Ζώντας μεταξύ αεροπλάνων και άλλων...

Είναι μεσημέρι. δουλειά όχι πολύ ακόμα, μια συνάντηση εχει τελείωσει άλλη είναι να αρχίσει, έχει πέσει ο server αρα video conference αδύνατο προς το παρόν.
Τελικά τον βρήκα τον χρόνο να γράψω το δικό μου blog. Μεταξύ μας, δεν ξέρω αν είναι η κατάλληλη στιγμή για να το κάνω. Δεν ξέρω τι και πως θα βγει απο αυτό και αν είναι άξιο λόγου αλλα μου αρέσει να γράφω για ότι συμβαίνει γύρω μου και να μαι...

Πάνε δύο μήνες που άλλαξα δουλειά και πλέον ζω, δουλεύω, τρέχω κάνω αυτό που θέλω. τρόπος του λέγειν φυσικά αλλα μου αρέσει πολύ παραπάνω απο ότι έκανα μέχρι πρίν. Και όχι μόνο αυτό αλλά αποφάσισα ότι μπορώ και να συμβουλέυω κόσμο για πράγματα που ξέρω, έμαθα, φαντάζομαι, σχεδιάζω, υποπτεύομαι οτι μπορούν να βγάλουν χρήματα. Α, πρέπει και να διαβάζω οικονομικά γιατί που να καταλάβω ο έρημος έννοιες σαν μικρο και μάκρο οικονομία, γραφήματα, προβλέψεις, καμπύλες... Έτσι στα διαλείμματα έχει διάβασμα, πολύ σκονάκι και πολύ γράψιμο όλη την ώρα προσπαθώντας να κλέψω γνώση και να μάθω απο τις εμπειρίες παλαιοτέρων.

Και είναι ωραία τώρα, βλέπω κόσμο, προσπαθώ να διπλασιάσω τον λογαριασμό μου στην δουλειά, μέτοχοι να με περιμένουν στην γωνία, απεργία συναδέλφων απο την πρώτη γραμμή ενόψει και όλα συνθέτουν ένα παζλ που τελικά μου αρέσει να είμαι κομμάτι του. Γιατί όπου γάμος και χαρά Η βασίλω πρώτη, και νομίζω καλύτερη Βασίλω απο μένα....

Το πρόγραμμά μου γεμάτο ειναι, 16/24, δηλαδή 16 ώρες την ημέρα δουλειά, το ονομάζω αλλα έχει ζωή. Πολύ πολύ δουλειά, πολύ πολύ τρέξιμο, πολλές συναντήσεις, πανικός σε όλους για τα αποτελέσματα, απόλαυση.
Ιδίως όταν χαζέυω ομορφιές που κάθονται απέναντί μου, δίπλα μου, μακριά μου. Μα υπάρχουν ώρες που όλα αυτα γίνονται μάλλον σε τρίτο πρόσωπο για μένα. Εγώ απλά "κάθομαι" και βλέπω την ταινία που παρεπιπτώντος παίζω και εγώ μέσα... άλλωτε κανένα καλό ρόλο άλλωτε τελείως κομπάρσος και άλλωτε σε πρώτο πλάνο και αμα μου λάχει έχω και τα κοντινά μου. Αλλωτε τα λέω, αλλωτε.... το κάνω τελείως b-movie.

Το μόνο πρόβλημα αυτής της ζωής είναι ότι αν έχεις μεγάλες αντοχές παχαίνεις. Και δεν κάνω πλάκα.... σαν μπαλόνι που ετοιμάζεται να κάνει τον γύρο του κόσμου είμαι. Αλλά δεν πρέπει, όλοι φωνάζουν και αν θέλω να απολαμβάνω τις απολαυσεις της ρημάδας αυτής της ζωής, γιατί στην άλλη μπορεί να είμαι τίποτα σε τρωκτικό και τι απόλαυσεις έχει ένα τρωκτικό, πρέπει να ξεφουσκώσω... πάραυτα που θα λέγανε και οι γονεις μου, φιλόλογοι και οι δύο.

Αλλλα προς το παρόν αυτό που με καίει να βρω χρόνο. Χρόνο όχι για μένα, έτσι κι αλλιώς στην ταινία της ζωής μου παίζω, όλος ο χρόνος δικός μου είναι, αλλά για να κάνω κι άλλα που μου αρέσουν.
Να πετάω πιο συχνά, να οδηγώ πιο γρήγορα, να μην τρώω πιο προσεκτικά και όχι τόσο λιχουδιάρικα, να απολαμβάνω χρόνο με τους δικούς μου, φίλους οικογένεια, γνωστούς, να αρχίσω να διαβάζω επιτέλους για φωτογραφία που τόσο πολύ θέλω. Αλλά φεύ, ( καλά οι δικοί μου θα ήταν πολύ περήφανοι με τον χειρισμό και την εκτέλεση της γλώσσας απο εμένα).

Θέλω πολύ να γράψω πολλά, και νομίζω ήδη έχω κλειδώσει τον χρόνο που θα το κάνω, περιμένοντας να επιβιβαστώ στο αεροπλάνο της εκάστοτε πτήσης για τον εκάστοτε προορισμό. Τελικά αυτό το αν θέλεις κάτι παρα πολύ τότε όλο το σύμπαν δουλευει για να το πετύχεις ισχύει. Εγώ πιλότος ήθελα να γίνω και να είμαι με αεροπλάνα, αεροσυνοδούς και σε αεροδρόμια... Το πέτυχα μονο μου ξέφυγε λίγο στην τελική προσπάθεια. Πιλότος έγινα, ναι το πήρα το άτιμο το PPL, αλλά στα καλά τα μεγάλα αεροπλάνα οδηγεί ακόμα άλλος όταν πάω κάπου!

Τα ματαλέμε...

/g