Από μικρός θυμαμαι το μόνο που ήθελα ήταν να γίνω πιλότος. Ξέρεις στις κλασσικές ερωτήσεις του τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις για μένα υπήρχε μια και μόνο απάντηση "πιλότος". Δεν ξέρω γιατί αλλά φαντάζομαι ότι απλά έδινα μια από τις πιο δημοφιλείς απαντήσεις μεταξύ των αγοριών εκείνης της ηλικίας. Αλλά με μένα νομίζω ότι κάτι παραπάνω από απλά λόγια ενός 10χρονου. Διάβαζα σαν τρελός κάθε τι σε σχέση με τα αεροπλάνα, αγόραζα την πτήση για να διαβάσω αναλύσεις των αεροσκαφών και γενικά προσπαθούσα με κάθε τρόπο να μαθαίνω όσα περισσότερα γινόταν σχετικά με τα αεροπλάνα.
Οι δικοί μου άλλη φορά με πέρνανε στα σοβαρά, άλλη φορά προσπαθούσαν να με αποθαρρύνουν. Μέχρι που σε ένα φιλικό σπίτι, γνώρισα ένα πιλότο! Ο άνθρωπος αυτός μπορεί και να πέρασε κάποιες απο τις πιο "εφιαλτικές" ώρες μαζί μου. Σχεδόν ανάκριση, και πως γίνεται το ένα, πως γίνεται το άλλο, γιατί το ένα, γιατί το άλλο για μένα όμως ήταν πανηγύρι. Μετά κάθε φορά που πετούσα με αεροπλάνο απο και προς κάπου πάντα θα ζητούσα να πάω στο πιλοτήριο. εκεί να δεις μαγεία... ήθελα τοσο πολύ να μένω σε όλη την πτήση εκεί.
Μου άρεσε τόσο πολύ να βλέπω και να παρατηρώ, όχι δεν ζήτησα εγώ να το οδηγησω ποτέ αλλά σίγουρα καταλάβαινα ότι αυτό θέλω να κάνω, εκεί ανήκω...στον ουρανό.
Μεγαλώοντας έμαθα ότι μονο στην Αμερική, τότε τουλάχιστον, μπορούσε κάποιος να γίνει επαγγελματίας χειριστής αεροσκαφών. Μεγάλη ήττα ιδίως όταν έμαθα ότι το κόστος ανερχόταν σε ποσά με πολλά πολλά ψηφία την εποχή της δραχμής πάντα. Οπότε μονόδρομος τότε φαινόταν η σχολή Ικάρων.Άλλος κόσμος, άλλες προοπτικές, αλλά η ίδια αίγλη, η ίδια επαφή με τους αιθέρες, η και ακόμη καλύτερη! Αλλά με περίμενε μια ακόμη απογοήτευση, σε τυχαία ομφαλμολογική εξέταση ανακάλυψα ότι έχω μυωπία. μεγάλη ήττα στο τετράγωνο τότε. Γιατί μπορεί να μην έκλεινε την πόρτα της πολιτικής αεροπορίας που ήταν από μόνη της διακριτικά κλειστή λόγω κόστους αλλά σφράγιζε την πόρτα της πολεμικής αεροπορίας για τα καλά! έτσι απλά δεν ήξερα αν ποτέ θα πετάξω, στο πιλοτήριο των αεροπλάνων δεν μπορούσα να πηγαίνω λόγω φόβου για τρομοκρατικές επιθέσεις...
έτσι το όνειρο απλά ατόνισε, θάφτηκε, σκονίστηκε μα ποτέ δεν ξεχάστηκε...
πρόσφατα βρήκα τους πόρους και αποφάσισα να μάθω να πετώ αεροπλάνο ερασιτεχνικά. Και εκεί ανακάλυψα έναν άλλο κόσμο, τελείως διαφορετικό από ότι περίμενα, πολύ πιο συναρπαστικό, πιο απαιτητικό, με πολύ διάβασμα, έντονη πάλη με τα ένστικτα επιβίωσης μου, και βεβαίως ότι φοβάμαι, ναι φοβάμαι καμιά φορά αλλά μου αρέσει πολύ μα πάρα πολύ περισσότερο.
Μέσα από τα μαθήματα πτήσης έμαθα πολλά το κυριότερο να μην είμαι επιπόλαιος, στάση ζωής για μένα παλαιότερα! μετά να ακολουθώ τους κανόνες, τις διαδικασίες. Έτσι μέσα από το μάθω να πετώ αεροπλάνο, έμαθα και ακόμα μαθαίνω να πετώ και να χειριζομαι τον ευατό μου καλύτερα.
ποτέ δεν θα ξεχάσω την πρώτη δι οργάνων προσγείωση όπου απλά ακούς τον ελεγκτή να σε καθοδηγεί, κοιτάς και συμβουλέυεσαι με θρησκευτική και πολύ παραπάνω ευλάβεια τις ενδείξεις των οργάνων και αγνοείς παντελώς τι σου λέει το ένστικτό σου, ότι είσαι χαμηλά ότι δεν πας καλά οτι πρέπει να ανέβεις γιατι απλά μονο εκεί πάνω είσαι ασφαλής. Στο τέλος όμως και μόλις ακουμπήσεις τον διάδρομο, είναι τόσο μεγάλη η ευχαρίστηση που απλά θέλεις κι άλλο. Θέλεις να επεκτείνεις τα όρια σου, να τα ακουμπήσεις, να τα κάνεις πιο ευρεία, πιο ανθεκτικά, πιο ποικίλα. Μου άρεσε τόσο μα τόσο πολύ, να πλανάρω στον αέρα, να παίζω με τον αέρα, άλλωτε να τον υποτάσω, άλλωτε να τον αφήνω να με νικά, άλλωτε να τον χρησιμοποιώ και άλλωτε απλά να μου κάνει την ζωή δύσκολη... αλλά στο τέλος να νιώθω τόσο καλά, τελικά ο ίκαρος είχε πολύ δίκιο!
Νιώθω κάθε φορά ότι ανήκω εκεί, είτε πετάω ψηλά είτε στα 20-30 πόδια από το επίπεδο της θάλασσας. Ταυτόχρονα έμαθα, διαβάζοντας καλύτερα την πατρίδα μου, μέρη και ρώτες του αέρα παντού, πως να χαράζω πορεία, πως απλά να πλοηγούμαι εκεί ψηλά, να βρίσκω τον δρόμο μου σε ένα κόσμο χωρίς σημεία αναφοράς αλλά με τόσα τρελά απίστευτα σημεία που δεν ξεχνάς ποτέ, λεπτομέριες που απλά σε μαγεύουν, ηρεμία που σε καθηλώνει!
Η πιο σημαντική μέρα της ζωής μου όμως ήταν όταν ήρθε η στιγμή να κάνω το πρώτο solo. Την πρώτη πτήση μόνος μου, χωρις τον εκπαιδευτή διπλα μου! Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή την μέρα, δεν κοιμήθηκα την προηγουμενη νύχτα απλά σκεφτόμουν, ονειρευόμουν, προσπαθουσα να χωρέσω τα πάντα στο μυαλό μου, στις σκέψεις μου. Ημουνα πολύ πρωί στο αεροδρόμιο, παρα πολύ πρωί, πέρασα την πύλη και προχώρησα προς το αεροπλάνο. Έκανα όλους τους καθιερωμένους ελέγχους που έπρεπε να κάνω, και περιμένα να έρθουν κι άλλοι. Όταν ήρθαν απλά ετοιμάστηκα και ήμουν έτοιμος.
Άρχισα να τροχοδρομώ απλά ενημερώνοντας τον πύργο ελέγχου σχετικά με τα στοιχεία της πτήσης μου, ενημερώθηκα για την ένταση του ανέμου και φτάνοντας στην άκρη του διαδρόμου απογείωσης είπα..." εντάξει...τώρα μόνος μου..."
είχα την άδεια απογείωσης από τον πύργο ελέγχου, έσπρωξα μπροστά την μανέτα ισχύος και άρχισα να τροχοδρομώ, όλα κια πιο γρήγορα, προσπαθώντας να κρατήσω το αεροπλάνο ευθεία με τα ποδηστήρια, λίγο πλάγιος άνεμος πάντα κάνει τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα και όταν έφτασα την προβλεπόμενη ταχύτητα απογείωσης τράβηξα μαλακά το στικ πίσω, περίμενα δύο, τρία δευτερόλεπτα και μετά... ναι πετούσα, μόνος μου, ήμουν μόνος μου, πετούσα το αεροπλάνο και κέρδιζα ύψος... ναιαιαιαιαιαιαιαιαι!!!! Ήμουν μονος μου εκεί, ήμουν πιλότος... και βρουπ... ο αέρας με είχε κάνει δικό του...
χμ, μάζεψα τα φλάπς όταν έπρεπε και συνέχισα να κερδίζω ύψος; FL003 ή 300 πόδια μετά FL 006 μέχρι που έφτασα στα FL023 ή 2300 πόδια υψόμετρο, το προβλεπόμενο ύψος για την πρώτη μου πτήση. Καλά τί TOP GUN και τρίχες, εδώ μιλάμε για πτήση επιπέδου. Το απολάμβανα τρελά, είχα βρεί κάτι καλύτερο απο το σεξ, λέμε τώρα. Αλλά ήταν τέλεια εκεί. Αφού ολοκλήρωσα την διαδρομή που προβλεπόταν στο σχέδιο πτήσης που είχα υποβάλει το πρωί άρχισα την προσέγγιση. Εκεί με θέλω... γιατί καλά η απογείωση είναι εύκολη αλλά άντε να το προσγειώσεις. Αρχισα την κάθοδο, με ασθενή πλευρικό άνεμο πράγμα που έκανε τα πράγματα ακόμα πιο ενδιαφέροντα, crosswind landing είναι για την επόμενη τάξη ας πούμε.
Είχα άγχος, λίγο φόβο και άρχισα τα checks για την προσέγγιση, όλα μια χαρά μέχρι που είδα και ευθυγραμμίστικα με τον διάδρομο. Ένιωθα τον άνεμο, αλλά το απολάμβανα τόσο πολύ που προσέγγιζα υπό γωνία. Ήταν απίστευτο αυτό που συνέβενε, προσγείωνα αεροπλάνο μόνος μου... στο τέλος απλά το ακούμπησα λίγο, μάλλον πολύ άτσαλα, αλλά είχα πετάξει μόνος μου! Τελείως μόνος μου...
Wednesday, January 30, 2008
Tuesday, January 29, 2008
Rien....
αυτό το τραγούδι απλάμε μαγεύει!
Non! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette rien
Ni le bien qu'on m'a fait
Ni le mal tout ça m'est bien égal !
Non ! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette rien...
C'est payé, balayé, oublié
Je me fous du passé!
Avec mes souvenirs
J'ai allumé le feu
Mes chagrins, mes plaisirs
Je n'ai plus besoin d'eux !
Balayés les amours
Et tous leurs trémolos
Balayés pour toujours
Je repars à zéro ...
Non ! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette nen ...
Ni le bien, qu'on m'a fait
Ni le mal, tout ça m'est bien égal !
Non ! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette rien ...
Car ma vie, car mes joies
Aujourd'hui, ça commence avec toi !
Non! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette rien
Ni le bien qu'on m'a fait
Ni le mal tout ça m'est bien égal !
Non ! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette rien...
C'est payé, balayé, oublié
Je me fous du passé!
Avec mes souvenirs
J'ai allumé le feu
Mes chagrins, mes plaisirs
Je n'ai plus besoin d'eux !
Balayés les amours
Et tous leurs trémolos
Balayés pour toujours
Je repars à zéro ...
Non ! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette nen ...
Ni le bien, qu'on m'a fait
Ni le mal, tout ça m'est bien égal !
Non ! Rien de rien ...
Non ! Je ne regrette rien ...
Car ma vie, car mes joies
Aujourd'hui, ça commence avec toi !
Πρωινό ξύπνημα...
Μια μέρα ξεκινά με πολλούς τρόπους...
κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο να σηκωθεί από το κρεβάτι, να τεντωθεί να, να , να....
και να ξεκινήσει με τον άλφα ή βήτα τρόπο την μέρα του... αλλά εγώ όχι. Έχω τελετουργικό ολόκληρο...
Η δικιά μου ξεκινά με ξυπνητήρι, μετά με τηλέφωνα φίλων εξουσιοδοτημένων να με παίρνουν και να με ξυπνούν, ή τουλάχιστον να προσπαθούν. Το τί γέλιο έχει να ακούς πολύγλωσσες (chic) προσπάθειες αφύπνησής μου. Πρώτα ξεκινάμε με τους ελληνόφωνους, μετά με γερμανόφονους, συνεχίζουμε στα γαλλικά και μετά στα αγγλικά και βεβαίως πίσω στα ελληνικά. Υπάρχουν φυσικά και διαβαθμισεις αυστηρότητας, τρυφερότητας, υπομονής, κατανόησης, επαγγελματισμού, διάθεσης να με αφήσουν να χουζουρέψω. Και βεβαίως καθορίζουμε μια ώρα στόχο που πρέπει να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ταυτόχρονα δεχόμαστε και μία απόκλιση, ένα διάστημα που μπορούμε συν πλην στο περίπου να κυμανθεί η ώρα που θα σηκωθώ!
τελικά καταλήγω να ξυπνάω απατώντας σε τηλέφωνα και σιχτιρίζοντας πάλι σε διάφορες γλώσσες αυτούς που εγώ κάθε φορά παρακαλώ να μου τηλεφωνήσουν το πρωί και που προσπαθώ να ξεγελάσω ότι σηκώθηκα προσπαθώντας να κλέψω λίγα λεπτά ακόμα ύπνου, ή χαλάρωσης κάτω από το πάπλωμα!
Λες και όμως έιναι συννενοημένοι με το που καταφέρνω τον έναν και του λέω εντάξει σηκώθηκα, μου κλείνει το τηλέφωνο και εγώ γελάω αυτάρεσκα κάτω απο το πάπλωμα ότι τον ξεγέλασα και θα κοιμηθώ λίγο ακόμα, ντριννννννννν ο επόμενος να μου λέει με σεντόρεια φωνή ότι πρέπει επιτέλους να σηκωθώ. Αφού ξεγελώ κι αυτόν, μετά από λίγο σειρά του αναλυτή καριέρας, ντριννννννννννννννν, το σηκώνω και αρχίζει "και πως θα πας μπροστά, αν δεν πας νωρίς στο γραφείο" και "οι καλές αποφάσεις το πρωί παίρντοται" κτλ...
Το ξεγελώ κι αυτόν και μετά σειρά έχει το ζουζούνι που με λάγνες υποσχέσεις προσπαθεί να με κάνει να σηκωθώ απο το κρεβάτι μου... αφού εισπράττω άπειρες υποσχέσεις και μου τάζει ότι την επόμενη φορά που θα την δω θα είναι κάτι μεταξύ Pamela Αndersson, Jennifer Lopez, και βεβαίως Sharon Stone στο βασικό ένστικτο, αν σηκωθώ βεβαίως και είμαι έτοιμος την ώρα που είπαμε, την ξεφορτώνομαι και αυτή και μετά σειρά έχει το απειλιτικό τηλεφώνημα...
Για να μην μακρυγωρώ, στο τέλος με δικές μου δυνάμεις και καθαρά δικιά μου πρωτοβουλία είμαι όρθιος! και στον άξονα x μα και στον y και βεβαίως στον z ( πέρασε αυτό απο την λογοκρισία;;;;)
Ξεκινά η διαδικασία του μπάνιου, σαν δεκάχρονο κάνω καμιά φορά... "κρυώνω", " που να βρέχομαι τώρα..." αλλά μιας και η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά κάνω ένα χαλαρωτικό καυτό ντούς, λές και είμαι κόκορας έτοιμος για ξεπουπούλιασμα. Μετά δοντάκια, μετά μαλλάκια, που ποτέ δεν πετυχαίνω βεβαίως βεβαίως...
μετά ρούχα, δεν έχω στυλ, ότι βρώ μπροστά μου, και είμαι έτοιμος...
μια ακόμα μέρα δόξας είναι να αρχίσει!
κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο να σηκωθεί από το κρεβάτι, να τεντωθεί να, να , να....
και να ξεκινήσει με τον άλφα ή βήτα τρόπο την μέρα του... αλλά εγώ όχι. Έχω τελετουργικό ολόκληρο...
Η δικιά μου ξεκινά με ξυπνητήρι, μετά με τηλέφωνα φίλων εξουσιοδοτημένων να με παίρνουν και να με ξυπνούν, ή τουλάχιστον να προσπαθούν. Το τί γέλιο έχει να ακούς πολύγλωσσες (chic) προσπάθειες αφύπνησής μου. Πρώτα ξεκινάμε με τους ελληνόφωνους, μετά με γερμανόφονους, συνεχίζουμε στα γαλλικά και μετά στα αγγλικά και βεβαίως πίσω στα ελληνικά. Υπάρχουν φυσικά και διαβαθμισεις αυστηρότητας, τρυφερότητας, υπομονής, κατανόησης, επαγγελματισμού, διάθεσης να με αφήσουν να χουζουρέψω. Και βεβαίως καθορίζουμε μια ώρα στόχο που πρέπει να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ταυτόχρονα δεχόμαστε και μία απόκλιση, ένα διάστημα που μπορούμε συν πλην στο περίπου να κυμανθεί η ώρα που θα σηκωθώ!
τελικά καταλήγω να ξυπνάω απατώντας σε τηλέφωνα και σιχτιρίζοντας πάλι σε διάφορες γλώσσες αυτούς που εγώ κάθε φορά παρακαλώ να μου τηλεφωνήσουν το πρωί και που προσπαθώ να ξεγελάσω ότι σηκώθηκα προσπαθώντας να κλέψω λίγα λεπτά ακόμα ύπνου, ή χαλάρωσης κάτω από το πάπλωμα!
Λες και όμως έιναι συννενοημένοι με το που καταφέρνω τον έναν και του λέω εντάξει σηκώθηκα, μου κλείνει το τηλέφωνο και εγώ γελάω αυτάρεσκα κάτω απο το πάπλωμα ότι τον ξεγέλασα και θα κοιμηθώ λίγο ακόμα, ντριννννννννν ο επόμενος να μου λέει με σεντόρεια φωνή ότι πρέπει επιτέλους να σηκωθώ. Αφού ξεγελώ κι αυτόν, μετά από λίγο σειρά του αναλυτή καριέρας, ντριννννννννννννννν, το σηκώνω και αρχίζει "και πως θα πας μπροστά, αν δεν πας νωρίς στο γραφείο" και "οι καλές αποφάσεις το πρωί παίρντοται" κτλ...
Το ξεγελώ κι αυτόν και μετά σειρά έχει το ζουζούνι που με λάγνες υποσχέσεις προσπαθεί να με κάνει να σηκωθώ απο το κρεβάτι μου... αφού εισπράττω άπειρες υποσχέσεις και μου τάζει ότι την επόμενη φορά που θα την δω θα είναι κάτι μεταξύ Pamela Αndersson, Jennifer Lopez, και βεβαίως Sharon Stone στο βασικό ένστικτο, αν σηκωθώ βεβαίως και είμαι έτοιμος την ώρα που είπαμε, την ξεφορτώνομαι και αυτή και μετά σειρά έχει το απειλιτικό τηλεφώνημα...
Για να μην μακρυγωρώ, στο τέλος με δικές μου δυνάμεις και καθαρά δικιά μου πρωτοβουλία είμαι όρθιος! και στον άξονα x μα και στον y και βεβαίως στον z ( πέρασε αυτό απο την λογοκρισία;;;;)
Ξεκινά η διαδικασία του μπάνιου, σαν δεκάχρονο κάνω καμιά φορά... "κρυώνω", " που να βρέχομαι τώρα..." αλλά μιας και η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά κάνω ένα χαλαρωτικό καυτό ντούς, λές και είμαι κόκορας έτοιμος για ξεπουπούλιασμα. Μετά δοντάκια, μετά μαλλάκια, που ποτέ δεν πετυχαίνω βεβαίως βεβαίως...
μετά ρούχα, δεν έχω στυλ, ότι βρώ μπροστά μου, και είμαι έτοιμος...
μια ακόμα μέρα δόξας είναι να αρχίσει!
τα μάτια σου δυό κάρβουνα στο μέλι βουτηγμένα...
Είμαι στην δουλειά, έχω χαλαρώσει, η πόρτα του γραφείου κλειστή, τα emails έρχονται και πέφτουν σαν τις νιφάδες του χιονιού, οι σκέψεις μου τρέχουν, τα λόγια μου δεν ακούγονται ποτέ, απλά χάνομαι, απλα δίνομαι, απλά μου αρέσει απίστευτα πολύ, απλά κάποια πράγματα είναι χωρίς λέξεις τόσο δυνατά και κάποια άλλα γίνονται κραυγή δυνατή που δεν ακούγεται ποτέ!
Εικόνες, ματιές, λέξεις, πόθοι, ελπίδα, ανασφάλεια, γοητεία, άγνωστο όλα μαζί κάνουν κάτι δυνατό, που με μεθάει με μιάς. Που δεν σταματώ να θέλω κι άλλο, να του παραδίνομαι κι άλλο.
Μόνο ο κουπεράκος με καταλαβαίνει. Έχει ακούσει κι αυτός...
Εικόνες, ματιές, λέξεις, πόθοι, ελπίδα, ανασφάλεια, γοητεία, άγνωστο όλα μαζί κάνουν κάτι δυνατό, που με μεθάει με μιάς. Που δεν σταματώ να θέλω κι άλλο, να του παραδίνομαι κι άλλο.
Μόνο ο κουπεράκος με καταλαβαίνει. Έχει ακούσει κι αυτός...
Monday, January 28, 2008
Σάββατο Η μια μέρα γεμάτη όπερα
Το σαββατο το μόνο που έκανα ήταν να διαβάζω, να απαντώ σε μέλια, και να γράφω χρηματοοικονομικές αναλύσεις...
Ένα κέφι, μια διασκέδαση, χορός!
τελικά έβαλα Την Μαρία να με ηρεμήσει, την Κάλλας εννοώ! Αμέσως...
Είναι τρέλα το πως γεμίζουν τα μάτια μου όταν ακούω Καλλας, νιώθω το είναι να κυριεύεται από την μουσική, από τον τρόπο που ερμηνεύει.
Ναι, μπορεί να έιμαι ψώνιο και το ομολογώ! αλλά μου αρέσει τρελά!
και μετα εκεί που τελείωνα την δουλειά αφέθηκα ακούγοντας Il Trovatore, Μαγεία!!!!
Τελικά δεν υπάρχει καλύτερο Σάββατο από αυτό με πολλή δουλειά και πολύ όπερα,
Α, όχι υπάρχει όταν περιμένω να πάρω άδεια απογείωσης από τον πύργο ελέγχου και ακούω Κάρμεν... και μετά ένα με τα σύννεφα!
permission to take off?
Clear....
/g
Ένα κέφι, μια διασκέδαση, χορός!
τελικά έβαλα Την Μαρία να με ηρεμήσει, την Κάλλας εννοώ! Αμέσως...
Είναι τρέλα το πως γεμίζουν τα μάτια μου όταν ακούω Καλλας, νιώθω το είναι να κυριεύεται από την μουσική, από τον τρόπο που ερμηνεύει.
Ναι, μπορεί να έιμαι ψώνιο και το ομολογώ! αλλά μου αρέσει τρελά!
και μετα εκεί που τελείωνα την δουλειά αφέθηκα ακούγοντας Il Trovatore, Μαγεία!!!!
Τελικά δεν υπάρχει καλύτερο Σάββατο από αυτό με πολλή δουλειά και πολύ όπερα,
Α, όχι υπάρχει όταν περιμένω να πάρω άδεια απογείωσης από τον πύργο ελέγχου και ακούω Κάρμεν... και μετά ένα με τα σύννεφα!
permission to take off?
Clear....
/g
Thursday, January 24, 2008
steps...
I like steps
with you...
Forward
Other times small ones
Other big ones...
Some times at the same point, not moving at all...Some times scared ones...
Other brave ones..
Others around the same points...
Others strong and determinate...
Sometimes you lead
Others I do...
Other we walk together...
Others you can't understand the direction I take...
Others you afraid to follow me...
Sometimes, you are excited
Others you are thinking TOO much where and how to go...
Leave your heart FREE to guide you...
Let your mind just to enjoy what happens...
Trust me... even more...
Feel what I feel for you...
Feel what you mean for me...
Fly and I promise you, we will never land...
Put your feet on mine and walk with me...
Without rules...
Without Conditions...
Without things have to be done...
I am yours...
I am living for you...
/G
Βραβεία για εξωφρενικές αγωγές....
Τα Βραβεία πήραν το όνομα τους από την 81χρονη Stella Liebeck η οποία έχυσε ζεστό καφέ πάνω της και κίνησε αγωγή στα McDonalds την οποία φυσικά και κέρδισε. Η υπόθεση ενέπνευσε την δημιουργία των Stella Awards για τις πιο γελοίες και εξωφρενικές αγωγές στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το iMan παρουσιάζει τους (ηλίθιους) νικητές τις χρονιάς:
5η Θέση: H Kathleen Robertson από Austin κέρδισε $80,000 κινώντας αγωγή σε ένα κατάστημα επίπλων αφού στραμπούλιξε τον αστράγαλο της στο κατάστημα. Η κα. Robertson έπεσε κάτω όταν σκόνταψε πάνω σε ένα μικρό παιδί. Φυσικά οι ιδιοκτήτες έμεινα έκπληκτοι όταν καλέστηκαν να πληρώσουν αφού το άτακτο παιδί ήταν γιος της κύριας!
5η Θέση (Ισοπαλία): Ο 19χρονος Carl Truman από Los Angeles κέρδισε $74,000 και ιατρικά έξοδα όταν ο γείτονας του πέρασε με το αυτοκίνητο του πάνω απ το χέρι του. Φυσικά ο Truman δεν πρόσεξε ότι ήταν κάποιος μέσα στο αυτοκίνητο την ώρα που προσπαθούσε να κλέψει τις ζάντες από τους τροχούς.
5η Θέση (Ισοπαλία 2): Ο Terrence Dickson από την Pennsylvania έφευγε από το σπίτι που είχε κλέψει μέσα από το γκαράζ. Δεν κατάφερε όμως να βγει έξω καθώς η αυτόματη πόρτα του γκαράζ είχε χαλάσει ενώ δεν μπορούσε να μπει πίσω στο σπίτι αφού η πόρτα είχε κλείσει. Καθώς οι ιδιοκτήτες του σπιτιού βρίσκονταν σε διακοπές για 8 μέρες ο κ. Dickson παρέμεινε κλειδωμένος στο γκαράζ πίνοντας Pepsi και τρώγοντας φαγητό του σκύλου. Κίνησε αγωγή για ψυχολογικό στρες και κέρδισε $500,000.
4η Θέση: Ο Jerry Williams από το Arkansas κέρδισε $14,500 και κάλυψη ιατρικών εξόδων όταν των δάγκωσε στο κώλο ο σκύλος του γείτονα. Οι ένορκοι ήταν λίγο επιεικής αφού θεώρησαν ότι ο σκύλος προκλήθηκε μιας και ήταν δεμένος την ώρα που ο Williams προσπαθούσε να τον πυροβολήσει.
3η Θέση: Ένα εστιατόριο στη Φιλαδέλφεια αναγκάστηκε να πληρώσει αποζημίωση $113,500 όταν η Amber Carson γλίστρησε πάνω σε ένα αναψυκτικό και έσπασε τη λεκάνη της πέφτοντας στο πάτωμα. Το αναψυκτικό βρισκόταν στο πάτωμα επειδή ένα λεπτό προηγουμένως το είχε πετάξει στον φίλο της με τον οποίο τσακωνόταν!
2η Θέση: Η Kara Walton από το Delaware κέρδισε την αγωγή που κίνησε σε ιδιοκτήτη νυκτερινού κλαμπ όταν έπεσε από το παραθυράκι της τουαλέτας σπάζωντας και τα 2 μπροστινά της δόντια. Η Walton προσπαθούσε να φύγει από το κλαμπ από το παράθυρο για να μην πληρώσει το λογαριασμό. Κέρδισε $12,000.
1η Θέση (Άξια): H νικήτρια της χρονιάς είναι η κυρία Mere Grazinski από την Oklahoma . Η κα. Grazinski αγορά ένα τροχόσπιτο μήκους 32 ποδών. Επιστρέφοντας σπίτι από ένα ποδοσφαιρικό αγώνα στον αυτοκινητόδρομο έβαλε το cruise control στα 70 μίλια και άφησε το τιμόνι για να πάει να φτιάξει σάντουιτς!!! Φυσικά το τροχόσπιτο ξέφυγε της πορείας του και αναποδογυρίστηκε κτυπώντας με φόρα. Η κα. Grazinski κίνησε αγωγή στη εταιρία κατασκευής του τροχόσπιτου γιατί κανείς δεν την συμβούλεψε ότι το cruise control δεν είναι και αυτόματος πιλότος. Κέρδισε $1,750,000 και ένα καινούργιο τροχόσπιτο. Η εταιρία αναγκάστηκε να αλλάξει τα εγχειρίδια της σε περίπτωση που υπάρχουν κι' άλλοι ηλίθιοι σαν την κυρία.
περί μαγειρέματος...
θεωρητικά είμαι πολύ καλός στο να μαγειρεύω... θεωρητικά και πρακτικά λέμε!
αλλά εχτές έκανα σε παγκόσμια πρώτη καρμπονάρα σούπα!
όχι δεν τρωγότανε, έτσι έπεισα τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο.
να δοκιμάσω να βρω το λάθος. και το έκανα... είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω το επιστημονικό συμπέρασμα πού είναι ότι αν η κρέμα γάλακτος δεν ζεσταθεί παρα πολύ αλλά όχι βράσει, τότε δεν γίνεται ένα σώμα με το τυρί που ρίχνεις μέσα και έχεις καρμπονάρα σούπα!
μου αρέσει παρα πολύ να μαγειρεύω, και βέβαια δεν όταν μάθαινα καλούσα όλους τους φίλους και με το ζόρι δοκιμάζανε... το τι βρυσίδι έχω φάει, το τι πιτόγυρα αντί για μοσχάρι με δαμάσκηνα έχουμε φάει δεν λέγεται!
στο τέλος έμαθα και ανακάλυψα τον τέλειο τρόπο για να....
δεν θα τα πω ολα εδώ...
πάντως τώρα είμαι πολύ καλός, έτσι λένε τα θύματά μου πάντως!
τι να μαγειρέψω αποψε άραγες;
αλλά εχτές έκανα σε παγκόσμια πρώτη καρμπονάρα σούπα!
όχι δεν τρωγότανε, έτσι έπεισα τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο.
να δοκιμάσω να βρω το λάθος. και το έκανα... είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω το επιστημονικό συμπέρασμα πού είναι ότι αν η κρέμα γάλακτος δεν ζεσταθεί παρα πολύ αλλά όχι βράσει, τότε δεν γίνεται ένα σώμα με το τυρί που ρίχνεις μέσα και έχεις καρμπονάρα σούπα!
μου αρέσει παρα πολύ να μαγειρεύω, και βέβαια δεν όταν μάθαινα καλούσα όλους τους φίλους και με το ζόρι δοκιμάζανε... το τι βρυσίδι έχω φάει, το τι πιτόγυρα αντί για μοσχάρι με δαμάσκηνα έχουμε φάει δεν λέγεται!
στο τέλος έμαθα και ανακάλυψα τον τέλειο τρόπο για να....
δεν θα τα πω ολα εδώ...
πάντως τώρα είμαι πολύ καλός, έτσι λένε τα θύματά μου πάντως!
τι να μαγειρέψω αποψε άραγες;
Wednesday, January 23, 2008
εκπτώσεις...
Tετάρτη απόγευμα και ευτυχώς τα μαγαζιά είναι κλειστά. Ναι, ξέρω μερικά μεγάλα πολυκαταστήματα είναι ανοιχτά ακόμα και σήμερα αλλά μην το κάνουμε θέμα. Θέλω να κάνω πολλές αγορές αυτή την περίόδο.
Και περίμενα να πω την αλήθεια αυτές τις εκπτώσεις πως και πως. Διάβαζα και πως λόγω την μειωμένης κίνησης στις γιορτές οι εκπτώσεις θα ήταν γενναίες για να αντισταθμίσουν οι εμποροι την χασούρα απο τις γιορτές και ήμουν έτοιμος με άδειες πιστωτικές να κάνω την επέλασή μου στην αγορά.
Δυστυχώς όμως Και ύστερα απο μιά εβδομαδα εκπτώσεων το μονο που έχω εγώ να πω, μετά απο μια ενδελεχή και σε μάκρος και στα όρια της υπομονής μου έρευνα αγοράς, είναι ότι απλά το να ψωνίζεις στις εκπτώσεις είναι κοροιδία του μυαλού μου.
Γιατί το να γυρίζω στα μαγαζιά και να βλέπω άπειρα πράγματα απο 135 ευρώ στα 120, Η από τα 220 στα 205, ενώ στην βιτρίνα υπάρχει ένα τεράστειο 50%, τότε απλά εκνευρίζομαι. Δεν το μπορώ, και βεβαίως μετά λέω καλά να πάθω. Γιατί που θα πάει, θα ψωνίσω κι εγώ και βεβαίως θα κάνω χαρούμενους και επιβεβαιώσω όλους αυτούς που με θεωρούν χαζό σαν καταναλωτή. K δεν μπορώ να καταλάβω τον κάθε έμπορο που διαμαρτύρεται για την χαμηλή κίνηση και απο την άλλη κάνει τα πάντα για να απωθήσει τους πελάτες. πουλάσει ακριβά!
Εγώ είπα οτι αυτήν την φορά θα προσπαθήσω να επιδείξω καταναλωτική παιδεία, λέμε τώρα. Οχι, δεν θα αγοράσω προτού δώ να πέφτουν οι τιμές κι άλλο. Βεβαίως άλλοι θα αγοράσουν ότι θα θέλω εγώ, και μετά εγώ απλά θα ακούω μονότονα, "δεν έχω νούμερα" "τέλος εποχής" ή το κορυφαίο "ποια έκπτωση κύριε, αυτά είναι νέα παραλαβή!" έλεος.
Τελικά εγώ ζω σε μια πολύ πλούσια χώρα, που όσο κ να κάνει κάτι, όσο και υπερτιμημένο να είναι κάποιος ή μάλλον παρα πολύ και χωρίς δεύτερη σκέψη θα το ψωνίσει a priori. Καμία καταναλωτική παιδεία, όχι οτι εγώ έχω. Αλλά μου την δίνει να μην έχουμε περισσότερα, να μην ψωνίζουμε περισσότερα, οι έμποροι να μην πωλούν περισσότερα απο μια ηλίθια άποψη του στύλ, προτιμώ να πουλήσω ένα και να βγάλω τα έξοδα μου παρά πολλα! Ειλικρινά δεν μπορώ να την καταλάβω αυτήν την λογική... να πάρει πάλι χωρίς shopping therapy θα μείνω. Και βεβαίως θα την πληρώσουν οι γύρω μου! Καλά δεν είμαι και τόσο κακός, απλά είναι σαν να περιμένεις σε ένα μεγάλο τραπέζι να στρωθεί το γεύμα και όταν γίνει αυτό απλά να μην μπορείς να πάρεις κάτι!
Δεν λέει!
Και περίμενα να πω την αλήθεια αυτές τις εκπτώσεις πως και πως. Διάβαζα και πως λόγω την μειωμένης κίνησης στις γιορτές οι εκπτώσεις θα ήταν γενναίες για να αντισταθμίσουν οι εμποροι την χασούρα απο τις γιορτές και ήμουν έτοιμος με άδειες πιστωτικές να κάνω την επέλασή μου στην αγορά.
Δυστυχώς όμως Και ύστερα απο μιά εβδομαδα εκπτώσεων το μονο που έχω εγώ να πω, μετά απο μια ενδελεχή και σε μάκρος και στα όρια της υπομονής μου έρευνα αγοράς, είναι ότι απλά το να ψωνίζεις στις εκπτώσεις είναι κοροιδία του μυαλού μου.
Γιατί το να γυρίζω στα μαγαζιά και να βλέπω άπειρα πράγματα απο 135 ευρώ στα 120, Η από τα 220 στα 205, ενώ στην βιτρίνα υπάρχει ένα τεράστειο 50%, τότε απλά εκνευρίζομαι. Δεν το μπορώ, και βεβαίως μετά λέω καλά να πάθω. Γιατί που θα πάει, θα ψωνίσω κι εγώ και βεβαίως θα κάνω χαρούμενους και επιβεβαιώσω όλους αυτούς που με θεωρούν χαζό σαν καταναλωτή. K δεν μπορώ να καταλάβω τον κάθε έμπορο που διαμαρτύρεται για την χαμηλή κίνηση και απο την άλλη κάνει τα πάντα για να απωθήσει τους πελάτες. πουλάσει ακριβά!
Εγώ είπα οτι αυτήν την φορά θα προσπαθήσω να επιδείξω καταναλωτική παιδεία, λέμε τώρα. Οχι, δεν θα αγοράσω προτού δώ να πέφτουν οι τιμές κι άλλο. Βεβαίως άλλοι θα αγοράσουν ότι θα θέλω εγώ, και μετά εγώ απλά θα ακούω μονότονα, "δεν έχω νούμερα" "τέλος εποχής" ή το κορυφαίο "ποια έκπτωση κύριε, αυτά είναι νέα παραλαβή!" έλεος.
Τελικά εγώ ζω σε μια πολύ πλούσια χώρα, που όσο κ να κάνει κάτι, όσο και υπερτιμημένο να είναι κάποιος ή μάλλον παρα πολύ και χωρίς δεύτερη σκέψη θα το ψωνίσει a priori. Καμία καταναλωτική παιδεία, όχι οτι εγώ έχω. Αλλά μου την δίνει να μην έχουμε περισσότερα, να μην ψωνίζουμε περισσότερα, οι έμποροι να μην πωλούν περισσότερα απο μια ηλίθια άποψη του στύλ, προτιμώ να πουλήσω ένα και να βγάλω τα έξοδα μου παρά πολλα! Ειλικρινά δεν μπορώ να την καταλάβω αυτήν την λογική... να πάρει πάλι χωρίς shopping therapy θα μείνω. Και βεβαίως θα την πληρώσουν οι γύρω μου! Καλά δεν είμαι και τόσο κακός, απλά είναι σαν να περιμένεις σε ένα μεγάλο τραπέζι να στρωθεί το γεύμα και όταν γίνει αυτό απλά να μην μπορείς να πάρεις κάτι!
Δεν λέει!
Tuesday, January 22, 2008
μια μέρα....
Είναι σχεδόν απογευμα, έχει μια υπέροχη μέρα, πιο σωστά είχε μια υπέροχη μέρα γιατί ο ήλιος ο ηλιάτορας μολις έδυσε...μια υπέροχη μέρα για τους άλλους που είναι έξω, γιατι για μένα σχεδόν όλες οι μέρες είναι ίδιες... 23βαθμοί στο γραφείο, 65% υγρασία!
Σαν μηχανή νιώθω, μακάρι να ήμουν του σεξ, αλλα μπα... του φαγητού ναι, της πολυλογίας ναι, του ροχαλιτού ναι ( μου το είπανε κι αυτό... τα τριάντα έρχονται και φέρνουν και κουσούρια) αλλά του ποθούμενο... προσπαθώ αλλά θέλω κι άλλο!
Σήμερα ήταν και είναι ακόμα δηλαδή, γιατί ποιός σου είπε αχιλλιά ότι έχεις τελειώσει απο τις 6μμ ( GMT+2 για λίγες εμφανήσεις) την δουλειά σου για σήμερα; και μετά σπίτι, άλλη δουλειά εκεί και διάβασμα.
θεούλη μου το ομολογώ, εγώ τα εκανα όλα, μπορώ να μην έχω να εξεταστώ αύριο; να μην γράψω διαγώνισμα ίσως; ότι δεν θα ξαναδιαβάσω playboy ή άλλα ακατάλληλα πράγματα για ένα παιδί της ηλικίας μου;
Απλά απολαμβάνω τόσο πολυ το πρωί που ο ήλιος λούζει το δωμάτιο μου, και εμένα φυσικά, παραδίνομαι στο χάδι του και νιώθω ομορφα, άνετα ζεστά... χαλαρά... μέχρι να πουφ... σορρυ βρε πρώι είναι, πάμε πάλι, μέχρι να αρχισω να συνειδητοποιώ ότι πρέπει να σηκωθώ απο το κρεβάτι... και μετά μπάνιο και μετα δοντάκια κ μετά καφές, πολύ καφές μέχρι που διάβασα οτι αν πίνεις καφέ έχει τριπλάσιο ποσοστό περίπτωσης αποβολής του παιδιού, και εγώ με τέτοια κοιλιά το κόβω να είμαι στον έκτο μήνα, και δεν λέει να χάσω το παιδί, και έκοψα τον καφέ και πίνω μίλκο. Αλλά κι αυτό δεν είναι καλό για την περίπτωση μο, βλέπε τα κιλά μου, οπότε την έχω καταβρεί με τα μικρά της danone, αλλά για τα νιώσω πρέπει να πιω πολλα, κι αυτά λένε μονο ένα την ημέρα και δεν μπορώ να βρω την λύση!
Θέε μου, σαν λοκατζής, να μην μιλήσω ποσο δύσκολα πέρασα στην θητεία μου τώρα, νιώθω το πρωί όταν είναι να σηκωθώ απο το κρεβάτι, μετά απο 10ήμερο στον Αι- Στράτη για ασκήσεις και ατελείωτες μάχες.
Ασήκωτα πόδια, χέρια, μουδιασμένο κορμί και όλο μου το είναι, θέλει κι αλλο, κι άλλο... όπως σε όλα δηλαδή, αχορταγος μια ζωή... πάντα της υπερβολής, πάντα να θέλω κι άλλο, πάντα να μην ικανοποιούμε με τίποτα, ποτέ να μην έχω την υπομονή να περιμένω να γίνει κάτι. Εντάξει μονο κόπο δεν ήθελα κι άλλο. Φυγόπονος οσο δεν πάει άλλο, και τεμπέλης... για όσκαρ! Βρε πως αλλάζουν τα πράγματα όμως... και τώρα τρέχω τρέχω και μου αρέσει... άλλο πράγμα ( μεταξύ μας παντα, για να περάσει την λογοκρισία του εαυτού μου, το γράφω αυτό!).
Και τώρα θέλω επιγόντως διακοπές, όχι με τον κύριο Μαρτάκη που λέει και το περιώνυμο άσμα, αλλά να, να απλώσω την υπέροχη δίμετρη κορμάρα μου κάπου τελοσπάντων που να έχειχώρο και να με σηκώνει, και να μην κάνω τίποτα! Να βλέπω μακριά, αλλά έλα μου που δεν έιμαι άνθρωπος του τίποτα... καλά καλά, είμαι... αλλα του με μέτρο τίποτα... ακούγεται κάπως αυτό αλλά έτσι είναι τα πράγματα. Τελικά είμαι ένας μαέστρος του τίποτα! Ξεκίνησα μαέστρος μουσικής, λέμε τώρα, και κατέληξα μαέστρος του τίποτα. Τώρα αυτό δεν μου ακούγεται σαν προαγωγή ή βήματα μπροστά αλλά τουλάχιστον έχω κάνει κάτι. Ναι, τίποτα!
Πολύ μου την μπαίνω σήμερα και δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί διακρίνω μεγάαααααααλα περιθώρια βελτίωσης, ή πάλι γιατί θέλω πολλα παραπάνω απο μένα πλέον.
Σαν μηχανή νιώθω, μακάρι να ήμουν του σεξ, αλλα μπα... του φαγητού ναι, της πολυλογίας ναι, του ροχαλιτού ναι ( μου το είπανε κι αυτό... τα τριάντα έρχονται και φέρνουν και κουσούρια) αλλά του ποθούμενο... προσπαθώ αλλά θέλω κι άλλο!
Σήμερα ήταν και είναι ακόμα δηλαδή, γιατί ποιός σου είπε αχιλλιά ότι έχεις τελειώσει απο τις 6μμ ( GMT+2 για λίγες εμφανήσεις) την δουλειά σου για σήμερα; και μετά σπίτι, άλλη δουλειά εκεί και διάβασμα.
θεούλη μου το ομολογώ, εγώ τα εκανα όλα, μπορώ να μην έχω να εξεταστώ αύριο; να μην γράψω διαγώνισμα ίσως; ότι δεν θα ξαναδιαβάσω playboy ή άλλα ακατάλληλα πράγματα για ένα παιδί της ηλικίας μου;
Απλά απολαμβάνω τόσο πολυ το πρωί που ο ήλιος λούζει το δωμάτιο μου, και εμένα φυσικά, παραδίνομαι στο χάδι του και νιώθω ομορφα, άνετα ζεστά... χαλαρά... μέχρι να πουφ... σορρυ βρε πρώι είναι, πάμε πάλι, μέχρι να αρχισω να συνειδητοποιώ ότι πρέπει να σηκωθώ απο το κρεβάτι... και μετά μπάνιο και μετα δοντάκια κ μετά καφές, πολύ καφές μέχρι που διάβασα οτι αν πίνεις καφέ έχει τριπλάσιο ποσοστό περίπτωσης αποβολής του παιδιού, και εγώ με τέτοια κοιλιά το κόβω να είμαι στον έκτο μήνα, και δεν λέει να χάσω το παιδί, και έκοψα τον καφέ και πίνω μίλκο. Αλλά κι αυτό δεν είναι καλό για την περίπτωση μο, βλέπε τα κιλά μου, οπότε την έχω καταβρεί με τα μικρά της danone, αλλά για τα νιώσω πρέπει να πιω πολλα, κι αυτά λένε μονο ένα την ημέρα και δεν μπορώ να βρω την λύση!
Θέε μου, σαν λοκατζής, να μην μιλήσω ποσο δύσκολα πέρασα στην θητεία μου τώρα, νιώθω το πρωί όταν είναι να σηκωθώ απο το κρεβάτι, μετά απο 10ήμερο στον Αι- Στράτη για ασκήσεις και ατελείωτες μάχες.
Ασήκωτα πόδια, χέρια, μουδιασμένο κορμί και όλο μου το είναι, θέλει κι αλλο, κι άλλο... όπως σε όλα δηλαδή, αχορταγος μια ζωή... πάντα της υπερβολής, πάντα να θέλω κι άλλο, πάντα να μην ικανοποιούμε με τίποτα, ποτέ να μην έχω την υπομονή να περιμένω να γίνει κάτι. Εντάξει μονο κόπο δεν ήθελα κι άλλο. Φυγόπονος οσο δεν πάει άλλο, και τεμπέλης... για όσκαρ! Βρε πως αλλάζουν τα πράγματα όμως... και τώρα τρέχω τρέχω και μου αρέσει... άλλο πράγμα ( μεταξύ μας παντα, για να περάσει την λογοκρισία του εαυτού μου, το γράφω αυτό!).
Και τώρα θέλω επιγόντως διακοπές, όχι με τον κύριο Μαρτάκη που λέει και το περιώνυμο άσμα, αλλά να, να απλώσω την υπέροχη δίμετρη κορμάρα μου κάπου τελοσπάντων που να έχειχώρο και να με σηκώνει, και να μην κάνω τίποτα! Να βλέπω μακριά, αλλά έλα μου που δεν έιμαι άνθρωπος του τίποτα... καλά καλά, είμαι... αλλα του με μέτρο τίποτα... ακούγεται κάπως αυτό αλλά έτσι είναι τα πράγματα. Τελικά είμαι ένας μαέστρος του τίποτα! Ξεκίνησα μαέστρος μουσικής, λέμε τώρα, και κατέληξα μαέστρος του τίποτα. Τώρα αυτό δεν μου ακούγεται σαν προαγωγή ή βήματα μπροστά αλλά τουλάχιστον έχω κάνει κάτι. Ναι, τίποτα!
Πολύ μου την μπαίνω σήμερα και δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί διακρίνω μεγάαααααααλα περιθώρια βελτίωσης, ή πάλι γιατί θέλω πολλα παραπάνω απο μένα πλέον.
Monday, January 21, 2008
Ζώντας μεταξύ αεροπλάνων και άλλων...
Είναι μεσημέρι. δουλειά όχι πολύ ακόμα, μια συνάντηση εχει τελείωσει άλλη είναι να αρχίσει, έχει πέσει ο server αρα video conference αδύνατο προς το παρόν.
Τελικά τον βρήκα τον χρόνο να γράψω το δικό μου blog. Μεταξύ μας, δεν ξέρω αν είναι η κατάλληλη στιγμή για να το κάνω. Δεν ξέρω τι και πως θα βγει απο αυτό και αν είναι άξιο λόγου αλλα μου αρέσει να γράφω για ότι συμβαίνει γύρω μου και να μαι...
Πάνε δύο μήνες που άλλαξα δουλειά και πλέον ζω, δουλεύω, τρέχω κάνω αυτό που θέλω. τρόπος του λέγειν φυσικά αλλα μου αρέσει πολύ παραπάνω απο ότι έκανα μέχρι πρίν. Και όχι μόνο αυτό αλλά αποφάσισα ότι μπορώ και να συμβουλέυω κόσμο για πράγματα που ξέρω, έμαθα, φαντάζομαι, σχεδιάζω, υποπτεύομαι οτι μπορούν να βγάλουν χρήματα. Α, πρέπει και να διαβάζω οικονομικά γιατί που να καταλάβω ο έρημος έννοιες σαν μικρο και μάκρο οικονομία, γραφήματα, προβλέψεις, καμπύλες... Έτσι στα διαλείμματα έχει διάβασμα, πολύ σκονάκι και πολύ γράψιμο όλη την ώρα προσπαθώντας να κλέψω γνώση και να μάθω απο τις εμπειρίες παλαιοτέρων.
Και είναι ωραία τώρα, βλέπω κόσμο, προσπαθώ να διπλασιάσω τον λογαριασμό μου στην δουλειά, μέτοχοι να με περιμένουν στην γωνία, απεργία συναδέλφων απο την πρώτη γραμμή ενόψει και όλα συνθέτουν ένα παζλ που τελικά μου αρέσει να είμαι κομμάτι του. Γιατί όπου γάμος και χαρά Η βασίλω πρώτη, και νομίζω καλύτερη Βασίλω απο μένα....
Το πρόγραμμά μου γεμάτο ειναι, 16/24, δηλαδή 16 ώρες την ημέρα δουλειά, το ονομάζω αλλα έχει ζωή. Πολύ πολύ δουλειά, πολύ πολύ τρέξιμο, πολλές συναντήσεις, πανικός σε όλους για τα αποτελέσματα, απόλαυση.
Ιδίως όταν χαζέυω ομορφιές που κάθονται απέναντί μου, δίπλα μου, μακριά μου. Μα υπάρχουν ώρες που όλα αυτα γίνονται μάλλον σε τρίτο πρόσωπο για μένα. Εγώ απλά "κάθομαι" και βλέπω την ταινία που παρεπιπτώντος παίζω και εγώ μέσα... άλλωτε κανένα καλό ρόλο άλλωτε τελείως κομπάρσος και άλλωτε σε πρώτο πλάνο και αμα μου λάχει έχω και τα κοντινά μου. Αλλωτε τα λέω, αλλωτε.... το κάνω τελείως b-movie.
Το μόνο πρόβλημα αυτής της ζωής είναι ότι αν έχεις μεγάλες αντοχές παχαίνεις. Και δεν κάνω πλάκα.... σαν μπαλόνι που ετοιμάζεται να κάνει τον γύρο του κόσμου είμαι. Αλλά δεν πρέπει, όλοι φωνάζουν και αν θέλω να απολαμβάνω τις απολαυσεις της ρημάδας αυτής της ζωής, γιατί στην άλλη μπορεί να είμαι τίποτα σε τρωκτικό και τι απόλαυσεις έχει ένα τρωκτικό, πρέπει να ξεφουσκώσω... πάραυτα που θα λέγανε και οι γονεις μου, φιλόλογοι και οι δύο.
Αλλλα προς το παρόν αυτό που με καίει να βρω χρόνο. Χρόνο όχι για μένα, έτσι κι αλλιώς στην ταινία της ζωής μου παίζω, όλος ο χρόνος δικός μου είναι, αλλά για να κάνω κι άλλα που μου αρέσουν.
Να πετάω πιο συχνά, να οδηγώ πιο γρήγορα, να μην τρώω πιο προσεκτικά και όχι τόσο λιχουδιάρικα, να απολαμβάνω χρόνο με τους δικούς μου, φίλους οικογένεια, γνωστούς, να αρχίσω να διαβάζω επιτέλους για φωτογραφία που τόσο πολύ θέλω. Αλλά φεύ, ( καλά οι δικοί μου θα ήταν πολύ περήφανοι με τον χειρισμό και την εκτέλεση της γλώσσας απο εμένα).
Θέλω πολύ να γράψω πολλά, και νομίζω ήδη έχω κλειδώσει τον χρόνο που θα το κάνω, περιμένοντας να επιβιβαστώ στο αεροπλάνο της εκάστοτε πτήσης για τον εκάστοτε προορισμό. Τελικά αυτό το αν θέλεις κάτι παρα πολύ τότε όλο το σύμπαν δουλευει για να το πετύχεις ισχύει. Εγώ πιλότος ήθελα να γίνω και να είμαι με αεροπλάνα, αεροσυνοδούς και σε αεροδρόμια... Το πέτυχα μονο μου ξέφυγε λίγο στην τελική προσπάθεια. Πιλότος έγινα, ναι το πήρα το άτιμο το PPL, αλλά στα καλά τα μεγάλα αεροπλάνα οδηγεί ακόμα άλλος όταν πάω κάπου!
Τα ματαλέμε...
/g
Τελικά τον βρήκα τον χρόνο να γράψω το δικό μου blog. Μεταξύ μας, δεν ξέρω αν είναι η κατάλληλη στιγμή για να το κάνω. Δεν ξέρω τι και πως θα βγει απο αυτό και αν είναι άξιο λόγου αλλα μου αρέσει να γράφω για ότι συμβαίνει γύρω μου και να μαι...
Πάνε δύο μήνες που άλλαξα δουλειά και πλέον ζω, δουλεύω, τρέχω κάνω αυτό που θέλω. τρόπος του λέγειν φυσικά αλλα μου αρέσει πολύ παραπάνω απο ότι έκανα μέχρι πρίν. Και όχι μόνο αυτό αλλά αποφάσισα ότι μπορώ και να συμβουλέυω κόσμο για πράγματα που ξέρω, έμαθα, φαντάζομαι, σχεδιάζω, υποπτεύομαι οτι μπορούν να βγάλουν χρήματα. Α, πρέπει και να διαβάζω οικονομικά γιατί που να καταλάβω ο έρημος έννοιες σαν μικρο και μάκρο οικονομία, γραφήματα, προβλέψεις, καμπύλες... Έτσι στα διαλείμματα έχει διάβασμα, πολύ σκονάκι και πολύ γράψιμο όλη την ώρα προσπαθώντας να κλέψω γνώση και να μάθω απο τις εμπειρίες παλαιοτέρων.
Και είναι ωραία τώρα, βλέπω κόσμο, προσπαθώ να διπλασιάσω τον λογαριασμό μου στην δουλειά, μέτοχοι να με περιμένουν στην γωνία, απεργία συναδέλφων απο την πρώτη γραμμή ενόψει και όλα συνθέτουν ένα παζλ που τελικά μου αρέσει να είμαι κομμάτι του. Γιατί όπου γάμος και χαρά Η βασίλω πρώτη, και νομίζω καλύτερη Βασίλω απο μένα....
Το πρόγραμμά μου γεμάτο ειναι, 16/24, δηλαδή 16 ώρες την ημέρα δουλειά, το ονομάζω αλλα έχει ζωή. Πολύ πολύ δουλειά, πολύ πολύ τρέξιμο, πολλές συναντήσεις, πανικός σε όλους για τα αποτελέσματα, απόλαυση.
Ιδίως όταν χαζέυω ομορφιές που κάθονται απέναντί μου, δίπλα μου, μακριά μου. Μα υπάρχουν ώρες που όλα αυτα γίνονται μάλλον σε τρίτο πρόσωπο για μένα. Εγώ απλά "κάθομαι" και βλέπω την ταινία που παρεπιπτώντος παίζω και εγώ μέσα... άλλωτε κανένα καλό ρόλο άλλωτε τελείως κομπάρσος και άλλωτε σε πρώτο πλάνο και αμα μου λάχει έχω και τα κοντινά μου. Αλλωτε τα λέω, αλλωτε.... το κάνω τελείως b-movie.
Το μόνο πρόβλημα αυτής της ζωής είναι ότι αν έχεις μεγάλες αντοχές παχαίνεις. Και δεν κάνω πλάκα.... σαν μπαλόνι που ετοιμάζεται να κάνει τον γύρο του κόσμου είμαι. Αλλά δεν πρέπει, όλοι φωνάζουν και αν θέλω να απολαμβάνω τις απολαυσεις της ρημάδας αυτής της ζωής, γιατί στην άλλη μπορεί να είμαι τίποτα σε τρωκτικό και τι απόλαυσεις έχει ένα τρωκτικό, πρέπει να ξεφουσκώσω... πάραυτα που θα λέγανε και οι γονεις μου, φιλόλογοι και οι δύο.
Αλλλα προς το παρόν αυτό που με καίει να βρω χρόνο. Χρόνο όχι για μένα, έτσι κι αλλιώς στην ταινία της ζωής μου παίζω, όλος ο χρόνος δικός μου είναι, αλλά για να κάνω κι άλλα που μου αρέσουν.
Να πετάω πιο συχνά, να οδηγώ πιο γρήγορα, να μην τρώω πιο προσεκτικά και όχι τόσο λιχουδιάρικα, να απολαμβάνω χρόνο με τους δικούς μου, φίλους οικογένεια, γνωστούς, να αρχίσω να διαβάζω επιτέλους για φωτογραφία που τόσο πολύ θέλω. Αλλά φεύ, ( καλά οι δικοί μου θα ήταν πολύ περήφανοι με τον χειρισμό και την εκτέλεση της γλώσσας απο εμένα).
Θέλω πολύ να γράψω πολλά, και νομίζω ήδη έχω κλειδώσει τον χρόνο που θα το κάνω, περιμένοντας να επιβιβαστώ στο αεροπλάνο της εκάστοτε πτήσης για τον εκάστοτε προορισμό. Τελικά αυτό το αν θέλεις κάτι παρα πολύ τότε όλο το σύμπαν δουλευει για να το πετύχεις ισχύει. Εγώ πιλότος ήθελα να γίνω και να είμαι με αεροπλάνα, αεροσυνοδούς και σε αεροδρόμια... Το πέτυχα μονο μου ξέφυγε λίγο στην τελική προσπάθεια. Πιλότος έγινα, ναι το πήρα το άτιμο το PPL, αλλά στα καλά τα μεγάλα αεροπλάνα οδηγεί ακόμα άλλος όταν πάω κάπου!
Τα ματαλέμε...
/g
living around the world
there is nothing better than living with pleasure and be addicted to pleasures!
/g
/g
Subscribe to:
Posts (Atom)
