περί συμφώνου ελεύθερης διαβίωσης, μια ακόμα άποψη...

Θέμα των τελευταίων ημερών αλλά να πω την αμαρτία μου νομίζω ότι γίνεται πολύς ντόρος για το τίποτα. Για το τίποτα όμως.
γιατί απλά κάτι το οποίο βάζει καθορίζει μια σχέση νομικά, το παίρνουν όλοι οι 100 χρόνια πίσω και βάλε και το κάνουν μπαϊράκι στον δήθεν αγώνα τους για την διατήρηση αρχων και αξιών. Δεν συμφωνώ! αλλά και δεν με χαλάει ο καθένας να λέει και να διακυρήττει ότι θέλει, αρκεί βεβαίως να μην το κάνει με όρους προσβλητικούς για τους άλλους. Το να πηγαίνεις μπροστά δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφορίζεις οτιδήποτε έχεις πάρει από τα παλιά και το αντίστροφο.
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και αυτές είναι απόλυτα σεβαστές. Ποτέ και πουθενά οι απαγορεύσεις δεν κάνανε καλό. Όσο πιο πολύ ελευθερία και όχι βεβαίως ελευθεριότητα έχουμε τόσο πιο μεγάλη υπευθυνότητα έχουμε... η μαθαίνουμε να έχουμε.
/g

αποτελέσματα...

τον τελευταίο καιρό απλά είμαι απο εδώ και απο εκεί. Διαβάζω σαν τον τρελό, δουλεύω πολύ, μεταξύ μας καλό είναι αυτό, προσπαθώ να κάνω πολλά και νομίζω ότι τον έχω ανοίξει πολύ τον τραχανά. Και αυτό είναι όνειρο... το να κερδίζεις, να χάνεις, να παλεύεις, να αδημονείς, να καραδοκείς, να δράττεις, να ενεργείς, να περιμένεις, να ανυπομονείς είναι τόσο δυνατά γεμάτα αδρεναλίνη συναισθήματα πλέον που νιώθω σαν adrenaline junkie που θέλω όλο και πιο πολύ, όλο και και περισσότερο, όλο και πιο συχνα.

απρίλη μου... ή όσο πιο κοντά στα 30 γίνεται...

είμαι γραφείο, πανικός γίνεται καθώς το Q1 τελείωσε και όλοι περιμένουν αποτελέσματα. Η άνοιξη είναι εδώ και εγώ σε λίγες μα πολύ λίγες μέρες γίνομαι τριάντα... Να πάρει, πότε πέρασε ο καιρός; όχι, δεν έχω την αίσθηση ότι έχω χάσει τον καιρό μου αλλά έχω την αίσθηση ότι τελικά ο χρόνος περνάει παρα πολύ γρήγορα. Κάτι καινούργιο θα μου πείς αλλά εγώ το νιώθω τωρα γερά στο πετσί μου. Μεγαλώνω παρα πολύ, παρα πολύ γρήγορα... Δεν ξέρω τι και πως αλλά μου φαίνεται κάπως.