Bερσαλλίες εν έτει 2008... στην Αθήνα...

Έχω να το δηλώσω κατηγορηματικά. Δεν μου άρεσαν πάντα τα μασκέ τα πάρτυ. Ασε που όλη την χρονιά μασκαράς είμαι οπότε πια η διαφορά να ντυθώ κάτι κάποιες μέρες. Μετά δεν μπορούσα να βρώ λόγω όγκου στολή που να μου αρέσει ε, δεν ήθελε και πολύ το παράτησα το άθλημα. Μετά ταυτόχρονα τόσο μπλά μπλά από τους γονείς μου για τα παρτυς και τα παραλκόμενα τους δεν με έκανε να είμαι φαν αυτών. Αλλά τα τελευταία χρόνια νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτι καλύτερο όσον αφορά τα πάρτυς στις απόκριες από ένα θεματικό πάρτυ. Οπότε η πρόσκληση φίλου σκηνογράφου για να πάω σε μασκέ πάρτυ με θέμα Βερσαλλίες μόνο αδιάφορο δεν μπορούσε να με αφήσει. Κουστούμια, ερωτισμός, μαρκησίες, κόμηδες... χμ, κόμης θα ντυνόμουν. Άντε να βρείς στολή, αλλά βρήκα. Τηλεφώνησα σε φίλο που δουλεύει στο βεστιάριο του μεγαλύτερου και σημαντικότερου θεάτρου και να βρήκα στολή, από παράσταση του πολλών ετών πρίν. Και ώ τι τύχη μου έκανε. Εντύπωση πρώτη; Θα έκανα πάνω από μισή ώρα να την βάλω, εντύπωση δεύτερη, πρέπει να ζύγιζε πάνω από 10 κιλά το όλο κουστούμι, μετά άντε να περπατήσεις με τα τακούνια, έστω χοντρά, μετά έπρεπε να βαφτώ και τέλος η περούκα με τα ίσια μακριά άσπρα μαλλιά με μπούκλες.
Δεν ξέρω πως τα κατάφερα αλλά με την βοήθεια φίλων ( μιας μαρκησίας, μια ακόμη αυλικής και οι δύο με τεράστια κρινολίνα και κάτι θελτικότατα μπούστο να εφραίνουν τα μάτια μου) κατάφερα και το μακιγιάζ, μέχρι και προτίμηση σε προϊόντα έχω πλέον, και ξεκινησαμε για το σπίτι του φίλου. Στον δρόμο το θέαμα, εγώ να οδηγώ το αυτοκίνητο σαν κόμης με την περούκα και πίσω οι κυρίες ήταν κάτι παραπάνω από "όμορφο" παράδοξο θα έλεγα για αυτούς που μοιραζόμασταν τον δρόμο.
Με τα πολλά φτάσαμε στο σπίτι του φίλου, στις Βερσαλλίες εν Αθήναις ήθελα να πω.
Το σπίτι είχε διακοσμηθεί καταλλήλως για το πάρτυ. Δηλαδή τι απλά καταλλήλως, Βερσαλλίες σε κλίμακα ήταν. Από εκεί και πέρα, Το τί χορός, παιχνίδι με τα μάτια, μάσκες, κυρίες με κρινολίνα να αποπλανούν εμάς, μαρκησίες να τραβούν την προσοχή μας, κόμηδες να προσπαθούν να προσελκύσουν την προσοχή κυριών της αυλής κι όλα αυτά σε ένα απίστευτο ντεκόρ που ο φίλος μου και οργανωτής του πάρτυ είχε κάνει το σπίτι του να μοιάζει με παλάτι (σε κλίμακα 1/100 μάλλον από τις Βερσαλλίες) αλλά με τέτοια μαγική ατμόσφαιρα. Ήταν το καλύτερο πάρτυ της ζωής μου. Με ένα και σημαντικό συμπέρασμα, το γρήγορο σεξ δεν ήταν για τους άντρες τις εποχής εν αντιθέσει με τις κυρίες που με τα κρινολίνα τις αφήναν να κάνουν ότι ήθελαν. Απλά ο εραστής απο κάτω από το κρινολίνο και ούτε γάτια ούτε ζημιά.

Τις πρώτες πρωινές ώρες ξεκίνησα για το σπίτι. Και βεβαίως εκεί σημειώθηκε το ευτράπελο της χρονιάς για μένα. Μπλόκο με σταμάτησε και μάλλον έκανα αστυνομικούς να γελάνε για αρκετό καιρό όταν σταματήσαν ένα κόμη σε ένα FORD να πηγαίνει σπίτι του χωρίς δίπλωμα και χωρίς κινητό και χωρίς εννοείτε τίποτα πάνω του...

Στο σπίτι φτάνοντας ενώ άλλες φορές μετά από ξενύχτι πετούσα τα ρούχα μου από εδώ και απο εκεί τώρα έπρεπε σιγά σιγά να βγάλω το κουστούμι... και βεβαίως ξέχασα να ξεβαφτώ...
το πρωί.......... αααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα.... τρόμαξα με εμένα στο καθρέπτη... για γκόμενα χάλια ήμουν, για κόμης, τι ξεπεσμός θεέ μου...
τελικά με ένα καφεδάκι και ένα καυτό ντούς γύρισα στο 2008 ανώδυνα αλλά τόσο καλά μετά το πάρτυ....
χμ, να θυμηθώ να πάρω τηλέφωνο την μαρκησία που μου έδωσε το τηλέφωνό της!
Η να στείλω τον ιπποκόμο μου με μήνυμα;;;
/g