου το είπανε κι αυτό... τα τριάντα έρχονται και φέρνουν και κουσούρια) αλλά του ποθούμενο... προσπαθώ αλλά θέλω κι άλλο!
Σήμερα ήταν και είναι ακόμα δηλαδή, γιατί ποιός σου είπε αχιλλιά ότι έχεις τελειώσει απο τις 6μμ ( GMT+2 για λίγες εμφανήσεις) την δουλειά σου για σήμερα; και μετά σπίτι, άλλη δουλειά εκεί και διάβασμα.
θεούλη μου το ομολογώ, εγώ τα εκανα όλα, μπορώ να μην έχω να εξεταστώ αύριο; να μην γράψω διαγώνισμα ίσως; ότι δεν θα ξαναδιαβάσω playboy ή άλλα ακατάλληλα πράγματα για ένα παιδί της ηλικίας μου;
Απλά απολαμβάνω τόσο πολυ το πρωί που ο ήλιος λούζει το δωμάτιο μου, και εμένα φυσικά, παραδίνομαι στο χάδι του και νιώθω ομορφα, άνετα ζεστά... χαλαρά... μέχρι να πουφ... σορρυ βρε πρώι είναι, πάμε πάλι, μέχρι να αρχισω να συνειδητοποιώ ότι πρέπει να σηκωθώ απο το κρεβάτι... και μετά μπάνιο και μετα δοντάκια κ μετά καφές, πολύ καφές μέχρι που διάβασα οτι αν πίνεις καφέ έχει τριπλάσιο ποσοστό περίπτωσης αποβολής του παιδιού, και εγώ με τέτοια κοιλιά το κόβω να είμαι στον έκτο μήνα, και δεν λέει να χάσω το παιδί, και έκοψα τον καφέ και πίνω μίλκο. Αλλά κι αυτό δεν είναι καλό για την περίπτωση μο, βλέπε τα κιλά μου, οπότε την έχω καταβρεί με τα μικρά της danone, αλλά για τα νιώσω πρέπει να πιω πολλα, κι αυτά λένε μονο ένα την ημέρα και δεν μπορώ να βρω την λύση!
Θέε μου, σαν λοκατζής, να μην μιλήσω ποσο δύσκολα πέρασα στην θητεία μου τώρα, νιώθω το πρωί όταν είναι να σηκωθώ απο το κρεβάτι, μετά απο 10ήμερο στον Αι- Στράτη για ασκήσεις και ατελείωτες μάχες.
Ασήκωτα πόδια, χέρια, μουδιασμένο κορμί και όλο μου το είναι, θέλει κι αλλο, κι άλλο... όπως σε όλα δηλαδή, αχορταγος μια ζωή... πάντα της υπερβολής, πάντα να θέλω κι άλλο, πάντα να μην ικανοποιούμε με τίποτα, ποτέ να μην έχω την υπομονή να περιμένω να γίνει κάτι. Εντάξει μονο κόπο δεν ήθελα κι άλλο. Φυγόπονος οσο δεν πάει άλλο, και τεμπέλης... για όσκαρ! Βρε πως αλλάζουν τα πράγματα όμως... και τώρα τρέχω τρέχω και μου αρέσει... άλλο πράγμα ( μεταξύ μας παντα, για να περάσει την λογοκρισία του εαυτού μου, το γράφω αυτό!).
Και τώρα θέλω επιγόντως διακοπές, όχι με τον κύριο Μαρτάκη που λέει και το περιώνυμο άσμα, αλλά να, να απλώσω την υπέροχη δίμετρη κορμάρα μου κάπου τελοσπάντων που να έχειχώρο και να με σηκώνει, και να μην κάνω τίποτα! Να βλέπω μακριά, αλλά έλα μου που δεν έιμαι άνθρωπος του τίποτα... καλά καλά, είμαι... αλλα του με μέτρο τίποτα... ακούγεται κάπως αυτό αλλά έτσι είναι τα πράγματα. Τελικά είμαι ένας μαέστρος του τίποτα! Ξεκίνησα μαέστρος μουσικής, λέμε τώρα, και κατέληξα μαέστρος του τίποτα. Τώρα αυτό δεν μου ακούγεται σαν προαγωγή ή βήματα μπροστά αλλά τουλάχιστον έχω κάνει κάτι. Ναι, τίποτα!
Πολύ μου την μπαίνω σήμερα και δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί διακρίνω μεγάαααααααλα περιθώρια βελτίωσης, ή πάλι γιατί θέλω πολλα παραπάνω απο μένα πλέον.
Σαν μηχανή νιώθω, μακάρι να ήμουν του σεξ, αλλα μπα... του φαγητού ναι, της πολυλογίας ναι, του ροχαλιτού ναι ( μου το είπανε κι αυτό... τα τριάντα έρχονται και φέρνουν και κουσούρια) αλλά του ποθούμενο... προσπαθώ αλλά θέλω κι άλλο!
Σήμερα ήταν και είναι ακόμα δηλαδή, γιατί ποιός σου είπε αχιλλιά ότι έχεις τελειώσει απο τις 6μμ ( GMT+2 για λίγες εμφανήσεις) την δουλειά σου για σήμερα; και μετά σπίτι, άλλη δουλειά εκεί και διάβασμα.
θεούλη μου το ομολογώ, εγώ τα εκανα όλα, μπορώ να μην έχω να εξεταστώ αύριο; να μην γράψω διαγώνισμα ίσως; ότι δεν θα ξαναδιαβάσω playboy ή άλλα ακατάλληλα πράγματα για ένα παιδί της ηλικίας μου;
Απλά απολαμβάνω τόσο πολυ το πρωί που ο ήλιος λούζει το δωμάτιο μου, και εμένα φυσικά, παραδίνομαι στο χάδι του και νιώθω ομορφα, άνετα ζεστά... χαλαρά... μέχρι να πουφ... σορρυ βρε πρώι είναι, πάμε πάλι, μέχρι να αρχισω να συνειδητοποιώ ότι πρέπει να σηκωθώ απο το κρεβάτι... και μετά μπάνιο και μετα δοντάκια κ μετά καφές, πολύ καφές μέχρι που διάβασα οτι αν πίνεις καφέ έχει τριπλάσιο ποσοστό περίπτωσης αποβολής του παιδιού, και εγώ με τέτοια κοιλιά το κόβω να είμαι στον έκτο μήνα, και δεν λέει να χάσω το παιδί, και έκοψα τον καφέ και πίνω μίλκο. Αλλά κι αυτό δεν είναι καλό για την περίπτωση μο, βλέπε τα κιλά μου, οπότε την έχω καταβρεί με τα μικρά της danone, αλλά για τα νιώσω πρέπει να πιω πολλα, κι αυτά λένε μονο ένα την ημέρα και δεν μπορώ να βρω την λύση!
Θέε μου, σαν λοκατζής, να μην μιλήσω ποσο δύσκολα πέρασα στην θητεία μου τώρα, νιώθω το πρωί όταν είναι να σηκωθώ απο το κρεβάτι, μετά απο 10ήμερο στον Αι- Στράτη για ασκήσεις και ατελείωτες μάχες.
Ασήκωτα πόδια, χέρια, μουδιασμένο κορμί και όλο μου το είναι, θέλει κι αλλο, κι άλλο... όπως σε όλα δηλαδή, αχορταγος μια ζωή... πάντα της υπερβολής, πάντα να θέλω κι άλλο, πάντα να μην ικανοποιούμε με τίποτα, ποτέ να μην έχω την υπομονή να περιμένω να γίνει κάτι. Εντάξει μονο κόπο δεν ήθελα κι άλλο. Φυγόπονος οσο δεν πάει άλλο, και τεμπέλης... για όσκαρ! Βρε πως αλλάζουν τα πράγματα όμως... και τώρα τρέχω τρέχω και μου αρέσει... άλλο πράγμα ( μεταξύ μας παντα, για να περάσει την λογοκρισία του εαυτού μου, το γράφω αυτό!).
Και τώρα θέλω επιγόντως διακοπές, όχι με τον κύριο Μαρτάκη που λέει και το περιώνυμο άσμα, αλλά να, να απλώσω την υπέροχη δίμετρη κορμάρα μου κάπου τελοσπάντων που να έχειχώρο και να με σηκώνει, και να μην κάνω τίποτα! Να βλέπω μακριά, αλλά έλα μου που δεν έιμαι άνθρωπος του τίποτα... καλά καλά, είμαι... αλλα του με μέτρο τίποτα... ακούγεται κάπως αυτό αλλά έτσι είναι τα πράγματα. Τελικά είμαι ένας μαέστρος του τίποτα! Ξεκίνησα μαέστρος μουσικής, λέμε τώρα, και κατέληξα μαέστρος του τίποτα. Τώρα αυτό δεν μου ακούγεται σαν προαγωγή ή βήματα μπροστά αλλά τουλάχιστον έχω κάνει κάτι. Ναι, τίποτα!
Πολύ μου την μπαίνω σήμερα και δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί διακρίνω μεγάαααααααλα περιθώρια βελτίωσης, ή πάλι γιατί θέλω πολλα παραπάνω απο μένα πλέον.
Subscribe to:
Posts (Atom)
