Tuesday, January 29, 2008

τα μάτια σου δυό κάρβουνα στο μέλι βουτηγμένα...

Είμαι στην δουλειά, έχω χαλαρώσει, η πόρτα του γραφείου κλειστή, τα emails έρχονται και πέφτουν σαν τις νιφάδες του χιονιού, οι σκέψεις μου τρέχουν, τα λόγια μου δεν ακούγονται ποτέ, απλά χάνομαι, απλα δίνομαι, απλά μου αρέσει απίστευτα πολύ, απλά κάποια πράγματα είναι χωρίς λέξεις τόσο δυνατά και κάποια άλλα γίνονται κραυγή δυνατή που δεν ακούγεται ποτέ!

Εικόνες, ματιές, λέξεις, πόθοι, ελπίδα, ανασφάλεια, γοητεία, άγνωστο όλα μαζί κάνουν κάτι δυνατό, που με μεθάει με μιάς. Που δεν σταματώ να θέλω κι άλλο, να του παραδίνομαι κι άλλο.

Μόνο ο κουπεράκος με καταλαβαίνει. Έχει ακούσει κι αυτός...

No comments: