όλα τα παράθυρα ανοιχτά, ο αέρας καθαρός στο σπίτι μέσα να μπαίνει, ο ήλιος παντού, να αρνούμαι να σηκωθώ από το κρεβάτι, να βάλω καφέ, να φτιάξω τα μαλλιά μου που έχουν αυτονομιστικές τάσεις η κάθε τουφα από την άλλη.
Σηκώνομαι φτιάχων καφέ, βάζω μουσική "πες το δυνατά πως μ'αγαπάς"... χαρίζω συγκινήσεις στους πέριξ όντας μόνο με το μποξεράκι ( πανιάζουν από τον τρόμο, βλέποντας τον άνθρωπο της Michelin, να γυρίζει από δωμάτιο σε δωμάτιο...)
Το σπίτι θέλει καθάρισμα, και εγώ δεν ξέρω από που να αρχίσω πρώτα, τα ρούχα μου στο πάτωμα, μια στίβα ως εκεί σχεδόν βουνό μόνα τους φτιάχνουν.
Αρχίζω το συγίρισμα, μάνα που είσαι να δείς να καμαρώσεις!
μετά λαϊκή(είμαι εγώ... νοικοκυρά φίνα, βάλε φίνα σου λέω....)
και μετά....
γαμώτο, μου χύθηκε ο καφές!!!
/g
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment