έχοντας άποψη για όλα...

Όχι εγώ...πλέον!
πάει καιρός απο τότε που ήμουν ξερόλας. αλλά πλέον όχι, ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω, ή τουλάχιστον δεν μου το λένε πια, μπορεί και να με βαρεθήκαν δεν ξέρω αλλά η ουσία είναι ότι πλέον δεν τα ξέρω όλα. Ούτε κάνω ότι τα ξέρω όλα, ούτε καν νομίζω ότι τα ξέρω όλα.
Ναι, μεγάλη απώλεια για την οικουμένη αλλά εγώ δεν τα ξέρω πλέον όλα. Κι αυτό έχει πολλά καλά και πολλά κακά. Και άσε που νιώθω καμιά φορά και ανακούφιση που δεν γνωρίζω τι και πως.
Δεν ξέρω ποια είναι περισσότερα ή λιγότερα, όσον αφορά τα αρνητικά η τα θετικά της κάθε άποψης αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι αρχίζει να με ενοχλεί όταν ο άλλος απέναντί μου νομίζει ότι τα ξέρει όλα! και απλά αυτό με κάνει καλύτερο, ανατριχιάζω λίγο σκεφτόμενος πως ήμουν και απλά χαμογελώ και πάω παρακάτω κρατώντας μονο αυτά που εμένα με νοιάζουν.

Και με νοιάζουν πολλά αλλά απο το θέλω να το κάνω μέχρι το κάνω, χάος!
Βέβαια αυτό που ανακάλυψα είναι ότι το πιο καλό με τον μεγαλύτερο βαθμό ευχαρίστησης είναι να κάνεις κάτι σχεδόν ούτε στον ευατό σου να το ανακοινώσεις. Δεν συζητάμε καν για τους άλλους. Και στο τέλος έχεις και την ευχαρίστηση της επιτυχίας, και της πραγμάτωσης αυτού που ήθελες να πετύχεις και βεβαίως έχει και τον ελάχιστο κίνδυνο να εκτεθείς. τώρα ποιος λογαριάζει τι λόγο θα δώσεις στον ευατό σου.

Άλλωστε το να ονειρεύεσαι είναι δωρεάν και ακίνδυνο, χωρίς συνέπειες, όπως και το να ρεύεσαι που βγαίνει απο το ονειρεύεσαι...

να πάρει μεσημεριάτικα...

όχι δεν θα πανικοβληθώ...
ο υπολογιστής ο δικός μου κράσαρε... και εγώ σε αλλουνού να γράφω, να προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Καλά πολύ άνετος το παίζω αλλά μέσα μου βράζω... να πάρει, τόσο δουλειά χάθηκε...
κι εγώ, στο ύψος μου, και είναι πολύ γαμώτονε, και ζαλίζομαι εκεί πάνω....
άρε μαρτάκη με τα τραγούδια σου, θέλω επιγόντως διακοπές είμαι κι εγώ....
/g

μια μέρα με γεύση σούπας

είμαι γραφείο, είναι πρωί και απλά νιώθω το μυαλό μου σαν σούπα. Δεν ξέρω τι σούπα, βαριά η ελαφριά, με λεμόνι η χωρίς αλλά αυτό που με προβληματίζει είναι ότι καμιά φορά η σούπα είναι χωρίς γεύση. Σαν ζουμί που απλά έχει χρώμα, άλλες φορές ούτε αυτό. Και απλά δεν μου αρέσει αυτό να πάρει. Τελος πάντων, τα πράγματα σήμερα είναι λίγο διαφορετικά το μυαλό μου έχει γεύση, αλλά ξινίζει να πάρει...
δεν ξέρω γιατί και πώς απλά δεν μου αρέσει και πάρα πολύ αυτό.

Έχω και μια παράξενη διάθεση να πάρει, ολα μου φταίνε και ταυτόχρονα όλα μου αρέσουν... τι σαδομαζοχισμός είναι αυτός δεν μπορώ να καταλάβω. Δεν μου κάνει τίποτα, αλλά όλα καλά πάνε, πανικός γύρω μου και εγώ παρατηρητής παρότι μέρος και αιτία του πανικού πολλές φορές. Δεν ξέρω τι θέλω, μα θέλω πολλά, πάντα θα βρω τι και πώς για πολλά αλλά ποτέ το γιατί. Δεν παίζομαι, αλλά παίζω για τα πάντα και συμμετάσχω στα πάντα.

πάω σε συνάντηση....